ផ្លាប់!!
«អឹមអ្ហឹស៎!!/ស្ហឺត!!!!»សំឡេងនៃការអុបបញ្ចូលទីបានស្ងាត់បន្ទាប់ពីពួកគេបានបញ្ចេញនូវកាកសំណល់មកព្រមគ្នា ជុងហ្គុកអោនចុះមកថើបញក់ញីពេញផ្ទៃមុខអ្នកខាហក្រោមដែលគ្របដោយដំណត់ញើសពួកគេទាំងពី ក្រោយសង្ងំបានមួយសន្ទុះមិនឮអ្នកខាងក្រោមនិយាយអ្វីសោះនាយក៏ងើបឡើងមកសម្លឹងគេ។
«ថេយ៍~ហឹុសសន្លប់ហើយ?»ជុងហ្គុក ដកខ្លួនចេញទាំងសើចរហឹុសសឹមលើកបីកាយតូចស្ដើងដែលសន្លប់ត្រឹមទឹកទីមួយចូលទៅសម្អាតខ្លួននិងដាក់ឲគេងវិញយ៉ាងរៀបរយ។
តុកៗ!!
«លោកម្ចាស៎!»
«យ៉ាងម៉េច!!?»ជុងហ្គុក ដែលហៀបនិងដាក់ខ្លួនគេងក្បែរអាល្អិតក៏បែរមកគំហកដាក់ទ្វារទាំងម៉ួម៉ៅ ធ្វើឲអ្នកដែលហៅមុននេះចាប់ភ័យញ័រខ្លួនតែម្ដង។
«គឺ..គឺមានក្មេងប្រុសម្នាប់ប្រាប់ថាចង់ជួបអ្នកប្រុសតូចទាន.អ្ហា!»នាងនិយាយទាំងភិតភ័យរាល់ពេលមេដោះឲនាងឡើងមកហៅនាយម្ដងៗបេះដូចហាក់លែងដំណើរការទៅហើយ ហើយភ្លាមៗនាយស្រាប់តែបើកទ្វារចេញមកទាំងមុខមាំបែបនេះទៀតវាក៏តែធ្វើឲនាងភ័យលើសដើម។
ក្រាក!!
«អ្នកណា!!»ជុងហ្គុក ចងចិញ្ចើមសួរទាំងមុខមាំ។
«ខ្ញុំមិន.មិនស្គាល់ទេលោកម្ចាស់ គេប្រាប់ថាគេឈ្មោះដេរ៉ូ ផាំងអាយ៎!!!»
«អ្នកណាអនុញ្ញាតឲវាចូលមក!!!»ស្ដាប់នាងនិយាយមិនទាន់ចប់ស្រួសបួលផងជុងហ្គុកក៏ស្រាប់តែទាញទ្វារបិទមួយទំហឹង និងរហ័សបោះជំហានចុះទៅក្រោមញាប់ស្អេ។
«លោកម្ចាស៎!!»ម៉ាប្យុង
«ក្មេងនោះនៅឯណា!»ជុងហ្គុក
«ខ្ញុំឲស៊ូហ្យុងនាំគេចេញទៅក្រៅហើយលោកម្ចាស់»
ជុងហ្គុកឮហើយមិនមាត់នាយខាំមាត់ក្ដាប់ដៃដើរចេញទៅទាំងភ្នែកក្រហមអ្នកជាកូនចៅក៏ប្រញាបតាមទៅព្រោះខ្លាចថានិងមានបញ្ហាអ្វីកើតឡើង។
«លែងៗ!!ខ្ញុំប្រាប់ឲលែងខ្ញុំណាពួលោកស្ដាប់បានទេ»
ចេញមកខាងក្រៅមិនទាន់បានប៉ុន្មានសំឡេងស្រែកឡូឡាក៏ឮទ្រហឹងតែម្ដង ឯអង្គរក្សដែលខំចាប់ក៏នាំគ្នាបុកពោះក្រោយក្រឡេកទៅប៉ះនិងផ្ទៃមុខមាំនិងកែវភ្នែកក្រហមដុតរបស់លោកម្ចាស់ពួកគេដែលកំពុងដើរចូលមកបំភាយចំហាយត្រជាក់ឡើងមកគួរឲព្រឺព្រួច។
