For His Entertainment

Chapter Ten

"Ally, may problema ba? Do you really want me to stop?" Theo looks hurt. He has dark circles under his eyes, na para bang hindi siya nakatulog ng maayos. Guilt rushed through me. He doesn't deserve this.

"Hindi. Theo, no. It's just that..." Hindi ko matuloy ang sasabihin ko. Should I tell him the truth? Na si Spencer ang gumawa n'un?

He looked at me with the same expectant eyes, waiting for the next thing na sasabihin ko. I sighed.

"Somebody used my account, and nantrip yata. Lowbat ako kahapon and naiwan ko sa kwarto 'yung phone ko, hindi ko nasagot 'yung tawag mo. I'm really sorry, Theo."

Relief flooded over him, I can see it. Unti-unting lumiwanag ang mukha niya, at unti-unting bumuo ang ngiti sa mamula-mula niyang labi. "So... It's not true? Na gusto mo 'ko tumigil?"

Umiwas ako ng tingin at umiling. I honestly don't know what I feel towards him. Pero naniniwala akong matuturuan ang puso. I just know he's the perfect guy any girl can have. Sa ilang taon kong pagkakakilala sa kan'ya, I already proved that. Sa katunayan, he doesn't need to prove me anything anymore. All I need to do is discover my feelings for him. That's a start.

Hinatid ako ni Theo sa classroom ng subject kung saan kaklase ko si Spencer. And it feels strange dahil kinakabahan ako for no apparent reason. Sa bintana pa lang ay naaninag ko na siya sa upuan sa tabi ko. He's again on his earphones habang nakakagat sa kan'yang labi, medyo nagheheadbang ng kaunti. Nang makarating kami sa pinto ay pinagbuksan ako ni Theo. Mga simpleng bagay na ganito ay talagang nakakapagpangiti sa akin.

"Sige, Theo, dito na lang ako." Ngumiti ako sa kan'ya.

"Okay." Inabot niya ang palad ko at hinalikan ang likod nito. Ngumiti ako. What a gentleman he is. "I'll see you after class? For the org meeting?"

Tumango ako at tumalikod sa kan'ya. Nakangiti akong umupo sa upuan ko. Hindi ko na pinansin ang panunukso ng orgmates ko sa akin.

"Yun ba 'yung manliligaw mo?" Biglang tanong ni Spencer.

Nang nilingon ko siya ay nagcecellphone pa rin siya pero wala na ang earphones sa tenga niya. Hindi niya ako tinapunan ng tingin.

"Pake mo?"

"Bakla naman pala." Ngumisi siya.

I rolled my eyes at him. "Yan naman ang tawag ng mga lalaki sa ibang lalaki na mas okay sa kanila eh."

Humalakhak siya ng kaunti. "Seryoso."

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. "Ang bastos mo ah. Hindi ka inaano n'ung tao. Ang bait bait ni Theo tapos gaganunin mo lang, sa harap ko pa talaga? Ang gago mo Spencer! Nakakatiis ako nu'ng ako ang binubully mo, pero ngayong ibang tao na wala namang ginagawa sa'yo? How cruel could you be?"

I wasn't able to help it. I can't help it! I feel like all of my emotions are rushing down in my veins, the guilt, the frustration.

Lumingon siya sa akin. Kumunot ang noo. He's surprised by my sudden outburst. He's just so cruel! Pakiramdam niya kan'ya ang mundo.

"Hey, I'm sorry." He said and for a moment I can see that he's sincere.

Umirap ako.

"Are you in love with him, Margarette?" Tanong niya na nagpadoble ng tibok ng puso ko.

"W-What?"

"Pinagtatanggol mo siya. Dati naman, I can bully anyone and you don't give a damn."

"Ang immature mo. Ang tanda tanda mo na, ang hilig mo pa ring mambully! You've done enough, Spencer. Walang ginagawa sa'yo 'yung-"