ក្រឡេកមកមើលមនុស្សពីរនាក់នៅក្នុងបន្ទប់ឯណាវិញ បន្ទាប់ពីនាំគ្នាចំណាយកម្លាំងអស់ច្រើនហើយពេលនេះក៏កំពុងគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតបីដូចគូរសេ្នហ៍ស្រឡាញ់គ្នារាប់ឆ្នាំទាំងដែលនេះពួកគេមិនដឹងថាទំនាក់ទំនងនេះស្ថិតក្នុងឋាន:អ្វីនៅឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេដឹងត្រឹមតែម្យ៉ាង នោះគឺពួកគេមិនអាចខ្វះគ្នាបានទេ ទាំងចិត្ត ដង្ហើមដកចេញចូលគ្នាគឺវាតែងតែត្រូវការគ្នា។
«ផាច់!អួយ ថេយ៍ៗ»ជុងហ្គុក ដែលគេងស្ទុះងើបឡើងសម្លឹងទៅអាល្អិតក្បាលខូចរបស់នាយទាំងចងចិញ្ចើម។
«ដកដៃលោកម្ចាស់ចេញភ្លាម»ថេយ៉ុង សម្លក់នាយថ្លែរបើកភួយឡើងអោនសម្លឹងទៅមើលដៃនាយ ដៃម្ខាងច្របាច់ទ្រូង ឯម្ខាងទៀតក៏រវៀមមកស៊ករុកលេងច្រកស្នេហ៍របស់គេគ្មានបានឲគេបិទភ្នែកសម្រាកអីទេ។
«ទេ!»តបមួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លី មុននិងអោនមកខាំបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងមានសាច់ពើងៗរបស់គេលេងយ៉ាងជក់ចិត្ត ឯដៃម្ខាងទៀតលូកចាប់បញ្ឈរជង្គង់ទាញឲវារក្សាគម្លាតពីគ្នាបន្តិចងាយស្រួលឲនាយរុករានផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេបានតាមចិត្ត។
«អ្ហឹស លោកម្ចាស់ថេយ៍ឈឺអ្ហា៎~»ថេយ៉ុង ហាមនាយមិនស្ដាប់ ទើបគេបានត្រឹមស្របតាមងើយក្បាលឡើងឲនាងថែរថើបតាមចិត្ត ចំណែកឯដងខ្លួនគេពេលនេះពើតរមួលដូចអន្ទង់យ៉ាងអញ្ចឹងដោយដោយសារចនាលដៃរបស់នាយចេះតែលឿនៗទៅប៉ះនិងចំណុចសុខស្រួលរបស់គេឲគេដល់គោលដៃភ្លាមតែម្ដង។
«ស្ហឺត ក្រអូបណាស់ស្ហឺតៗរាងកាយមួយនេះជារបស់យើង របស់យើងតែម្នាក់គត់អ្ហឹម!!!»ចប់ប្រយោគជុងហ្គុកក៏អោនមុខមកថែរថើបរង្វង់មុខដ៏ស្រស់ស្អាតគ្រប់កន្លែងមុននិងបឺតមាត់ផ្ដោះផ្ដងប្ដូររសជាតិឲគ្នាទៅវិញទៅមកមួយសន្ទុះទើបដកមាត់ចេញវិញ។
«ថេយ៍~»
«បាទ?»
«យើងសុំណាហ្ហឹម!!!»
«អ្ហា៎!!!ឈឺៗលោកម្ចាស់អ្ហឹកៗ»ថេយ៉ុង មិនទាន់ទាំងឆ្លើយផងនាយក៏អោនមុខចុះមកខាំចុងដោះគេមួយទំហឹងតែម្ដងដោយសារតែនាយគ្រឺតពេក ប៉ុណ្ណឹងនៅមិនទាន់គ្រប់ទេងើបចេញពីដើមទ្រូងគេភ្លាម នាយក៏ចាប់ប្រែឲគេផ្កាប់មុខនិងពូក អោនមកខាំគូទគេគ្រឹបៗខណ:ឯថេយ៉ុងឯណេះពេបមាត់ស្រែកយំជំទាលឮដល់ជាន់ខាងក្រោម។
