HASRETİN AĞIR GELDİ

41. Final

Bu kitapta okuduğunuz her şey hayal ürünüdür. Gerçek hayatta ki kişi ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur...

1 Yıl Sonra

Haziran

"Mutlu olunca hikaye biter" dedi Ferdi.

"Mutlu olmayınca da biter. Mutluluk sence ne?"

"Mutlu son deyince akla hep aşk hikayeleri geliyor ya. Yani bence mutluluk" deyip göğe baktı. "Kavuşmakla ilgili."

"Bence de mutluluk kavuşmakla ilgili. Aileme kavuştum ya, ondan beri mutluyum çünkü."

"Canım annem ya. Hazırlık sınıfı bitti ya, bende mesleğe kavuşmuş kadar mutluyum."

"Mühendis olduğunu görünce daha çok mutlu olacağım çocuğum. Şimdi gidip şu işlerimi yapayım. Öptüm seni."

"Bende geleyim mi?"

"Gel."

Telefonumu alıp kalktım masadan. Oğlumla el ele tutuşup balkondan içeriye, içerden aşağı indik. Gün arası evde işlerimi halletmiştim.

"Anne limana gidiyoruz."

"Tamam kizum. Meyve al ha buraya."

"Alurum."

Artık ikimizin de ehliyeti vardı. Direksiyona ben geçtim. Evin önünden çıkıp bayır aşağı sürmeye başladım. Ferdi araba ses sistemi yaptırdı, yine müziğin gözüne gözüne vururken ikimizde söylüyor ama asla kendimizi duymuyorduk. Köyden inmiş, ana yola çıkarken yolu kontrol etmek için yavaşladım. O  sırada arkadan küt diye vurdu biri.

"Ferdi" dedim öne savrulan oğluma bakarak.

"Bir şey olmadı anne." Kemerimi çözerek indim. Arkadan Ömer'in arabası vardı ama direksiyonda ki Eslem'di.

"Eslem." Başını vurmuştu. Kapıyı açıp onu dikkatle indirdim. "İyi misin?"

"Fren tutmadı Hasret özür dilerim." Alnını tutuyordu

"Sende bir şey var mı?" Elini kaldırıp alnına baktım.

"Başımı çarptım." Kemeri de takılı değildi. Ferdi su getirdiğinde kapağını açıp içirmeye başladım.

"Hastaneye gidelim."

"Yok yok iyiyim. Acıdı az bir şey de..." deyip arabanın önüne gittik birlikte. "Abim beni öldürecek ya."

"Bir şey olmaz. Sen otur az" onu kenara götürüp çimlerin üstüne bıraktım. Kazayı fark edenler koşup gelirken arabadan telefonumu aldım. Ömer'i ararken gerildim. Bir buçuk yıl oldu birbirimizi aramayalı. Karşılaşırsak da merhaba merhaba.

"Hasret!" dedi şaşırarak.

"Kusura bakma rahatsız ediyorum ama."

"Yok ya ne rahatsızlığı. Bir şey mi oldu?"

Bir şey olmadı, seni çok özledim sadece demek isterdim.

"Kaza yaptık biz."

"Siz kim? Sen iyi misin?" diye sordu telaşla. Yaaa!

"Senin araban benim arabama çarptı."

"Eslem! Nerdesiniz siz?"

"Köyden inerken ki son çıkışta."

"Hemen geliyorum ayrılmayın."

Dedi ve kapattı. Eslem'in yanına gidip tekrar kontrol ettim. Panikten titriyordu.

"Eslem hastaneye gidelim ha!"

"Korktum sadece valla."

"Abin geliyor şimdi."