HASRETİN AĞIR GELDİ

30. Kan Hastalığı

İnstagramdan yaptığım soru cevapta demiştim ki 40 Final. Eveeeeeeet. An itibariyle geri sayım.............başladı....

Ömer...

Sabahı zor ettim. Elim telefona gitti sürekli. Duş bile paklamadı beni. Yarimi biraz daha görmezsem delireceğim. Odadan sallana sallana çıkmış merdivenlere yürürken yeğenimin sesini duydum.

"Dayıma söyleyeceğim."

"Hayır" dedi Eslem. Dikkatimi çektiğinde geri dönüp odalarının kapısına kadar gittim.

"Ben gitmek istemiyorum o eve."

"Oğlum yapma böyle. Orası bizim evimiz."

"Gitmek istemiyorum. Dayıma söyle anne, o bizi bırakmaz."

"Öyle olmuyor işte o. Burası bizim evimiz değil. Lütfen, n'olursun kimseye bir şey deme."

Kapıyı açarak ittiğimde karşımda ki anne oğul bana, ben onlara bakıyordum.

"Ne oluyor Eslem?"

"Bi-bir şey yok abi."

"Ne diyecek bu çocuk bana?"

"Yok ya, biraz bunaldı o." Odaya girip yeğenime doğru gittim.

"Oğlum, söyle bana ne oldu? Niye gitmek istemiyorsun sen evine?"

Annesine bakacak olunca yüzünü tuttum.

"Söyle oğlum, korkma."

"Dayı-"

"Kahra!"

"Eslem!" Ona kızarak bakan gözlerim yeğenime dönünce dindi. "Söyle oğlum."

"Abi!"

"Karışma Eslem. Konuş oğlum söyle. Bir şey mi oldu, ne oldu? Söyle bana korkma. Gitmek istemiyorsan kal, burası senin de evin. Hadi söyle."

"Ne olayi ula?" diye seslendi babam. "Hadi da kahvaltıya."

"Kahra, konuş oğlum. Asabım bozuluyor ha!"

"Ya of. Babam annemi dövüyor dayı!"

O an! Dünya durdu benim için sanki. Gözlerimin içine kadar azgın bir ateş yokladı tenimi.

"Ne?" dedi babam.

"Buraya gelmemize izin vermiyorlar. Annemi dövüyor, tehdit ediyor dayı. Ben oraya gitmek istemiyorum."

Elim ayağım boşandığında kızgın gözlerimi kardeşime sürükledim. Eslem ağlamaya başladığında ben ben değildim.

"Öldüreceğim onu."

"Abi yapma... Çocuklarımın babası o. N'olur, önemli değil."

"Ne!"

"Çocuklarımın babası deyip şöyle adamları korumaktan vazgeçin ya. Ne zaman haberimiz olacaktı Eslem, sen öldüğünde mi kızım?"

"Baba, ben söyleyemezdim."

Bir hışımla çıktım odadan.

"Abi yapma... Abi yalvarırım kurbanın olayım n'olursun." Kolumu tutmaya çalıştıysa da izin vermedim.

"Evden dışarıya çıkma sakın. Ben gelene kadar kimse bir yere ayrılmasın."

"Ne oldi sabah sabah?" diye çıktı annem mutfaktan.

"Kizun kocasından dayak yemiş ana, nasi duymaz, nasi anlamazsun?"

"Ne?!"

Hızla çıktım evden. Fazlaca ayrılmış, aşırı derecede öfkelenmiştim. Korktuğum başıma gelmişti sonunda. Ben bunu nasıl anlamadım lan? Ama Eslem saklar, çok iyi sır saklar. Çok iyi gizler işine geleni.