Chapter Forty-two

79.4K 3K 519
                                    

"Spencer," I managed to whisper and held him close to me. I can feel everyone's eyes on us. He was clenching his jaw and his fist and I didn't want to cause any scene lalo na't narito lahat ng mga models ng Illimite.

My heart was starting to beat fast against my chest.

"Whoa, dude," humalakhak si Zach and raised his arms up in the air, but his smirk was still plastered on his face. "Chill."

Narinig ko ang halakhakan nina Helga sa 'di kalayuan, pero agad din sila natigilan nang makita ang madidilim na titig ni Spencer. Pabalik-balik ang tingin niya sa amin nina Zach at Spencer.

"Spencer, let's go," hinaplos ko ang kan'yang kamao. Laking pasasalamat ko na lang nang lumambot ang kan'yang kamay at ipinagsalikop niya ang aming mga daliri. He gave Zach one last threatening look bago niya ako tuluyang hinigit palayo roon. Ni hindi na ako nakapagpaalam kina Helga.

Spencer opened the car door for me, madidilim pa rin ang kan'yang titig at hindi man lang ako tinatapunan ng tingin. Pumasok ako sa sasakyan at padabog niya iyon sinara.

"Are we going to talk about this?" Tanong ko nang makaupo siya sa driver's seat.

"Is he hitting on you?" He asked, dismayed.

"No, he's just being an asshole," I rolled my eyes.

"Why didn't you tell me?"

"Because I can still handle myself, it's not like he was throwing himself at me or what," I crossed my arms at my chest.

"You can handle yourself? Kaya kahit ang lagkit na ng tingin niya sa'yo, hindi ka umalis doon? You won't even reply to my messages!"

"Were you even there? Did you even hear what I said to him, huh?! I was defending myself, Jesus!"

"Defending yourself, how? Is it why you are wearing such a skimpy dress?" Pinasadahan niya ako ng tingin, ang kan'yang kilay ay halos magsalungat na dahil sa pagkakakunot.

Nalaglag ang panga ko. For a second, I wasn't able to believe what he just said. For a second, I wanted to think na mali ako ng narinig, but he really just said that.

Pinag-aralan niya ang ekspresyon ng mukha ko at unti-unting lumambot ang ekspresyon niya.

"This is my fault now?" I pointed at myself, disappointment evident on the tone of my voice. "Are you sure you want to do this, Spencer?"

I hated Zach for his guts and remarks about women, and Spencer will just do the same?!

"No, Margarette, I mean," he sighed at tuluyan nang nawala ang madidilim niyang titig. "I just don't want anyone to see you like that."

"Spencer, I'm a model. I am being paid to dress like this. Now if you're gonna blame me about how that asshole acted based on my dress —"

"I'm not blaming you, damnit!" He raised his voice at me.

"Is it why you're wearing such a skimpy dress," I mimicked him. "If that's not blaming then I don't know what is. Tapos ano, pagbabawalan mo na 'ko magsuot ng mga ganito? Pagbabawalan mo na rin ako lumabas? Oh come on! Akala ko ba hindi ka gan'on," I raised my brows at him. Alam kong pagod siya sa trabaho, alam ko ring galit siya dahil sa nangyari kanina, but he needs to learn that my dress doesn't define me, ever. And I'm not going to feed his insecurity.

"Ang advance mo naman mag-isip!" Sinabunutan niya ang sarili and groaned in frustration. "Hindi kita pagbabawalan. Just tell me if he ever did that again. Okay? Promise me."

I rolled my eyes and kept mum.

Nagulat na lang ako nang bigla niya akong ikulong sa mga bisig niya, his eyes looking intently at me. Ang kaninang pag-iinit ko dahil sa galit ay dumoble nang maramdaman ko ang kamay niya sa hita ko. "You're so stubborn, lassie. It really turns me on."

For His EntertainmentTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon