ရှေးထုံးပယ်၍ချစ်ပါ့မည် (Completed)

အခန်း(၄)

💏 ရှေးထုံးပယ်၍ ချစ်ပါ့မည် 💏
💋 အခန်း(၄) 💋

ကျောင်းထဲသို့ဝင်ဝင်ချင်း မုန့်ဈေးတန်းမှာ ရှေးဦးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မယွင်း စိတ်ညစ်သွားမိလေသည်။ ထို့နောက် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မုန့်ဈေးတန်းရှေ့ကနေ အမြန်ထွက်လာလိုက်၏။ မုန့်ဈေးတန်းကို ဘာလို့များ စာသင်ဆောင်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဆောက်ခဲ့ကြပါလိမ့်။

“မယွင်း…”

“ဟင်…”

ရှေးဦးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် သူမ နှုတ်ကနေ အလိုအလျောက် ပြန်ထူးလိုက်မိ၏။ အဲ့ဒါက ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ဆိုလည်း မမှားပေ။ ကလေးဘဝကတည်းက ရှေးဦးရဲ့အိမ်မှာ အမေ အလုပ်သွားလုပ်လို့ မယွင်း လိုက်သွားရတိုင်း ရှေးဦးနဲ့အတူ ဆော့ကစားရင်း အမေ့ကို စောင့်ခဲ့ရသည်။ အဲ့ဒီအချိန်ကတည်းက မယွင်းရဲ့နာမည်ကို ရှေးဦးခေါ်လိုက်တိုင်း အမြဲတမ်း ပြန်ထူးခဲ့တော့ အခုလည်း အကျင့်ပါကာ ထူးလိုက်မိ၏။ ထူးလိုက်မိပြီးမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အလိုမကျဖြစ်သွားကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိလေသည်။ ထို့နောက် မသိသလိုဟန်ဆောင်ကာ ထိုနေရာမှ အမြန်ထွက်လာလိုက်၏။

“မယွင်း… မယွင်းသစ္စာ…”

မယွင်းနာမည်အပြည့်အစုံကြောင့် ကျောင်းသားတချို့ရဲ့အကြည့်တွေက မယွင်းဆီသို့ ရောက်လာကြလေသည်။ အထူးသဖြင့် ဆယ်တန်းကျောင်းသားတွေရဲ့အကြည့်တွေပဲဖြစ်သည်။ ကိုးတန်းနဲ့ ဆယ်တန်းစာသင်ဆောင်ရဲ့အရှေ့မှာ မုန့်ဈေးတန်းက ရှိနေတော့ ကိုးတန်းကျောင်းသားတွေရော ဆယ်တန်းကျောင်းသားတွေရော ရှိနေကြခြင်းဖြစ်သည်။

“ငါခေါ်နေတယ်လေဟာ မကြားဘူးလား…”

အနားသို့ရောက်လာကာ အလိုမကျသည့်အသံဖြင့် ပြောလာသည့် ရှေးဦးကိုကြည့်ကာ မယွင်း သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။ ရှေးဦး မယွင်းကို အခုလိုခေါ်ပြောနေတာကို ဒေါ်လေးသာသိရင် မယွင်းကို ဘယ်လောက်တောင်မှ ပြောဆိုလိုက်မလဲ။ ဒါကို ရှေးဦးကတော့ သိမှာမဟုတ်ပေ။

“ငါကြားပါတယ်…”

“ဟင်… အဲ့ဒါဆိုရင် နင် ငါ့ကို အဖက်မလုပ်တာပေါ့‌လေ ဟုတ်လား မယွင်း…”