တိမ်သလ္လာကင်းစင်သည့်ည။
မဟူရာအဆင်းနှင့်ညှင်းလေသွေးနေသောထိုတစ်ညဝယ်မဟာဂုဏ်ထည်စံအိမ်ကြီးအတွင်းမှအဖြူရောင်ပိုးသားပျော့ပျော့ညဝတ်အင်္ကျီကိုဝတ်ဆင်ထားသည့်အရိပ်သဏ္ဍာန်ငယ်လေးသည်တစုံတယောက်ရှိရာအခန်းဆီသို့ဦးတည်လျှောက်လှမ်းလျက်ရှိနေလေ၏။
"ကလစ်"
".............."
အခန်းတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူမှိန်ပြပြမီးရောင်အောက်တွင်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်ဝပ်စွာတည်ရှိနေသောအခန်းထဲသို့အရဲစွန့်တိုးဝင်လာသည့်သဏ္ဍာန်ငယ်လေးသည်ကြီးမားကျယ်ပြန့်ပြီးအိစက်နေသည့်ကုတင်နားတွင်ခတ္တရပ်လိုက်၍ကုတင်ပေါ်သို့စူးစမ်းသောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
နီကျင့်ကျင့်မီးရောင်အောက်တွင်မျက်လုံးကိုအဝတ်နက်ဖြင့်စည်းနှောင်ထားပြီးကျစ်လစ်သန်မာသောလက်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုကုတင်တိုင်နှင့်တွဲချည်ခံထားရသောသူတစ်ဦး။
ထိုသူကမဟာဂုဏ်ထည်စံအိမ်ကြီး၏အရှင်သခင် တုနှိုင်းမဟာ ပင်။
သူလိုချင်သည့်အနေအထားအတိုင်း မဟာ့ ရဲ့သွင်ပြင်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရတာကြောင့်သဏ္ဍာန်ငယ်လေး၏နုထွေးသောနှုတ်ခမ်းလေးမှာတွန့်ကွေးလို့သွားရသည်။
ဒီလိုဆိုတော့လဲ တုနှိုင်းမဟာ ဆိုသည့်လူကသူ့တောင်းဆိုချက်လိုအလွယ်တကူလိုက်လျောသားဘဲ။
"အဟင်း"
".............."
သဘောတကျဖြင့်သူတိုးဖွဖွရီလိုက်မိပြီးကုတင်ထက်တွင်လက်လေးနှစ်ဖက်ထောက်လိုက်ကာငြိမ်သက်စွာလဲလျောင်းနေသောသူကိုစိမ်ပြေနပြေနှင့်အုပ်မိုး၍ကြည့်လိုက်လေသည်။
"မင်းရောက်လာပြီလား...ကိုယ်ကအချိန်ဆွဲတာမျိုးတွေမကြိုက်ဘူးကွာ"
"............."
လှိုက်မောစွာထွက်ပေါ်လာသည့်ရှတတအသံကြီးကတစုံတရာကိုအစွမ်းကုန်မျှော်လင့်နေသည့်အလား။
မဟာ သူ့နှာဖျားဝမှာကလူလာသည့်မွှေးရနံ့သင်းသင်းလေးကိုတမက်မောရှူရှိုက်မိရင်းသူမျှော်လင့်နေသောအရာကိုစိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့်စောင့်စားနေမိ၏။
ESTÁS LEYENDO
🔥ခြွေ🔥
Romanceမင်းမျက်ရည်တွေကငါ့ရင်ကိုအေးချမ်းစေတဲ့မိုးဘဲ ငယ်ဆူးခက် တုနှိုင်းမဟာ နာကျင်မှုကြောင့်ကျတဲ့မျက်ရည်စက်တိုင်းမှာအငြိုးတွေသိုဝှက်ထားတယ်ဆိုတာခင်ဗျားကိုသိစေချင်တယ် ငယ်ဆူးခက်
