HASRETİN AĞIR GELDİ

15'- Kurban Olurum

Ferdi...

O gece çok değişti. Annem artık bir korkusu kalmayınca bıraktı kendini. Hiç gözünü açmıyordu neredeyse. Uyandığı zaman yemeğini yiyor, bizi seviyordu. Bu da bize yetiyordu, yani galiba bilmiyordum.

Annemin hastanede ki yedinci günüydü bugün. Kan seviyesini yeterli orana yükseltmeye çalışıyorlardı.

Bu sırada dedem çok sessizdi, zaten öyleydi de hepten sessizleşti. Anneannem yeni yeni bıraktı ağlamayı. Ecem konuşmuş ama ben daha duymadım. Annem de duymadı. Herhalde yine sustu. Babamız olacak adamın öldüğünü söyledim ona, normal karşıladı ya da anlamaya çalışıyordu bilmiyordum.

Dayım annemin üstüne düşüyordu, daha fazla düşer oldu. Kardeşimi hava alsın diye hastane bahçesine çıkardım. Epey oldu orada oturalı. Dedemle anneannem çıktı sonra.

"Gel kizum eve gidelum" dedi dedem. Ecem koşa koşa gidip elini tuttu. Onlara alıştı, bu ayrılık zor olacaktı.

"Bende işe güce bakıp geleceğim" dedi dayım. Başımı salladım. Annemi bırakmıyordum. Odaya geri dönerken muhtemelen az önce arkamdan geçen Ömer abiyi merdivenleri çıkarken gördüm.

Ne yüzle geliyordu buraya? Hızlandım. Peşindeydim ama o benden öndeydi. Kata çıktığımda koridorda karşılaştık. Odaya girmemiş ne büyük incelik!

"Ne işin var senin burada?"

"Seninle konuşmak istiyorum Ferdi."

"Benim seninle konuşacak bir şeyim yok abi."

"Fadik'le bir ilgim yok Ferdi, gerçekten neden böyle yaptığını bilmiyorum bile."

"Ömer abi, ben bi annemi bilirim. Ben daha buraya kadar annem hakkında kötü konuşan kimseyi duymadım. Ona haset eden hiç olmadı bile. Sizin eskiden nişanlı olduğunuzu biliyorum, annem buraya gelirken yolda anlattı. Uzun uzun seni dinledim. Mert adamdır dedi senin için, Allah var annem öyle diyorsa öyledir ama kusura bakma, böyle insanlar kaliteni düşürür. Gideceğiz biz zaten, dert etme. Bir daha göremeyeceksiniz annemi ama anlayacaksınız kimin huzur kaçırdığını. Bunu anneme söyleme-" derken kapı açıldı. Annem çıkıyordu sorgu dolu gözleriyle.

" Kimden bahsediyorsun oğlum sen?"

Gözleri ikimiz arasında gezdi bir süre, sonra bende durdu.

" Önemli değil anne. "

" Senin canını sıkmış, nasıl önemli olmaz? Ne oluyor Ömer?"

Ömer abi söylemek istediği şeyleri söyleyememiş olmanın ezikliği içindeydi.

" Ferdi'yle aramızda "dedi.

" Ha! "dedi annem. "Benim çocuğumun genç adam olduğunun farkındasınız değil mi? Çünkü ona beni kötülemek için bu çok yanlış bir hamle olur. Kimden bahsediyorsunuz bilmiyorum ama öğrenirsem, ben ona kötülüğü gösteririm."

"Bir şey yok anne, sen düşünme. Niye kalktın?"

"Çıkalım artık. Sıkıldım ben."

"Ben Esra ablayı arayayım, sorayım."

"Sonra mutlaka konuşalım olur mu Ferdi?"

"Senden yana sıkıntı yok Ömer abi. Sağ ol."

Ömer abi başını sallayıp yanımda geçip gidiyorken ardından baktı annem. Çok üzülüyordum annem için. Hâlâ çok seviyordu belli.

Odaya geçtiğimizde Esra ablayı aradım. Az işi varmış geleceğini söyledi. Bu sırada annem çoktan eve gidecekmiş gibi toparlanmaya başladı.