ថ្ងៃបន្ទាប់
ពន្លឺព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមរះទ្រសាចពេញផ្ទៃផែនដីដាស់ឲនាក់រាល់គ្នាដែលបានលង់លក់ក្រោកចេញពីដំណេកទៅប្រកបរបររបស់ពួកគេរៀងខ្លួនវិញ ដោយឡែកក្រឡេកមកមើលភូមិគ្រឹះដ៏ធំស្តុកស្ដម្ភឯណេះវិញស្របនិងអ្នកបម្រើរាល់គ្នាកំពុងមម៉ាញញឹកនិងការងារ ដោយឡែកអ្នកដែលមាននាមជាម្ចាស់ធំនៃភូមិគ្រឹះកុំពុងគេងអោបរាងកាយអាល្អិតដែលកូរក្រឡុកនាយកាលពីយប់មិញយ៉ាងណែន ទាំងដែលមានអាល្អិតឡើងមកគេងផ្កាប់មុខពីលើនាយហ៊ាទឹកមាត់កខ្លាក់។
« ហឹ្ហម!! »សំឡេងក្រហឹមបន្លឺឡើងបន្តិច មុននិងដៃមាំយកមកបិទបាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលចាំងមកប៉ះនិងមុខនាយ ហើយមិនយូរស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងកាលបើកែវភ្នែកក្រឡេកទៅប៉ះនិងអ្នកដែលគេងកើយទ្រូងនាយហូរទឹកមាត់កខ្លាក់សឹងតែជោគអាវនាយទៅហើយ។
«ផាច់!ងើប»ដោយអារម្មណ៍ខ្នាញ់ ជុងហ្គុកក៏លើកដៃទះត្រគៀកទ្រលុកទ្រលន់មួយដៃលាន់ឮផាច់ ឲអាល្អិតដែលសង្ងំគេងសុខស្រួលចាប់ផ្ដើមជ្រួញចិញ្ចើមបូញមាត់ស្រួចៗសឹមលូកដៃទៅអង្អែលគូទខ្លួនខ្វាច់ៗមុននិងរោលខ្លួនទៅញីមុខនិងមុខនាយយកចិត្តយកថ្លើម។
«ហេតុអី្វយើងមានអារម្មណ៍ថាឯងកាន់តែខូចរាល់ថ្ងៃបែបនេះ?»ជុងហ្គុក ផ្ញើយមុខថេយ៉ុងឡើងសម្លឹងគេទាំងចងចិញ្ចើម ថ្ងៃដំបូងជួបគេមើលទៅគេស្លូតបូតនិងគួរឲអាណិតណាស់ បន្ទាប់មកក៏ធម្មតា បន្ទាប់ក៏ខូចទៅៗនៅពេលនាយតែងតែតាមចិត្តគេ។
«ស្ហឺត!!ល្មមក្រោកមកបានហើយអាល្អិត»
«អ្ហឹក?»
«ដាស់ធម្មតាសោះយំស្អី?»ជុងហ្គុក ចងចិញ្ចើមសម្លឹងទៅអ្នកដែរបញ្ចេញសំឡេកយំមកមុននេះ។
«ស្ហឺត!!ថេយ៍ក្រោកហើយកុំខឹងថេយ៍អី»ថេយ៉ុង ប្រញាប់ងើបមកថើបថ្ពាល់នាយមួយខ្សឺតលួងលោមមិនឲខឹងខ្លួនទាន់ ។
«ឯងខូចយ៉ាងនេះ?»ជុងហ្គុក ពិតមែនគេខូចណាស់មើលចុះ ចេះយកចិត្តយកថ្លើមនាយសម្បើមណាស់ នាយមិនយល់ថាហេតុអីក៏ស្ត្រីម្នាក់នោះដាច់ចិត្តធ្វើបាបក្មេងនេះទៅកើត? នឹកឡើងពេលណានាយក្ដៅពេលនោះបើមិនយល់ថាពេលនោះនាយបានបញ្ជាឲដុតទីនោះចោលហើយទេនាយនឹងបាញ់បំបែកក្បាលនាងមិនខាន។
«លោកម្ចាស់នាំថេយ៍ទៅណា?»
«បន្តិចទៀតទៅដល់និងដឹងហើយ»
«លោកម្ចាស់និយាយបែបហ្នឹងទៀតហើយ»ថេយ៉ុង បូញមាត់ស្រួចៗយកចុងចង្អុលដៃចុចទ្រូងនាយតិចៗទាំងងក់ងរ ខ្លួនខំសួរអើយសួរ សួរតាំងពីនៅក្នុងភូមិគ្រឹះរហូតមកដល់លើឡានហើយនាយនៅតែនិយាយពាក្យនេះជាដដែលៗរហូត។
ផាច់!
«ឯងក៏សួរដដែលៗដែរប្រាប់ថាជិតដល់នៅតាមសួរនៅនិង!»ជុងហ្គុក លើកដៃទះត្រគៀកមូលក្លំមួយដៃទាំងគ្រឺតខ្នាញ់បើតាមថាអាចនាយបោះតាមបង្អួចទៅបាត់ហើយ បិុនអាខាងសួរដដែលៗនាយឆ្លើយចង់បែកពពុះមាត់ទៅហើយ។
«ហ្ហឹម~»ថេយ៉ុង ងើបទៅពេបមាត់ដាក់នាយសឹមរំកិលខ្លួនចេញពីភ្លៅនាយទៅអង្គុយក្បែរទ្វារវិញ ចំណែកសកម្មភាពទាំងអម្បាលមាណក៏ត្រូវអង្គរក្សសង្ហារទាំងពីរតាមមើលឥតដាច់ក៏ព្រោះតែវាជារឿងកម្រណាស់ដែលលោកម្ចាស់របស់ពួកគេអាចនិយាយច្រើននិងលេងសើចធម្មតាជាមួយអាល្អិតនេះ។
«ឯងហ៊ានតែរំកិលមកវិញយើងនិងវាយឲហើមគូទហើយអាល្អិត»ជុងហ្គុក មិនមាត់ដៀងភ្នែកទៅមើលអាល្អិតដែលង៉ងក់មុននេះទាំងគ្រឺតខ្នាញ់។
៥នាទីក្រោយមក
«លោកម្ចាស់បាទ~»អ្នកដែលតាំងខ្លួនមុននេះក៏ងាកមកធ្វើមុខក្រមិចក្រមើមដាក់នាយយ៉ាងគួរឲស្រឡាញ់ក្រោយនឹកឃើញថាលោកម្ចាស់របស់គេជាមនុស្សយ៉ាងម៉េច។
«ហ្ហឹម!?»
«មកយកថេយ៍ទៅអង្គុយវិញផង»គេពេបមាត់និងបោះដៃឲនាយលើកទៅវិញតែជុងហ្គុកក៏ឈ្ងោកមុខសម្លឹងទូរស័ព្ទធ្វើមិនដឹង។
«ហេតុអី?» ហេតុអី ហេតុអីដែលត្រូវស្ដាប់តាមគេនោះ? បើហ៊ានតែតាមគេមួយរឿងទៀតនាយភ្នាល់អាល្អិតនេះនិងកាន់តែខូចហើយលែងខ្លាចនាយហើយ។
«ថេយ៍ឈឺគូទណាស់ ចង់ទៅអង្គុយលើលោកម្ចាស់»
«អត់ទេ!»
«អ្ហឹក លោកម្ចាស់»តាំងមកប្រើស្ទាយ៍នេះទៀតហើយ ឃើញទេថាគេខូចប៉ុណ្ណាពេលមកនៅជាមួយនាយ។
«ស្ងាត់ ហើយអង្គុយនៅត្រង់នុងហើយ!»
«អ្ហឹកៗ លោកម្ចាស់បាទ~»
«យ៉ាងម៉េច!?»
«យកថេយ៍ទៅអង្គុយផង»
«មិនដឹង!»
«លោកម្ចាស់បាទ~»
«ហ្អើយ!! ហេតុអីឯងក្បាលខូចយ៉ាងនេះហាស៎គីម ថេយ៉ុង ផាច់ៗ!!»
ឃើញថាគេនៅតែរងូវៗដូចរំងាស់ទឹកត្រីជុងហ្គុកក៏ស្ទុះចូលទៅចាប់ឲគេផ្កាប់មុខនៅលើភ្លៅលើកដៃមកទះគូទទន់ដូចចាហ៊ួយនោះផាច់ៗគ្មានដកដៃឡើយ ឯថេយ៉ុងឃើញនាយវាយអញ្ចឹងតិចថាគេយំចុះខុសហើយគឺនៅសើចកក្អឹកទាល់តែមានអារម្មណ៍ថាចាប់ផ្ដើមឈឺទើបគេចាប់ផ្ដើមប្រែទឹកមុខរកយំ ចំណែកម៉ាប្យុងនិងស៊ូហ្យុងឯណោះក៏ខំលើកដៃមកផ្ទប់មិនសើចមិនហ៊ានឲចេញសំឡេងនោះទេខ្លាចថារស់មិនដល់ស្អែក។
«ហ្អក៎!ថេយ៍ឈឺគូទណាស់»ថេយ៉ុង ងើបមុខអង្គុយអង្អែលគូទទាំងមុខក្រញូវ វ៉ៃនោះវ៉ៃមើលតែសាច់នំប៉ាវទៅហើយ។
«ហុឹស!ខូចពេកវាយអញ្ចឹងហើយ»ថាចប់នាយក៏ងាកមកផ្ដោតលើឯកសាររបស់នាយវិញដោយមិនខ្វល់ពីក្រសែភ្នែកអាល្អិតដែលកំពុងសម្លក់សម្លឹងមកនាយឡើយ។
១៥នាទីក្រោយមក មិនមាននរណាហ៊ានបញ្ចេញសំឡេងអ្វីមួយហឿកនោះទេ គឺស្ងាត់រៀងខ្លួនតែម្ដងដោយឡែកអាល្អិតវិញបែរជាអង្គុយអោបដៃងាក.កមើលផ្លូវ និយាយទៅខ្មើតតែម្ដង ជុងហ្គុកខ្នាញ់សឹងលោទៅចាប់ទះមួយបែកគូទទៅហើយ។
«លោកម្ចាស់!!»ឃើញទេខ្មើតយ៉ាងណាចុងក្រោយក៏នៅតែជាអ្នកបែរមករកនាយមុនដដែល។
«យ៉ាងម៉េច?»
«អ្ហឹស!!ស្អប់ណាស់ម៉េចក៏មិនលួងថេយ៍»ថេយ៉ុង ភ្លាមៗស្រាប់តែហក់ទៅអង្អុយពោបពីលើនាយលើកដៃតោង.កនាយស្អិតជាងស្អីទៅទៀតមុននិងអោនមុខមកថើបក្រញិចញីញ៉ក់ឡើងក្រហមថ្ពាល់នាយ ជុងហ្គុកនិងអង្គរក្សទាំងពីរនាក់ឯណោះក៏បានត្រឹមអង្អុយភាំងនិងសកម្មភាពមួយនេះ ថ្វីត្បិតជុងហ្គុកនាយមានណារ៉ាដែលជាប្រុសកំណាន់ចិត្តក៏ពិតមែនប៉ុន្តែគេមិនដែលហ៊ានធ្វើបែបនេះជាមួយនាយឡើយ ក៏ព្រោះតែនាយនិងទៅរកគេតែពេលនាយតប់ប្រមល់ចង់បញ្ចេញកំហឹងតាមរយះសិ*ប៉ុណ្ណោះ។
«លួងឯងនាំតែឲឯងបានចិត្ត»ជុងហ្គុក បន្ទាប់ពីភ្ញាក់ស្មារតីក៏ប្រញាប់លើដៃមកទប់ចង្កេះក្មេងនៅលើភ្លៅដែលចេះតែរំកិលចុះឡើង.វតែរកធ្លាក់។
«ចឹងទុកឲថេយ៍លួងលោកម្ចាស់»ឮសម្ដីអ្នកនៅចំពោះមុខជុងហ្គុកក៏លើចិញ្ចើមឡើងនាយមានខឹងអីឯណា ក្រែងគេទេតើដែលលេងរឹកខ្មើតដាក់នាយនោះ? មើលទៅក្មេងនេះនៅពេលបានទទួលបានការថ្នាក់ថ្នមពេកប្រហែលក្រឡក់ខួរហើយ ចំមែន! ឯម៉ាប្យុងនិងស៊ូហ្យុងពួកនាយក៏តែងងាកមុខចេញនិងផ្ទប់មាត់សើចជារើយៗគិតទៅល្អមើលជាងទៅមើលកំប្លែងទៅទៀត។
«លួង? លួងអីយើងមានខឹងស្អីឯណា?»
«បើថេយ៍ថាលួងហើយលោកម្ចាស់កុំមាត់ច្រើនទៅមើស៎ ចាំតែមើលថេយ៍លួងទៅ!»ថេយ៉ុង ច្រត់ដៃនិងចង្កេះស្ដីឲនាយទាំងចងចិញ្ចើមមិនពេញចិត្ត ជុងហ្គុកវិញក្នុងចិត្តនាយមិនដឹងថាជាគួរសើចឬខឹងទេនៅពេលឃើញក្មេងនេះនិយាយដាក់នាយ។
«បានលួងមក កុំឲយើងខឹងឯងទាន់ឲសោះអាល្អិតកំហូច»
ថេយ៉ុងឮហើយមិនមាត់គេញញឹមពព្រាយនិងចាប់សើយអាវយឺតពណ៍សរបស់ខ្លួនឡើងឲជុងហ្គុកឆ្ងល់មួយរំពេចហើយចម្ងល់ក៏បានស្រាយក៏មានម្រាមដៃស្រលូនមួយស៊កចូលសរសៃសក់ខ្មៅរលោងរបស់នាយនិងចាប់ច្រម៉ុជឲបបូរមាត់នាយមកអិបនិងដើមទ្រូងមានសាច់ពើងៗរបស់គេ។
«អឹម ហ្ហឹម!!!»
«មឹម ទៅហើយឈប់ខឹងថេយ៍ទៀតឮទេ»ថេយ៉ុង អង្អែលសក់នាយថ្នមៗខណះឯជុងហ្គុកសង្គ្រឺតជើងធ្មេញទាំងគ្រឺតខ្នាញ់មុននិងហាមាត់ត្របាក់ដោះទ្រូងគេបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗតាមចិត្តដែលខ្នាញ់និងអាល្អិតទាំងប៉ុន្មាន។
«តើឯងកំពុងចង់ពង្វក់យើងហ្ហេស៎? ឯងធ្វើបែបនេះវាមិនបានលួងយើងឲបាត់តែវាធ្វើឲយើងកាន់តែខឹងឯងថែម!!»
«ត្រឡប់ទៅភូមិគ្រឹះវិញ!!!ហ្ហឹម»
«អ្ហា៎~ហិហិតិចៗថេយ៍រសើបណាស់ផាច់ៗ!!»
«បាទលោកម្ចាស់!!»*បើកមកជិតដល់ហើយឲបកទៅវិញ លោកម្ចាស់អើយ!!
#កំុភ្លេចចុច Vote និងខមិនឲច្រើនៗផងណានិងអាលមានកម្លាំងសរសេរបន្តភាគឲ😗🥺
[ 𝐓𝐨 𝐁𝐞 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐢𝐧𝐮𝐞♡︎♡︎ ]
-ម៉េចកីមិនលួងថេយ៍?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
