HASRETİN AĞIR GELDİ

31.Sen İyi Ki

Yorum yapmayı unutmayın lütfen... Bu günlük bu kadar...

Bu kitapta okuduğunuz her şey hayal ürünüdür. Gerçek hayatta ki kişi ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur...

Ne zaman öleceğimi bilmiyordum ama nasıl öleceğimi biliyordum artık. Yüreğimde ki depremler öldürecek beni. Bu kadar şeyden sonra, tam da huzuru bulmuşken hasta oldum. Artık resmen kanımın son damlasına kadar savaşıyordum. Her gün daha kötüye gittiğimi bilerek, çocuklarıma bindir türlü yalan söyleyerek savaşıyordum.

Ferdi hiçbir şey anlamasın diye sarf eforun haddi hesabı yoktu. Bir de hasta olduğumu bilirse hepten bırakır okulu. Biliyorum ki benim oğlum benden bir saniye ayrılmaz ama mahvolur ölüyorum diye.

İki adımda nefes nefese kaldım. Alışverişi yapmış aldıklarımı bagaja koymuştum. Düğünü erteleyelim dediler, Ferdi anlar. Olmaz dedim, bu düğün olacak. Çok yorulacağım ama yapmam lazım. Esra dinlen diyor, nasıl olacak o. Bir saat geç kalksam hasta mısın diyor çocuğum.

Ölünce dinlenirdim elbet.

Aldıklarımı eve götürüp Deniz'in odasına koyduktan sonra tekrar çıktım. Çocuklarımı okuldan alacaktım. Çalan telefonu açtım bir yandan.

"Söyle canım."

"Abla hastaneye gelmen lazım."

"Gelemem Esra, çocukları alacağım okuldan."

"Abla lütfen."

"Geceye kalsın."

"Olmaz. Abla hadi n'olur."

"Peki tamam, çocukları alayım da geleceğim."

Oysa daha bu sabah çıktım hastaneden. Oğlan halimden bir tuhaflık olduğunu anlamasın diye kuaföre gittim. Kırıklarımı aldırıp günlük makyaj yaptırdım. Ruh gibiydim çünkü, dudaklarım bile bembeyazdı.

Oğlanı aldım önce.

" Annem, annem "deyip sarıldı boynuma. Çok özlemiştim.

" Bebeğim benim. "

" Niye bu kadar kaldın anne ya? "

" Bir sürü iş çıktı başıma sorma. Hadi kardeşini alalım. "

" Yemek yiyelim mi birlikte? "

" Olur yavrum yiyelim. " Hastaneye nasıl gideceğim, nasıl gidebilirim.

"Çok güzel olmuşsun ya, bu ne güzellik be. "

" Beğendin mi? Az kendime bakayım dedim. "

"Çok iyi yapmışsın. Çok beğendim seni. "

" Yerim seni. "

Oradan da kızımın okuluna gittim. Beni görünce kocaman açtı gözlerini.

"Anne!"

Bana doğru koşarken kollarımı açtım. Biraz sonra kavuştuk kucağıma aldım.

"Ben geldim aşkım."

"Anne ya çok özledim seni."

"Bende sizi özledim bebeğim."

"Ama ben daha çok."

"Eh öyle olsun madem. Hadi gidelim."

Kızımı arkaya oturttuğumda göz gezdirirken gördüm Ömer'in arabasını. Benim fark ettiğimi anlayınca sağa saparak uzaklaştı. Hadi ama Ömer! Ciddi misin sen?