IT DOESN'T EXIST ( Underground Series Ⅲ )

Kabanata 15

Good People

~~~🌸~~~

"W-where am I?"

Halos nahirapan akong ibukas ang mga mata. Pakiramdam ko ay napakatagal kong nakapikit kaya hanggang ngayon ay mabigat pa rin ang mga talukap ko. Sinubukan kong suyurin ang buong paligid ng mapagtanto na hindi ako pamilyar sa lugar. I was lying in the big, soft bed. Nang bumangon ako'y siyang pag-uga rin nito.

Tumingin ako sa buong paligid. I tried to remember if this is anywhere or any part of our house pero hindi. Mula sa mataas at kulay puting ceiling, ang malaki at magarbong chandelier sa gitna. Ang kulay puting pader na may ilang painting na nakasabit na sa itsura pa lang ay sigurado na akong mamahalin.

May mesa sa gilid ko, at sa ibabaw noon ay may nakahanda ng pagkain.

Hindi ako pamilyar sa lugar, pero isa lang ang sigurado ako. Hindi ito ang bahay namin. Asan ako?

I tried to scan myself. At doon ko nakita ang isang kulay puting dress na hindi ko matandaan na isinuot ko. Sinubukan kong alalahanin ang ilang bagay. Hindi ko alam kung nananaginip ba ako kaya kinurot ko ang aking braso.

But when the pain crawled all over me, that's when I realized that this wasn't a dream. This is real. And when I forced myself to remember the things I did before I got here, doon tila bagyong bumuhos sa mga ala-ala ko ang mga nangyari.

"U-uncle!" 

I remember how Uncle Eddie entered my room. I was alone in the house. That's the last thing I remember. I went home late, and I was so preoccupied that I did not notice when Uncle Eddie entered.

"U-uncle ano pong ginagawa niyo rito."

I remember the way he looked at me. I remember the overflowing emotions in his eyes. How he looks at me and how he looks at my body

Hindi ko napigilan ang mga luha. Habang inaalala ko ang mga nangyayari ay hindi ko napigilan ang sarili.

"Uncle!!"

I shouted. I shouted as I gave everything I had at the top of my lungs, but it seems that no one heard me. No one stopped my uncle from doing that horrible thing to me. No one heard my helpless voice asking for help.

"U-uncle! Ano ba?!"

"Uncle!!"

"Shh, Malia! Alam mo bang matagal na akong nagpipigil sayo?"

Hindi ko na napigilan pati ang mga hikbi. Tiningnan ko ang buo kong katawan. Ilang pasa ang nakita ko sa mga braso ko. Pareho iyon sa magkabila kong braso. I traced them using my fingernail, and that's when I remembered how tightly Uncle held me there because of the bruises.