EL DORADO √

15. Bölüm

Dün yayınlayacaktım ama wattpad bakımda olduğu için kaldı... İyi okumalar ...

yorumu eksik etmeyin :D

********

Chanyeol, yavaşça üzerine doğru yığılan bedeni kolları ile sarıp, şaşkınca sızan köpek yavrusuna bakakaldı. Baekhyun, biraz önce onu öpmüştü. Üstelik kendi isteğiyle. Chanyeol, minik horultular çıkarmaya başlayan bedeni , düzgünce tutup arabanın ön kapısını açtı ve onu koltuğa bıraktı. Üzerine eğilip , kemerini taktıktan emin olduktan sonra , diğer tarafa dolaşıp arabaya bindi. Baekhyun, başını cama doğru yaslamış bir şekilde uyuyordu. Görüntü o kadar tatlıydı ki... Chanyeol, az daha bakarsa burnunun kanayacağını falan düşünmüştü. Ama öyle şeyler sadece animeler de olduğu için bu konuyu es geçelim.

''Eee , ben seni evine nasıl götüreceğim?'' Baekhyun'a sormuştu ama o şuan cevap veremeyeceği için, soruyu yine kendisi cevaplamak zorundaydı.

''Kai'nin numarası da yok . Cidden, tatlı şey, ben seninle ne yapacağım?'' söylendi. Şuan için en mantıklı tercih kendi evine götürmekti. Arabayı çalıştırıp ,eve doğru sürmeye başladı.

***

Eve , geldiğinde , Baekhyun'u kucağına alıp içeri taşıdı. Kucağındaki ufak beden , arada anlamsız kelimeler ile sayıklıyor ve garip sesler çıkarıyordu. Chanyeol, onun bu haline gülümseyerek odasının olduğu kata çıkmak için merdivenlere yöneldi. Kapıyı açıp içeri girdi ve yatağına doğru ilerledi. Baekhyun'u yatağa bıraktıktan sonra ayakkabılarını çıkarıp, üzerini örttü. Şuan bir melekten farksızdı. Chanyeol için. Yatağın yanana diz çöküp, kısa bir süre için onu izledi. Titreyen uzun kirpikleri, düğme gibi bir burnu ve hafif aralık pembe dudakları ; yüzüyle muhteşem bir orantıda yerleşmişlerdi. Gözünün üzerine doğru gelen bir tutam saçı alıp geriye doğru taradı. Şu an çok tuhaf davrandığının farkındaydı ama içindeki garip dürtüye engel olamamıştı Chanyeol. Ona doğru çekiliyormuş gibi hissediyordu. Kalkıp gideceği sırada elini tutan şey ile durakladı. Baekhyun, elini tutmuştu. Bir şeyler sayıklıyordu.

''Beni bırakma'' Chanyeol'un duyduğu şey buydu. O kadar etkileyici bir ton ile söylemişti ki Chanyeol, donup kalmıştı. Baekhyun'a baktığında gözlerinin yarı aralık olduğunu ve ona baktığını gördü. Sanki ondan yardım istiyor gibiydi. Ancak birkaç saniye sonra elini tutan el gevşedi ve Baekhyun, ona doğru sırtını dönüp uyumaya devam etti.

Chanyeol, hızlıca dışarı çıkıp kapıyı kapattı ve sırtını tahta olan kapıya yasladı. O ana kadar nefesini tuttuğunun farkında bile değildi. Elini göğsüne doğru götürdü. Kalbi elinin altında resmen deli gibi çarpıyordu. Yüzüne hafifçe vurup kendine gelmeye çalıştı. Baekhyun ona garip hissettiriyordu. ''Sanırım aklımı kaçırıyorum.''

***

''Neredesin Baekhyun?'' Kai kafayı yemek üzereydi. Bir sürü yere bakmıştı hatta birkaç hastaneye bile sormuştu. Ama Baekhyun'u hala bulamamıştı. Ona yardım eden diğer çocuklardan da iyi bir sonuç gelmemişti. Onun bu şekilde tepki vereceği aklının ucundan bile geçmemişti. Küçükken kendisinden hoşlandığını biliyordu ama geçtiğini zannediyordu. Demek ki geçmemişti. Baekhyun hala ondan hoşlanıyor muydu yani... Saat nerdeyse gece yarısını yarım saat geçmişti. Sokaklarda ve caddelerde kendisi ve birkaç ayyaştan başka kimse yoktu. Dün gecede fazla uyuyamadığı ve deli gibi Baekhyun'u aradığı için şu an yorgunluktan ölmek üzereydi. ''Lütfen Baek iyi ol.''

***

Sehun, gözüne giren güneş ışığıyla birlikte huzursuzca kıpırdandı ve tembelce gözlerini açtı. Hangi ara sabah olmuştu ki... En son internette Kai ile ilgili olan eski haberlere bakıyordu. Bir de Chanyeol'un gelmesini ve onu azarlamasını beklemişti ama cidden neredeydi o huysuz adam? Gece eve gelmemiş miydi yoksa? Üzerindeki battaniyeyi kenara tekmeleyip kalktı. Zaten karma karışık olan saçlarını iyice karıştırıp odanın kapısını açtı ve kendi odasını karşısında olan diğer kapıyı açtı. Kapı çalma alışkanlığını bırakalı epey olmuştu. Yataktaki kabarıklık, orada birinin olduğunun kanıtıydı. Sehun, aklına gelen yaramaz düşünce ile hızlıca koşup kendini , battaniye tarafından tamamen üzeri örtülmüş olan bedenin üzerine attı.