PLEASURABLE RESTRICTIONS ✔️

Chapter Thirty Three

HUMINGA ako nang malalim habang nakatayo sa harap ng pinto ng kuwarto ni kuya Cain. I know I said things that hurt him and I really regret it all. Hindi na ko nagiisip nang sabihin ko 'yun kay kuya kaya naman kusa na lang lumabas sa bibig ko 'yun. I was scared and hurt with what happened and seeing the two important people in my life fight, I just couldn't think of what to do.

Tumikhim muna ako bago kumatok sa pinto. "Kuya?" I called but I got no respond. Muli akong kumatok at nang hindi pa din sumagot si kuya ay bagsak ang balikat na lumakad ako palayo. Siguro ay hahayaan ko muna siya na magpalamig.

God, what should I do?

Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko pangungunahan ang plano ng Panginoon para sa buhay ko pero heto na naman ako at nagpapadala sa nararamdaman ko. I know that I wanted to be with Sandro to the point that I even talked back to my brother. Pero heto nga ba ang nais ng Diyos para sa'kin? Ang mag-away kami ng kapatid ko dahil sa isang lalaki?

"He's still mad." I turned my gaze to Regan when he walked towards me. "If I were you, just forget it. Hindi madali mapaamo 'yang si Cain."

"Hindi ako makakatulog ng maayos hangga't galit si kuya sa'kin," naiiyak kong saad. "He's so nice to me yet I told him that? How heartless am I to my own brother?"

"You're just fighting for Sandro. What's the big deal?"

Napatingin naman ako sa kanya. "Hindi mo maiintindihan. Palibhasa wala kang pakialam kahit nagaaway kayo ni Sandro."

"Anyway, why don't you just give your brother some space?" suhestiyon niya. "Cain is over-protective of you because he saw how depressed you were when you left Sandro. He doesn't want to see you in that sad state again, Adina."

"Saan naman ako pupunta?" tanong ko.

Ngumisi siya. "Kay Sandro."

I groaned. "Kahit gusto ko, hindi ko muna kikitain si Sandro hangga't hindi ko naaayos ang gulo sa'min ni Kuya. I want my brother to understand things and I want to assure him that I'll be fine with Sandro."

"Fine, then." Saad niya at hinila ako. "Sumama ka na lang sa bahay ko."

"H-ha?"

"We'll get drunk."

"Teka—" hindi ko na natuloy ang pagpipigil ko sa kanya nang makapasok kami sa elevator. Tinignan ko naman si Regan pero diretso lang ang tingin niya. "I don't understand you. Una, gusto mo kaming paghiwalayin ni Sandro para kay kuya Cain. Pangalawa, gusto mo ako para sa kapatid mo. Tapos ngayon isasama mo ako sa'yo para ano?"

"Para makipaginuman sa'kin?" patanong niyang sagot.

I sighed and shook my head. "You're being nice today, Regan. Are you going to be like this for the rest of your life? Don't tell me may change of heart ka na at mabait na ang ganap mo ngayon? Are you in love?" I joked but it seemed like he didn't like it.

Mahigpit na hinawakan ni Regan ang leeg ko at napatili ako nang malakas niya 'kong sinandal sa steel wall ng elevator dahilan para manakit ang ulo at likod ko. Fear engulfed my body as I stare at his eyes; cold and deadly. "You wouldn't want to see me in my normal self, Adina. Now, don't ask too many fucking questions. You understand me?"

"Y-you're hurting me." I whispered as I started to choke on his grip.

"Can you still tell me that I'm nice today?" he said in a cold voice making me shook my head. Napahawak ako sa leeg ko nang bitawan niya ko habang pilit kong hinahabol ang hininga ko.

"What's wrong with you?" naiiyak kong tanong na kinatingin niya sa'kin.

"Being nice." He said and grinned before stepping out of the elevator. Ayaw ko sanang sumama sa kanya pero hinila niya ko ulit at wala akong nagawa kung 'di ang magpatianod sa kanya.