DERT | Yarı Texting

2.9

Eve geldiğimizde ben direkt odama geçmiş ve kendimi yatağa atmıştım. Üzerimi değiştirecek halim bile yoktu.

Kapım tıklanınca "Gel." diye mırıldandım gözlerimi aralayarak. Aras, "Eliz?" diye sordu.

"Efendim?"

"Konuşalım mı?"

"Şimdi mi?"

"Evet." dedi uysalca.

Oturur pozisyona geldim. "Dinliyorum."

Yatağımın köşesine oturup gözlerini benden kaçırdı. "Aslında sen arabada bana bir şey diyecektin..."

Sustum. Diyecek sözüm kalmamıştı. Yine de bilinmezlikte kalmasın diye konuştum. "Aras ben seni... Hiç bir zaman kötülemedim. Tamam sana sinir oluyorum, hep kavga ediyoruz ama gerçekten... Seni birilerine anlatıp saçma sapan şeyler demedim. Ya gıcık olduğumu ya da kavga ettiğimiz anları söylemişimdir. Sanaç'ın dedikleri..." Hayır, hayır, hayır. Cidden böyle bir şey yapmamıştım. "Aras senden nefret etmiyorum." diyebildim sadece.

"Anladım..." diye mırıldandı.

"Anladım, mı? Sadece 'anladım' mı diyeceksin yani?"

Bana baktı. Gözleri yorgundu. "Ne diyebilirim ki Eliz? Seni korkuttum, üzdüm, ağlattım. Seni dinlemedim. Ne diyebilirim ki? Benim konuşmaya hakkım var mı şu an?"

"Aras beni niye öptün?" diye sordum onu umursamadan. Sessiz kaldı, direttim. "Aras sen beni niye öptün?!"

"Ben..." dedi çaresizce. Neredeyse inleyerek "Bilmiyorum." dedi bu sefer.

"Ne demek bilmiyorum ya? Ya sen..." Derin bir nefes aldım. "Aras çık odamdan."

"Eliz, hayır..."

"Canın istedi diye mi beni öptün sen?!"

"Ben o kadar iğrenç bir insan mıyım?!" diye bağırdı bana karşılık. "Ya sen beni ne sanıyorsun?! Her zaman, ya her zaman bana benim iğrenç birisi olduğumu söyleyip duruyorsun! Daha geçen gün yemek yerken aynı şeyi yapmıştın! Sonra bu sabah, önceden kavga ederken... Ben sana senin davranışlarınla ilgili hiç, bir şey dedim mi?!"

"Tipimle dalga geçtin! Sanki elimdeymiş gibi! Sinirlendiriyordun beni!"

"Ben mi tipinle dalga geçtim lan senin?! Ne zaman geçmişim, he?!"

"Bana çirkin diyip duruyorsun!"

"Çünkü sana güzel diyemiyorum!" diye bağırdı avazı çıktığı kadar. "Çok güzelsin Eliz tamam mı?! Sana her seferinde 'çirkin' diyorum çünkü 'güzel' demek istiyorum ama diyemiyorum, anlıyor musun?! Her seferinde duruyorum, kendi kendime sorguluyorum! Ya biz neyiz ki? Biz sadece üvey kuzen miyiz?"

"Ben..." dedim gözlerine bakarak. Diğer dediği hiç bir şeyi umursamadan odaklandığım tek yeri sordum. "Güzel miyim?"

Göğsü bağırdığından dolayı inip kalkarken dudaklarını araladı ve sessizce, aynı şekilde çaresizce fısıldadı. "Çok güzelsin Eliz. Niye bu kadar güzelsin sen?"

Yutkundum ve gözlerinde asılı kaldım. Ne diyeceğimi ve ne yapacağımı bilmiyordum... Öylece bekledik.

"Biz kuzen değiliz Aras," dedim daha sonra. "Biz kuzen olamayacak kadar yakınız."

Ellerimi iki yana açtım. "Biz öpüştük. Nasıl kuzen olabiliriz ki?"

"Eliz anlamıyorsun," dedi yavaşça. "Biz hiç bir zaman kuzen değildik ve olmayacağız. Her seferinde neden bana kardeş muamelesi yapıyorsun?"

"Bilmiyorum," dedim kafamı hafifçe eğerek. "Beynim hep yanlış olduğunu savunuyor."

"Sustur o zaman onu," dedi kısık bir sesle. Bu dediğine ihtiyacı varmış gibiydi. "Lanet beynini yolun bana gelince sustur."

"Yolum hep sana geliyor zaten." diye fısıldadım onun gibi.

Afallayarak bana baktı. "Böyle konuşma."

"Nasıl konuşmayayım?"

"Böyle," dedi ve eli kalbine gitti. "Beni yoldan çıkaracak ve kalbimin ritmini değiştirecek şeyler söyleme."

Başımı sağa eğdim. "Sen yoldan çıkarsan ben de çıkarım."

Aras bir adım geri gitti. "Sus," dedi neredeyse yalvararak. "Sana yapacaklarım beni korkutuyor. Yapma Eliz. Şöyle şeyler deme."

Geriye gittiği bir adım aramızdaki mesafeyi açmıştı bu yüzden ben kapattım. "Ne yapmayayım Aras?"

"Şu masumu oynuyor halin... Seni tanımasam inanacağım gerçekten."

Güldüm. "Ne? Sen saf kızlardan hoşlanmıyor musun?"

"Hayır." dedi hızlıca. "Ben sadece send—" Dilinin ucuna gelen tüm kelimeleri yuttu ve durdu. Derin bir nefes aldıktan sonra kapıya yöneldi. Gözleri eski rengini alırken son dediği şey ise 'bu konu burada kapandı.'ydı.

—————————————

hemen sevgili yapacağımı düşünmediniz inşallah ÖVMÖSFNSMNFVMN