တစ်လမ်းကျော်မှာအချစ်ရှိတယ်(s 2)တစ္လမ္းေက်ာ္မွာအခ်စ္ရိွတယ္(s2)completed

20

'သူအိမ္မွာမရိွရင္လိုက္ရွာေပါ့!ငါကိုဘာလို႔လာေျပာေနတာလဲ!၊အဲ့မိန္းမကိုမိတာနဲ႔ငါကိုအေၾကာင္းၾကား'
မာန္ေသြးခက္လည္းဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ဧည့္ခန္းထဲမွာငိုေနတဲ့ရွားေလာ့ေဘးထိုင္ကာ
'မငိုပါနဲ႔ေတာ၊အေသးေလးရယ္၊လူႀကီးဆိုေတာ့ေဒါသထြက္တုန္ခဏပါ'
'မားမားေဒါသထြက္တာရွားတယ္၊ေတာ္ရံုလည္းေဒါသမထြက္တတ္ဘူး၊ဒီတခါအဆိုးဆံုးပဲ၊မားမားကရွားေလာ့ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး!'
'တိတ္ပါ၊အေသးေလးရယ္၊ေသြးေအးသြားမွေသခ်ာေျပာၾကတာေပါ့၊နားလည္သြားမွာပါ'
ထိုအခ်ိန္
'တီေလး!'
'နင္အလုပ္ကိုဘယ္လိုလုပ္တာလဲ'
'အဲ့တာအေရးမႀကီးဘူး'
ထိုအခါေနသူရိန္ပခံုးကိုတခ်က္ပုတ္အမ်ိဳးသမီးတစ္ၪီးဝင္လာသည္၊
အရပ္ကား၆ေပခန္႔ရိွေလာက္မည္၊
လူေကာင္ခပ္ႀကီးႀကီးႏွင့္မ်က္ႏွာတည္သည္၊
'မာန္ေသြးခက္၊နင္ကငါကိုေတာင္မေစာင့္ပဲမိန္းမယူမယ္ေပါ့'
'အမစိုးေမႏိုင္'
ထိုအမ်ိဳးသမီးကၿပံဳးျပကာ
'ဒီကေလးမလား'
'ဟုတ္တယ္'
'ခ်စ္စရာေတာ့ေကာင္းတယ္'
'ၿပီးေတာ့တီေလးေဒၚဘရဏီကိုေလဆိပ္မွာမိထားတယ္'
'ေနသူရိန္အခ်ိန္ေကာင္းမွလာေျပာမေနနဲ႔၊ၾကည့္ၾကပ္ရွင္းလိုက္'
'ဘရဏီကိုလႊတ္လိုက္'
'သူေၾကာင့္အေသးေလးအိမ္ေပၚကဆင္းလာရတာေလ'
'သူလည္းကေလးပဲေလ'
'modelစိုးမိုးႏိုင္မလား၊'
စိုးမိုးႏိုင္နဲ႔မာန္ေသြးခက္လည္းေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္
'တကယ္ဟုတ္ေနတာပဲ၊အန္တီကအျပင္မွာပိုေခ်ာတယ္'
'တကယ္လား'
'ဟုတ္တယ္၊သမီးကအန္တီကိုတအားသေဘာက်တာ၊အန္တီဓာတ္ပံုေလးရိုက္လို႔ရလား'
စိုးမိုးႏိုင္ၿပံဳးကာ
'ဒီကေလးမကိုငါသေဘာက်တယ္'
စိုးမိုးႏိုင္နားသြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ရွားေလာ့ကိုလက္ေမာင္းကေနမာန္ေသြးခက္ဆြဲကာရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္သည္၊
'ေဒၚႀကီး၊အမစိုးေမႏိုင္အတြက္အခန္းစီစဥ္ေပးလိုက္ပါ'
'မာန္ေသြးခက္ရယ္၊နင္ေကာင္မေလးvideoကိုငါျဖတ္ခ်ေပးမယ္၊ဘရဏီကိုလႊတ္ေပး'
'အမစိုးေမႏိုင္သာအဲ့အခ်ိန္ကတည္းကမရႈပ္ခဲ့ရင္ဒါေတျြဖစ္မလာဘူး'
'ဘာျဖစ္ခဲ့လို႔လဲ'
မာန္ေသြးခက္ရင္ခြင္ထဲကေနကေလးမကစပ္စုေနေတာ့စိုးမိုးႏိုင္ရယ္ကာ
'သူကဘရဏီနဲ႔ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ'
'ဘရဏီကယုတ္မာတတ္ေနၿပီ၊အေသးေလးနဲ႔လံုးဝကိုမတူဘူး'
'အကုန္လံုးငါ့အျပစ္ေတြမို႔နင္အျပစ္တင္လည္းငါခံရမွာပဲ၊ဘရဏီမွာအျပစ္မရိွဘူး၊ငါသူ႔ကိုျပန္ေခၚသြားမယ္၊ဒါေၾကာင့္သူ႔ကိုဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔'
'ဒါကြၽန္မဆံုးျဖတ္ရမွာပါ၊ေနသူရိန္နင့္အေဒၚကိုေနရာခ်ေပးလိုက္'
မာန္ေသြးခက္လည္းရွားေလာ့လက္ကိုဆြဲကာအိမ္ေပၚထပ္ကိုတက္သြားသည္
'အန္တီတို႔ကဘာျဖစ္ထားတာလဲ'
'အမစိုးမိုးႏိုင္နဲ႔အန္တီတို႔ကေဆြးမ်ိဳးနီးပါးရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာ၊ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီဆံုးပါးသြားတဲ့ေနာက္မွာအန္တီနဲ႔အန္တီအကိုကအမစ္ိုးမိုးႏိုင္တို႔နဲ႔အတူကေနဒါမွေနခဲ့ၾကတယ္၊ဘရဏီတို႔ကလည္းအန္တီတို႔နဲ႔အိမ္နီးခ်င္းသူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့၊အသက္ေတြႀကီးလာေတာ့အမစိုးမိုးႏိုင္ကဘရဏီကိုသေဘာက်တယ္ေလ၊အန္တီကိုစာပို႔ခိုင္းရာကစလြဲေတာ့တာပဲ၊ဘရဏီကအန္တီကသူ႔ကိုသေဘာက်ပါတယ္လို႔စအထင္လြဲတယ္၊အစကရွင္းျပမလို႔ပါပဲ၊ဒါေပ့မဲ့အမကတားတယ္ေလ၊သူနဲ႔တြဲေပးရင္တလကိုမုန္႔ဖိုးေဒၚလာတစ္ေထာင္ေပးမယ္ဆိုေတာ့အန္တီလည္းတြဲေပးခဲ့တယ္၊အကိုဆံုးသြားေတာ့အန္တီျမန္မာျပည္ျပန္လာခဲ့တယ္၊သူနဲ႔လည္းတခါတည္းအဆက္အသြယ္ျဖတ္ခဲ့တယ္၊ဒါေပ့မဲ့ဘရဏီကေခါင္းမာတယ္ေလ၊လိုက္လာတယ္၊အခုကိစၥကလည္း....'
'အခုကိစၥကဘာျဖစ္လို႔လဲအန္တီ၊'
'ဘရဏီျဖန္႔လိုက္တာ'
'သိပါတယ္၊မာမီနဲ႔အန္တီတို႔ၾကကကိစၥကိုလည္း'
'ဘယ္လို'
'အန္တီသမီးကိုအန္တီတူနဲ႔အတင္းရည္းစားလုပ္ခိုင္းတာလဲ၊သိတယ္၊အန္တီကေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲေနာ္'
'အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္၊အေသးေလးရယ္'
'ရပါတယ္၊အေရးႀကီးတာမာမီနဲ႔အန္တီရန္ထပ္မျဖစ္ဖို႔ပဲေလ၊ၾကားထဲကရွားေလာ့ကမ်က္ႏွာပ်က္ရတယ္ေလ'
'ဟုတ္ကဲ့ပါ၊အေသးေလးမ်က္ႏွာမပ်က္ေစရဘူး'
'အဲ့တာဆိုကယ္ဗင္နဲ႔ရိုလီဆီခဏသြားလို႔ရလားဟင္'
'Noပါ၊အခုအခ်ိန္ဒီေကာင္ေတြထမင္းစားေနေလာက္ၿပီ၊အေသးေလးကခဏေနေရခ်ိဳးရမယ္၊အခုေလာေလာဆယ္ခဏနား၊အန္တီေရအရင္ခ်ိဳးၪီးမယ္'
'ဟုတ္ကဲ့ပါ၊'
'လိမၼာတယ္'
ထိုအခ်ိန္စိုးမိုးႏိုင္ဆီမာန္ေသြးခက္Massageပို႔လာသည္
စိုးမိုးႏိုင္အခန္းထဲကထြက္လာကာကားေပၚတက္ၿပီးအျမန္ေမာင္းထြက္လာသည္၊
ၿမိဳ႔ျပင္ဘက္ကဂိုေထာင္တခုကိုစိုးမိုးႏိုင္ေရာက္လာၿပီးဂိုေထာင္ထဲဝင္လာလိုက္သည္၊
'bossလႊတ္လိုက္တာလား'
'အင္း'
'ဟိုမိန္းမကိုထုတ္ေပးလိုက္'
လူတစ္ေယာက္ဘရဏီကိုဆြဲေခၚလာကာစိုးမိုးႏိုင္ဆီကိုတြန္းလႊတ္လိုက္သည္၊
'ဟယ္လို၊ဘရဏီ'
'မမႏိုင္'
'မင္းေလးေတာ္ေတာ္ဆိုးေနပါလား၊ေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့၊ငါထင္တာမင္းတို႔သူ႔ကိုမရိုက္ေလာက္ဘူးထင္တာ၊'
ဘရဏီမ်က္ႏွာကိုဆြဲေမာ့လိုက္ရာႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာေသြးစို႔ေနတာျမင္ေတာ့စိုးမိုးႏိုင္သိပ္ေတာ့မေက်နပ္ခ်င္ေပ၊
'ခင္ဗ်ားေစာ္ကအၿငိမ္မွမေနတာ'
'ဘာစကားေျပာတာလဲမေအ*ရဲ့!'
ဘရဏီအရိွန္နဲ႔ရြယ္လိုက္တဲ့လက္ကိုဖမ္းကိုင္လိုက္ၿပီးစိုးမိုးႏိုင္မခ်ိၿပံဳးၿပံဳးကာ
'စိတ္မရိွပါနဲ႔၊လက္ထိပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ႀကိဳးျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ခ်ည္ေပးလို႔ရမလား၊'
လက္ထိပ္ခတ္ခံလိုက္ရတဲ့ဘရဏီေဒါသျဖစ္ကာပိုေသာင္းက်န္ေလေတာ့စိုးမိုးႏိုင္လည္းတခ်က္ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ကာ
'ဒီမယ္မိန္းကေလး၊မင္းအလုပ္ေတြကဟုတ္မေနဘူးေနာ္၊ေလာေလာဆယ္ပတ္ရမ္းမေနပဲၿငိမ္လိုက္ေတာ့၊မဟုတ္ရင္မင္းကိုငါအဲ့လူေတြလက္ထဲျပန္ထည့္ၿပီးသမခိုင္းလိုက္မယ္၊နားလည္လား'
ထိုသို႔ေျပာေတာ့မွမ်က္ရည္ဝဲကာထိုင္ခ်သြားသည္၊
တရႈံရႈံငိုခ်လာပံုကလူႀကီးတစ္ေယာက္မယုတ္ေတာ့ေၾကာင္းျပသေနသည္
'ကဲ၊တိတ္ေတာ့...အိမ္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္'
စိုးမိုးႏိုင္ပခံုးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာဘရဏီငိုခ်ေလသည္
ဘရဏီအိမ္ေရာက္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းကအနာကိုပိုးသတ္ကာေဆးထည့္ေပးလိုက္သည္၊
အသဲကြဲသူတို႔မည္သည္မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ခ်ည္းပါပဲ၊
စိုးမိုးႏိုင္ဝိုင္မ်ားတင္ထားသည္စင္ေပၚကဝိုင္တခုကိုယူကာေဖာက္ၿပီးေမာ့လိုက္သည္၊
'မမႏိုင္၊ဘာလို႔ကြၽန္မဝိုင္ေတြယူေသာက္ေနတာလဲ'
'ဟ၊ငျပဴးကလာၿပဲေနပါလား၊မင္းတို႔ပါးပါးရဲ့Tequilaေတြခိုးေသာက္တုန္းကအဲ့ေလသံလား၊လူဆိုးမ'
ထိုအခါဘရဏီပို၍သာငိုေလသည္၊
'မေနနဲ႔ေတာ့၊ေရာ့ေသာက္'
ဘရဏီဝိုင္ပုလင္းကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ရာအနာကိုသြားထိေတာ့စပ္သြားသည္
'အ!'
'သတိထားမွေပါ့၊ရႈပ္ျပာေလးရဲ့'
'မမကဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ၊မာန္ေသြးခက္မဂၤလာပြဲေၾကာင့္မလား'
'အေၾကာင္းအရင္းက၂ခုပါ'
'ဘယ္လို'
'ပထမကမင္းေၾကာင့္၊ဒုတိယလည္းမင္းေၾကာင့္ပဲ'
'ဘာလို႔လဲ'
'မင္းကိုငါလိမ္ထားတာရိွတယ္၊ဘရဏီ'
'မင္းဆီကိုအၿမဲပို႔ေနတဲ့ရည္းစားစာေတြကမာန္ေသြးခက္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ငါေရးတာ၊ၿပီးေတာ့ေဒၚလာတစ္ေထာင္ေပးၿပီးမာန္ေသြးခက္ကိုမင္းနဲ႔တြဲခိုင္းခဲ့တာ၊'
'ဘာ!'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ငါအရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့လို႔ဘာမွေတြးမရပဲ၊လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္မိတာပါ'
'ေဒၚလာတစ္ေထာင္ပဲတန္တာလားကြၽန္မက!'
'ဘာ!'
'ဟိုေကာင္မကေဒၚလာတစ္ေထာင္နဲ႔လုပ္စားသြားတာေပါ့၊ဘာလို႔ကြၽန္မေဘးကလူေတြကကြၽန္မကိုလိမ္ေနခဲ့ရတာလဲ!ဘာလို႔လဲ!'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ငါတကယ္မင္းကိုခ်စ္မိတာပါ'
'F*ck you!ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ၾကာၿပီးတဲ့အထိ!......မမႏိုင္ျပန္လိုက္ေတာ့'
'ဘရဏီ'
'ျပန္ေတာ့!'
'အင္းပါ၊အမမင္းကိုတကယ္ခ်စ္တယ္၊ဘရဏီ'
'ျပန္ေတာ့....'
ဘရဏီလည္းစိုးမိုးႏိုင္ထြက္သြားမွဝိုင္ပုလင္းကိုထပ္ေမာ့ခ်လိုက္သည္၊
ေနာက္ေန့မနက္ဘရဏီမာန္ေသြးခက္အိမ္ကိုေရာက္ခ်လာသည္
'ေနသူရိန္၊နင္အေဒၚဘယ္မလဲ´
'ရွားေလာ့နဲ႔အတူေခြးေက်ာင္းထြက္သြားတယ္၊ဟိုမွာျပန္လာၿပီ´
ဘရဏီၿခံထဲဝင္လာတဲ့မာန္ေသြးခက္ကိုေတြ့သည္ႏွင့္ခ်က္ခ်င္းသူမနားသြားကာပါးကိုရိုက္ခ်လိုက္သည္၊
ထိုအခါသခင္ကိုထိေတာ့ကယ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကေဟာင္ေတာ့သည္၊
ရွားေလာ့ကလည္းေခြးႏွစ္ေကာက္ကိုဆြဲထားကာေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္
'ေနသူရိန္!ေခြးေတြကိုေခၚထားလိုက္ေနာ္မဟုတ္ရင္သခင္ကိုေကာေခြးေတြကိုပါအမႈန္႔ႀကိတ္မိလိမ့္မယ္´
ေနသူရိန္လည္းကယ္ဗင္နဲ႔ရိုလီကိုဆြဲေခၚသြားသည္၊
'ဘရဏီ၊နင္ဘာလို႔ငါ့ကိုရိုက္တာလဲ!´
'ငါ့ကိုနင္ကေဒၚလာတစ္ေထာင္အတြက္နဲ႔တြဲတယ္ေပါ့၊ၿပီးေတာ့တခါမွေတာင္ငါ့ကိုအမွန္မေျပာျပခဲ့ဘူးေလ!´
'ေဒၚလာတစ္ေထာင္လဲနည္းလား!´
'ငါနင့္ကိုထပ္ရိုက္ရမလား´
'အေသးေလးေရ႔ွမွာနင္ရမ္းကားမေနနဲ႔´
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္လည္းသူ႔ကိစၥမယုတ္တာေၾကာင့္ထြက္လာလိုက္သည္
'အေသးေလး!´
'မနက္စာစားႏွင့္ေတာ့မယ္၊အန္တီ´
'ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္မရပါလား´
'နင္ေတာ္ေတာ္လုပ္ရက္တယ္၊ငါအခုေတာ့လူဆိုးမျဖစ္ရၿပီ´
'အမစိုးမိုးႏိုင္ကမေျပာနဲ႔ဆိုေတာ့ငါမေျပာဘူးေလ၊ၿပီးေတာ့သူကငါ့ကိုႏႈတ္ပိတ္ခေပးတယ္ေလ´
'ငါနင့္ကိုတကယ္ဆြဲထိုးမိေတာ့၊မာန္ေသြးခက္´
'အမကနင့္ကိုတကယ္သေဘာက်တာပါ၊နင္မွတ္မိေသးလား၊ငါ့တို႔တလျပည့္တုန္းကေပးတဲ့လည္ဆြဲေလးေလ၊အဲ့တာသူကိုယ္တိုင္ဝယ္ၿပီးေပးခဲ့တာ´
'သူအခုဘယ္မွာလဲ၊´
'သူလားငါ့အိမ္မွာေနေနတယ္ေလ၊အခုgymသြားတယ္၊နင္ေစာင့္...´
မာန္ေသြးခက္ေျပာလို႔မဆံုးေသးခင္မွာပဲဘရဏီကားေပၚတက္သြားသည္၊
'ျပန္ေတာ့မွာလား´
'ေအး၊´
'အမကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူးလား´
'ငါညေနေလယာဥ္နဲ႔ကေနဒါျပန္ေတာ့မယ္၊အမကိုလည္းေျပာလိုက္ငါ့ကိုမဆက္သြယ္ပါနဲ႔လို႔၊အရိုးေဆြးတဲ့အထိဖြင့္မေျပာပဲေနရမွာလို႔´
ထိုအခ်ိန္အိမ္ထဲမွာရွားေလာ့တစ္ေယာက္ညီမျဖစ္သူေရႊရတုနဲ႔ဖုန္းေျပာေနသည္၊
'မားမားကေဒါသတအားထြက္ေနတယ္၊အမနင့္အေၾကာင္းမေျပာတဲ့နက္ဘြဲရတုန္းကပံုေတြေတာင္ျဖဳတ္ခိုင္းထားတယ္၊မာမီေျပာေတာ့မာမီနဲ႔ရန္ျဖစ္ၿပီးရံုးထြက္သြားတယ္´
'မားမားကတကယ္ကိုငါ့ကိုမုန္းသြားၿပီပဲ´
'နားလည္ေအာင္ေျပာရမွာေပါ့၊´
'အဲ့တာဆိုမားမားကငါ့မဂၤလာပြဲမလာဘူးေပါ့´
'အမငါတို႔ကိုပါေပးမသြားတာ၊ၪီးေလးတို႔ကိုေကာပဲ´
ရွားေလာ့ေအာင္ခိုင္မ်က္ရည္က်ကာ
'ငါအဲ့လိုလုပ္ဖို႔မရည္ရြယ္ပါဘူးဟာ´
'မားမားကိုရံုးမွာသြားေတာင္းပန္ၾကည့္ပါလား´
'ဒါဆိုမားမားရံုးခန္းထဲကေထာင့္ကဗီရိုထဲကႀကိမ္လံုးေတြနင္သြားလႊင့္ပစ္ေပးထား၊အစည္းလိုက္ရိွတယ္´
'မားမားကဘာလို႔ႀကိမ္လံုးေဆာင္ထားတာလဲ၊´
'သူရံုးခန္းကပစၥည္းေတြငါခဏခဏက်ကြဲလို႔´

I'm back guys!