Ruh Yangını

23

Canozan - bir sebepsiz aşık oldum ben

...

Atlas Yağız

Bugün günlerden 18 Nisan'dı. 9 Mart'tan bu yana 39 gün geçmişti.

Her şeyden kaçışımın üzerinden 37 gün geçmişti. Üzerinde biraz düşününce buraya gelmemin mantıklı bir yanı kalmıyordu.

Kaçmak bana göre değildi, bugüne kadar kaçmak yerine hep sorunların üzerine gitmiştim. Bana kaçmak değil savaşmak öğretilmişti.

Ama bu sefer kaçmıştım. Aslında zaten buraya gelmem gerekiyordu ama birkaç ay sonrası içindi bu plan.

Şimdi her şeyi yeniden düşünme şansı bulmuştum. O adam Ayliz'in peşine düşmüştü ve bunun benimle bir alâkası yoktu. O kızda bilmediğim neler vardı?

Özlemiştim onu. Dengesiz tavırlarını, bağırışlarını, gülüşünü.

Her zaman duygularımı kontrol edebilen biri olmuştum. Ayliz hayatıma girince birçok şey değişti.

Aklıma kitap okuduğu anlar dolarken hızlanan kalbimi son birkaç haftadır yaptığım gibi görmezden geldim.

Yapmam gereken şey o adamı ortadan kaldırmaktı. Emir sadece bir maşaydı, onun için de benim için de. Kaybettiğimi sanıyorsa yanılıyordu. Ben kaybetmem, kaybetmiş gibi yaparım.

Ayliz'e uyuşturucu verilmesi aklımda yoktu. Ama her şeye rağmen onun da önlemini almıştım. O şerefsiz bir açığımızı yakalamıştı, yakaladığını sanmıştı.

Sonunda bir ipucu bulmuştum. Ayliz'e zarar vermek için, aptalca bir hamle yapıp yerini açık etmişti. Ayliz onun için önemli bir yerde olmalıydı ki, benim biyolojik babam olan Harun Bilen yıllar sonra ilk defa iki adım sonrasını hesap etmeden hareket etmişti.

Ayliz'i bu kadar önemli yapan neydi? Onu bağımlı hale getirecekti, kendine muhtaç edecekti. Ne için?

Sıradan bir tıp öğrencisini bu kadar önemli yapan ne olabilir ki? Gerçi o ayın kızının ne kadar sıradan olmadığını yeterince anlamıştım.

Yıllarca onu ortadan kaldırmak için eğitim gördüm, artık zamanı geldi. O çok sevdiği Saruhan'ı da, onu da yaşadıklarına pişman edeceğim.

Son iki haftadır kusursuz bir planla uğraşıyordum, hep bir yerde patlak veriyordu.

Hep bir yerlerde Ayliz'in zarar gördüğü geliyordu aklıma. Benim yüzümden geçirdiği krizler, bacaklarına açtığı yaralar aklımda dolanıyordu sürekli.

Ben o uyuşturucuya yetişemediğimden dolayı bunlar yaşanmıştı, o adama yetişemeyişim benim tek hatamdı.

Yapacağına ihtimal vermemiştim. Emir yapardı belki ama Harun izin vermezdi, işine yarayacak birini uyuşturucu komasına sokmazdı.

Tüm hücrelerim suçlu olduğumu haykırırken sinirle soludum. İkici bir hata olmayacaktı.

Nefes nefese yanıma gelen askere döndü bakışlarım.

"Civardaki köylerden birine saldırı düzenlenmiş!"

...

Ayliz

Sınavlarım bittikten sonra ben de bitmiştim. Gerçekten çok yorucu geçen iki haftanın sonunda yine Atlas'ın odasında oturmuş Kuzeyle konuşuyordum.

Bu adam bana bir gün bile rahat vermiyordu ki!

Siz: Hadsizliğin lüzumu yok

Siz: İki bilemedin üç haftaya kadar staj yerimi değiştireceğim