DERT | Yarı Texting

2.8

Yutkundum. "Sanaç?"

"Güzel tesadüf," dedi gülerek. Kolumdan tuttu ve sınıfın kapısını kapatarak koridordaki duvara yaslandı. Şoktan kolumdaki eline bile tepki vermemiştim.

"Sen Ankara'da değil miydin?" diye sordum kendime geldiğimde.

Omuz silkti. "Öyleydim ama sen aniden şehir değiştirip Sakarya'ya geldiğin için bende buraya taşındım."

Ne?

"Çok mantıksız konuşuyorsun şu an Sanaç... Biz ayrıldık bir kere. Benim için buraya gelmen aşırı saçma ve... Gittiğim okulu bilmen de öyle."

"İnanmayacaksın ama yengemin kızı bu okuldaymış. Bende onu almaya gelmiştim ama senin burada olduğunu bilmiyordum."

İnanmamıştım.

Yanından geçip gidecekken kolumu tekrar tuttu. Yüzüne sertçe bakarak kolumu çektim. "Sanaç peşimi bırak."

Ellerini saçlarından geçirdi. "Eliz bana sadece tek bir mesaj atarak ayrıldığını söyledin! Herhalde peşinden gelip nedenini soracaktım!"

Karşına çıkıp ayrılacak kadar sana değer vermediğime şükret.

"Kendime yediremedim diyemiyorsun da..." diye homurdandım. "Ne o? Egon mu zedelendi? Ah üzgünüm Sanaç. Okuldakiler dalga mı geçti?"

Sinirle dişlerini gıcırdattığı sırada Aras'ın sesini koridorun başından duydum. "Eliz?"

Yüzümü hızlıca o yöne çevirdim. Hayır, hayır. Eski sevgilim ve Aras'ın kesinlikle yan yana gelmemesi gerekiyordu. Ama çoktan birbirlerini görmüşlerdi.

"Aras..." diye mırıldandığımda çoktan yanıma gelmişti. Sert bakışlarını Sanaç'a dikti ve ona üstten üstten baktı. "Bu kim?"

"Ankara'dan arka—"

Sanaç elini Aras'a uzattı. "Sen Aras mısın? Eliz senden en nefret ettiği kuzeni olarak çok bahsetmişti."

Hayır, hayır, hayır, hayır...

Aras cevap vermedi. Onun yerine sert kelimeleri beni de buldu. "Gidelim mi?"

Kafamı yavaşça salladığım sırada Sanaç'ın kaşlarının çatıldığını fark ettim. Giderken arkamızdan bağırdı. "Yarın okulda görüşürüz Eliz'im!"

Piç.

Yumruklarımı sıkarak Aras'ın peşinden giderek okuldan çıktım. Elimi alnıma götürerek ovuşturdum. Her şey güzel gidiyordu. Eve gidip utancımı yaşayacaktım ben daha! Bu geri zekalı nereden çıkmıştı amına koyayım?

Araba bindiğimizde Aras son sürat hızla ana caddeye çıkmıştı. Ellerim kemeri buldu. Hızlı kullanıyordu. Viraja döndüğünde arabanın lastikleri sert bir şekilde kayarak asfalt yolda cızırtı sesi yaptı.

"Aras!" diye bağırdım. "Aras yavaş git n'olur!"

İlk birkaç saniye sessiz kaldı. Ardından "Lanet olsun!" diye bağırarak yumruğunu direksiyona indirdi. Sesinden irkilerek sıçradım. "Lanet olsun sana Eliz! Sen insanlara gidip beni mi kötülüyorsun?!"

Hayır, hayır, hayır. Öyle değildi!

Ağlamaklı çıkan sesimle "Aras dur! Kenara çek arabayı öyle konuşalım hadi!" diye bağırdım.

"Durmayacağım Eliz! Bu lanet beynim," derken işaret parmağını kafasına vurmuştu. "o piçin dediklerini dışarı çıkartmadan durmayacağım!"

"Aras çok hızlı sürüyorsun, yavaşla!"

Tekrar yumruğunu direksiyona indirdi. "Madem benden nefret ediyorsun, neden seni öptüğümde bana karşılık verdin?!"

"Senden nefret etmiyorum!" diye bağırdım aniden.

Araba, otoyolun ortasında ani bir frenle durdu. Öne sarsıldım. Neredeydik bilmiyordum, etrafta kimse yoktu.

"Ne?" diye fısıldadı çaresiz bir sesle. Az önceki halinden eser yoktu.

"Senden nefret edemiyorum Aras!" Gerginlikten ve bağırdığımda dolayı hızlıca inip kalkan göğsüm, nefes aldığımda tekrar yükseldi. "Senden nefret etsem tuvalette beni öperken sana karşılık vermezdim!"

Yutkundu, bir şey demedi. Ya da diyemedi. Onun da göğsü en az benim kadar hızlıca inip kalkıyordu. Az önceki hızdan dolayı korkmuştum. Bu yüzden araba durduğunda bedenimi bir rahatlama esiri aldı ama bu rahatlama gözlerimden göz yaşı olarak çıktı.

Ellerimi başımın iki yanına koyarak dirseklerimi dizlerime yasladım ve göz yaşlarımı, yüzüm ona gözükmeyecek şekilde akıtmaya başladım.

"Eliz—"

"Çok korktum," diyerek kestim sözünü. Sesim titremişti ve bundan nefret ettim. "Çok korkuttun beni Aras."

"Özür dilerim." dedi sadece. Çaresizdi, çaresizdik.

"Eve gidelim." dedim kafamı koltuğun arkasına koyup gözlerimi kapatırken. Fazla duyguyu aynı anda hissetmek bana hiç iyi gelmiyordu.