DERT | Yarı Texting

0.8

"Bunlar niye bize insan görmemiş gibi bakıyorlar?" diye sordum Aras'la yan yana okula girerken. "Hiç insan görmemişler mi gerçekten acaba?"

Ona baktığımda sırıtıyordu. "Seni sevgilim sanıyorlardır."

Göz devirdim. "Herkes öyle sanıyor. Bunlarda daha farklı bir bakış var. Hem bizi sevgili sananlar daha çok yakıştırıyordu."

"Yakıştırıyor muydu?" Elini kaldırıp omuzuma attı ve beni kendine çekti. "Yakışıyor muymuşuz?"

"Aras," dedim ona sinirle bakıp elini omuzumdan iterken. "Ne saçmalıyorsun gene ya."

Eliyle ağzımı kapattı. "Tamam sus."

Elini ittirdim ve "Ya sanane Allah Allah?" diye çemkirdim.

"Ya gerçekten bir sus. Tamam ya ironisine dedim, oldu mu? Uzatma işte."

Çatık kaşlarımla elini ittirdim ve sabır çektim. "Sen malsın harbiden amına koyayım ya."

Aklıma annemle o ölmeden iki gün önce geldi aniden. Onunla son kahkahalarımızdı belki de. O gün annemle gezip tozmuş, bir ton da alışveriş yapmıştık. Şimdi düşününce o anıları tekrar yaşayamayacaktım. Bilmediğim bir şehirde, bilmediğim bir okulda birkaç ayım geçecekti ve ardından mezun olacaktım. Gerçekten çok garipti.

"Ne o öyle düşüncelere daldın gene?" diye sordu Aras.

Omuz silktim. "Hiç. Hangi derse gireceğiz?"

"Matematik," ve ofladı. "Hasiktir ya ödev vardı, onu unuttum ya ben."

"Ne ödevi?" diye sordum.

"İşte geçen hafta vermişti. Gerçi sen yoktun ya. Konuyu biliyorsundur belki. Bana anlatsana ya nolur."

Sırıttım. "Karşılığı ne olacak?"

Bana ters ters baktı. "Ne karşılığı?"

"Ödevini beleşe yapmam canım." Az şerefsiz de değildim he.

"Sakız olur mu?"

"Ohooo," dedim alayla. "Çocuklukta kaldı o. Başka bir şey bul."

"Sen yap ben karşılığını sonra bulurum." dedi Aras biraz düşündükten sonra bir şey bulamayınca.

"İyi tamam," diye kabullendim. "Yapalım bakalım."

•

kısa hikaye olduğu için kısa bir bölüm öcmsömd