Bu kitapta okuduğunuz her şey hayal ürünüdür. Gerçek hayatta ki kişi ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur...
Ömer...
Aralık...
"Bu dere baş aşaği" deyip merdivenlerden atladığım esnada babama çarptım. "Zülüfler yüz aşaği" deyip sırıttım yüzüne.
"Ula oğlum, düşecesun he. Otuz beş yaşunda adamsun ettuğune bak."
"Sağa da günaydun babacuğum."
"Günaydın."
"Ne dedi ne dedi?" diye etrafında döndüm.
"Olmaz deyi."
"Niye ya?"
"Bunca yıl sonra kavuştum, vermeyeceğum dedi."
"Sanki uzağa mı götüreceğum baba ya?"
"Anlamayi işte. Neyse bir zaman böyle olsun, ben ikna ederum oni."
"Otuz beş yaşında gizli gizli sevdaluk edeyirum."
"Çok gizli evladum, kimsenun ruhu duymayi." Gülerek oturdum yerime. Herkes biliyor tabi de biz Vefa amcaya yakalanma korkusu yaşıyorduk. Hani bir şey diyecek değil bu yaşta insanlara ama edep bizde damardan.
Hasret'i istiyorum yine vermiyor adam. Acele etme diyor güya. Zaten başımıza ne geldiyse onun acelesi yok demesi yüzünden. Bu saatten sonra Hasret'i benden hiçbir kuvvet alamazda işte bende sevdiğime kavuşmak istiyordum haklı olarak.
Kahvaltıdan sonra Eslem'le evden çıkıp karşıya geçip yağmurlarda bozulan yolu indik. Orada bir zamanlar bizim evimiz olacak diye attırdığım ev temeli vardı. Hasret gidince bıraktığım, hatta unuttuğum bir temel. Ama nasıl sağlammış ki yine nasip oldu.
"Hep toprak kaymiş abi."
"Temizlerum da perde duvar şart oldi. Hüseyin amcanun makineyi alayum da açayum şuralari."
Yola çıkış yolu dikti, onu biraz yatay yapsam, bir de temelin etrafını açsam, taşlarla doldursam olurdu. Böylece perde duvarları yapar, evin inşaatına başlardım.
Babam da yanımıza geldiğinde eski projeye baktım. Olmazdı. O zaman sadece ben ve Hasret'e göre plan yaptık, bir de muhtemel bir çocuk için. Şimdi bir genç adam, küçük bir kız çocuğu için de oda eklemeliydim. Projeyi değiştirmek lazımdı. Bunun için babam mimar arkadaşını aradı. Ona göre malzeme alacaktım.
Benim neyse ki birikmişim vardı, bunun için babamdan para almama gerek bile yoktu. Bu temeli büyük attım ama zannediyorum salonun büyüklüğünden kısacaktık.
Aralık ayında ev mi yapılır dediğinizi duyar gibiyim. Bu sizi hiç ilgilendirmez...
O soğuk havada, yerler halihazırda ıslakken ve sert rüzgarlar eserken başladım evi yapmaya. Her gün bir şey yaparak günü değerlendirdim. Taki kar yağana kadar. Öyle böyle yağmadı bir de, bayağı bayağı yağdı. Evin temeli senelerce ne yağmur suları, ne kar suları yemişti. Temel benim geleceğimden daha sağlamdı yemin ederim.
Aralık ayının son günlerinde işi olanlar çıkıyordu evden sadece. Ben Hasret'e hasret kalmaya devam ediyordum tabi, çünkü neden olmasın.
Ocak...
Yine gizli gizli buluştuk yarimle. Bu gizli buluşmalar canıma yetiyordu ama yapacak bir şey yoktu. Kararı babalar verince işler bir hayli yavaşlıyordu. Kar kalkıyor diye sevindim, yine başladı. Al işte. Tabiat bile beni yavaşlatmaya ant içmiş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HASRETİN AĞIR GELDİ
Ficción GeneralKaçmayı tek çare olarak gördüğüm memleketime iki çocuğumla birlikte dönüyordum... Ardımda neler neler bıraktım oysa. Katı bir baba, hasta bir anne, deli fişek bir nişanlı. Giderken hepsinden kaçtım ama dönerken koca bir şehirdi kaçtığım. Hatalarım o...
