EL DORADO √

23. Bölüm

Şarkı da güzel dinleyin bence, yazarken dinledim ben :3

***********

''Ba-Baekhyun dur'' Chanyeol, istemeyerek de olsa geri çekildiğinde, zorlukla söyledi. Baekhyun, onu uzun süredir öpüyordu ve ne yapması gerektiğine, karar verememişti. Başta şaşkınlıkla öylece kalsa da, sonrasında istekle karşılık vermeye başlamıştı. Baekhyun, onu öyle bir tutkulu öpüyordu ki, kalbi bir an atmak dışında her şeyi yapmaya başlamıştı. Bir ara yıldızları gördüğüne bile yemin edebilirdi.

Baekhyun, nefes nefese durmak zorunda kaldığında, elleri Chanyeol'un gözleğinin düğmelerinde kalmıştı. ''Sorun ne?'' Şaşkınca hemen önünde ona bakan gözlere doğru kirpiklerini kırpıştırıp baktı. ''Hoşuna gitmedi mi?''

''Ne, hayır o yüzden değil.'' Chanyeol'un tabi ki de hoşuna gitmişti, ancak devam ederlerse kendisine engel olamamaktan korkmuştu.

''O zaman sorun ne?'' Baekhyun şuan sürtük gibi davranıyordu ama nedense Chanyeol'u öpmek istemişti.

Chanyeol, Baekhyun'un dudaklarına baktı. Öpüşmekten dolayı şişmiş ve kızarmıştı. Kabul etmeliydi ki hayatında aldığı en ateşli öpücüktü bu. Yutkundu. ''Sorun yok ama Baekhyun bak bu yaptığımız şey-''

''Pişman mısın yani?'' Hayal kırıklığına uğramış gibi çıkmıştı Baekhyun'un sesi.

''Hayır hayır hayır, asla aksine çok hoşuma gitti yani şey iyiydi aman yani aaaishh'' Chanyeol, gözlerini yumup derin bir nefes verdi. Hala kucağında oturan ve gözlerinin içine parlak parlak bakan Baekhyun aklını toparlamasına engel oluyordu.

Baekhyun, onun bu panik haline gülümsedi. ''Sakin olur musun?'' Sağ elini kaldırıp Chanyeol'un yüzüne koydu. Chanyeol, yüzünde hissettiği sıcaklıkla tekrar Baekhyun'a baktı. Baekhyun ona gülümsüyordu. ''Baekhyun lütfen, kendime gelmem için kucağımdan kalkar mısın?''

Kaşlarını çattı Baekhyun.'' Neden?''

''Çünkü sen kucağımdasın ve ben düzgün düşünemiyorum.''

Ufak bir kahkaha attı Baekhyun. ''Tanrım! Benden bu kadar çok mu etkileniyorsun''

Bu sefer kaşlarını çatan taraf Chanyeol olmuştu. ''Gülme''

''Ama Chanyeol cidden komik'' Gülmeye devam ederken söyledi Baekhyun.

''Gülme dedim. '' aslında bozulmuş gibi görünüyordu ama, Chanyeol, onun böyle içten gülmesine hayran kalmıştı. İlk defa Baekhyun, ona bu şekilde gülümsüyordu. Üstelik sebebi ise kendisiydi. Yüzüne bir gülümseme yerleştirip , hala gülemeye devam eden çocuğun dudaklarına hızlıca bir öpücük kondurdu.

Baekhyun, yavaşça durmuş ve onun gözlerine bakmaya başlamıştı. ''Biliyor musun, kucağından neden kalkmıyorum?''

Chanyeol anlamadığı için boş boş bakmakla yetindi.

''Çünkü ellerin hala kalçamda, üstelik sıkıca kavramış durumdasın. Bay Düzgün Düşünemiyorum.'' Alay etti Baekhyun.

Chanyeol, o söyleyene kadar farkında bile değildi. Hızlıca ellerini çekti ve havaya kaldırdı. Başını yan taraf çevirdi. ''Şey kalkabilirsin artık'' Hadi ama oğlum, sen Park Chanyeol'sun bir köpek yavrusundan utanacak biri değilken, bu içindeki aptal his de ne? Neyse en azından sesi titrememişti.

Baekhyun ,yavaşça ayağa kalktı. Chanyeol'un şu an ki halini görmese, asla inanmazdı. Utanmış mıydı yani. Ve o anda aklına dank etmişti Baekhyun'un. Biraz önce ne yapmıştı o?' Chanyeol'un kucağına normal bir şeymiş gibi oturup onu öpmüş müydü yani ... Woaahhh hem de ne öpüşme (Y/N: yürü be Baekhyun woohoo :D )