EL DORADO √

11. Bölüm

Yeniden güncelledim :3 

********

''Hayır omonim''

''...''

''Cidden kötü bir şeyi yok''

''...''

''Anlıyorum ama eğer biraz-''

''...''

''Tamam, *** hastanesi''

''...''

''Biraz sa-''

Kai kapanan telefon ile ekrana baktı. Arayan Baekhyun'un annesiydi ve sesi çok fazla telaşlıydı. Kai'nin doğru düzgün açıklama yapmasına müsaade bile etmeden, bir sürü şey söylemiş, hastanenin adını öğrendikten sonra kapatmıştı. Kai'nin tahminine göre aceleyle buraya doğru geliyor olmalıydı.

Telefonu tekrardan cebine koyup, Sehunların olduğu masaya geldi.

''Özür dilerim. Cevaplamazsam, cidden başımın belaya girebileceği biriydi.'' Otururken söyledi.

Chanyeol ve Sehun meraklı gözlerle ona bakıyordu. Kai , bunu fark edip ,''Baekhyun'un annesiydi. Kaza yaptığını öğrenmiş.'' Açıkladı.

Sehun, arayanı öğrendikten sonra rahatladığını hissetti.

Chanyeol ise nedense endişelenmişti. Köpek yavrusunun annesini göreceği için bir garip olmuştu.

***

''Nerede'' Bayan Byun gelmişti ve oğlunu bir an önce görmek istiyordu.

''Omoni, biraz sakin ol, olur mu? Hala uyuyor.'' Kai, onu sakinleştirmek için, odanın kapısının önüne geçip durdurdu.

Sehun, Kai'nin o kadına anne dediğini duymuştu ama kulakları ona oyun oynuyor diye düşünüyordu.

''Omoni!'' Kai tekrardan telaşlı olan kadına seslendi.

Bir dakika, Sehun doğru duymuştu. Kai, içeride yatan gıcığın annesine 'anne' demişti. Kai ile Baekhyun'un arasındaki ilişkinin boyutunu bir an önce öğrenmek istiyordu. Yoksa meraktan çatlayacağını biliyordu.

Chanyeol, kadını gördüğünde kısa bir an için selamlayabilmişti ama çok telaşlı olduğu için Sehun ile kendisini pek umursadığı söylenemezdi. Bayan Byun , hemen hemen 1,60 boylarında, tıpkı Baekhyun gibi ufak tefek gözüküyordu. Oldukça genç bir yüzü vardı. Uzun ve arkadan topuz yapılmış saçları ise ona asil bir hava katmıştı. Chanyeol, Baekhyun'un güzelliğini nereden aldığını az çok tahmin ediyordu, çünkü Bayan Byun da oldukça güzel bir kadındı.

Bayan Byun , Kai'nin engellemelerine rağmen içeriye girmiş ve Baekhyun'un beyaz sargılar içindeki başını görünce ufak bir çığlık atmıştı. Onun küçük oğlu nasıl olur da bu hale gelebilirdi? Baekhyun ise o çığlık ile uyanmış ve şaşkınca etrafına bakmıştı. Annesi koşup , oğlunu kolları arasına almış ve yol boyunca tuttuğu göz yaşlarını bırakıvermişti.

''An-anne!'' Baekhyun, annesinin ona sıkıca sarılması yüzünden nefes alamazken seslendi.

''Söyle bebeğim.'' Annesi sarılmayı bozmadan konuştu.

''Anne boğuluyorum.''

Kadın, panikle geri çekilip oğluna baktı. ''Özür dilerim. Seni böyle görünce.''

Baekhyun, annesinin göz yaşlarını silip , gülümsedi. ''İyiyim ben.''

''Emin misin?''

''Evet anne''