Ruh Yangını

22

Kalben - Ben Her Zaman Sana Aşıktım

...

Koridordan gelen seslerle dikkatim dağıldı. Kâhkaha sesleri yükselirken merakıma yenik düşüp odadan çıktım.

"Gayette Bingeneral olabilirim seni kıskanç adam!"

Son derece ciddi bir şekilde konuşan Beste'yi gördüğümde ufak bir kâhkaha kaçtı ağzımdan. Benim aksime Baran ve Buğlem katıla katıla gülüyorlardı.

Beste ayağını sertçe yere vurarak Baran'ın dibine kadar girdi.

"Emrim altına girmekten korkuyorsan söyle Baran Teğmen."

O cilve mi yapıyordu? Yok bana öyle gelmiştir. Baran onun cümlesine karşın göz devirip geriye doğru bir adım atarak yakınlıklarını bitirdi.

Hayır etkilenmedi değildi, Beste onun dibine kadar girdiğinde sertçe yutkunduğu gözümden kaçmamıştı. Ne kadar kendini geri çekse de Beste'nin etkisi görmezden gelinemeyecek bir etkendi.

Bu kızın cilveleri beni çileden çıkaracaktı!

"Senin emrin altına hiçbir zaman girmeyeceğim Beste. "

Beste onun sözlerini ciddiye almadan Buğlem'in yanına gitmek için arkasını döndüğünde saçlarını savurdu.

Saçları Baran'ın yüzüne doğru savruldu, Baran gözlerini kapatıp geri çekilmek yerine kokladı. Sonra ne yaptığını fark edip geriye doğru büyük bir adım attı.

Baran Beste'nin saçlarını kokladı!

Bu kızdan acilen taktik almalıydım. Buğlem'in yanına vardığında hâlâ beni fark etmemişlerdi. Normaldi çünkü odadan tam çıkmak yerine kapının kenarından onları izliyordum.

Odadan tam çıkıp koridora doğru iki adım attım. Buğlem'in görüş açısına girdiğimde Beste'yi kolundan dürtüp benim olduğum tarafı işaret ederek yürümeye başladı.

Koridor bu kadar uzun muydu yoksa zaman mı yavaş akıyordu? Dayanamayıp birkaç büyük adımda onların tam önünde durdum. Bana sarılmak için kollarını açan Buğlem'e hemen karşılık verdim.

Belime sıkıca sarılan kız kıkırdamama neden olurken o kulağıma üzgün olduğunu fısıldıyordu.

Ortada bir sorun olmadığını söyleyip ondan ayrıldım. Sarılmam gereken bir cadı vardı!

Sarıldığımızda burnuma dolan kokusu Baran'ın neden etkilendiğini açıkça anlatıyordu. Bir süre öyle kaldıktan sonra ondan ayrıldım.

Buğlem konuşmaya başlamak için boğazını temizlediğinde ona doğru döndüm.

"Nasıl olduğunu görmek için geldik. Toparlanmış gibisin."

"Daha iyiyim, beni biliyorsunuz zaten çokta şey yapmıyorum.."

"Meraktan öldük bu iki günde kadın!"

"Bana bağırma Beste! Ayrıca sapasağlam görünüyorsun."

Sırıtarak Baran'a baktı. Birkaç saniye gözü koridorun diğer tarafında olan Baran'ı süzdü.

"Baran dibimden ayrılmadı ki."

Kıkırdayarak bana yaslandı. O sırada kardeşimin cümlesini duyan Baran kaşlarını çattı. Birkaç adımda bizim yanımıza vardığında konuşmak için ağzını araladı.

"Dibimden ayrılmayan sendin."

"Her gün kapımıza gelip durumumu soruyordu bu adam, Ayliz."