Kara Mamba: Lacrima

30. Bölüm

Merhaba arkadaşlar, nasılsınız?

Bu bölümü bekletme sebebim yazın son günlerini arkadaşlarımla geçirmem aslında ama bundan daha önemli olan bir şey var, o da hikayenin gidişatını rayına oturtmak.

Siz farkında değilsiniz ama ben kitabı belli bir çizgide yürütmek isterken son bi on bölümü falan aklıma geldiği gibi yazdım. Tabii ki bu bir sorun değil. Kitap düşündüğümden daha samimi bir hal aldı (Grey bu kadar samimi olmamalıydı), karakterler daha tanınır oldu ve okurlar okuduğunu biraz anlamaya başladı.

Hikaye hakkında bilmenizi istediğim bir şey var. Bu kitap her ne kadar 'sahte evlilik' kitabı gibi görünse de öyle değil. Anlamadığınız, öğrenmek istediğiniz çok şey var ve yorumlarda görüyorum, anlamadığınız için bunu bir yazım hatası gibi görünüyorsunuz ama ben bilmenizi istediğim hiçbir şeyi bölümlerden esirgemedim. Bilmenizi istemediğim şeyleri de ileriki bölümlere sakladım. Bu kitap... Bir dakika elimle resmen bir sinek öldürdüm.

Geldim.

Bu kitap, kalın ya da ince normal bir roman kitabı olacak bir kitap değil. Bu Sarah'nın ya da Grey'in ya da bir başkasının hayat hikayesi de değil. Bu yalnızca gelecek bölümlerde öğreneceğiniz, büyük hatalara sebep olan insanların sonunu anlatacak bir kitap. Biz ilerledikçe sizler, bu kitabın yalnızca bu evliliği anlatan bir kitap olmadığını anlayacaksınız ve umarım o günler kısa sürede gelir. Çünkü kitabın ikinci sezonunda verecek olduğunuz tepkileri o kadar merak ediyorum ki anlatamam.

Ryan ve Sarah'nın arasındaki ilişkiyi bir örnek olsun diye fb olarak adlandırdım ama sonra fark ettim ki ben böyle şeylerden anlamıyormuşum. Her neyse, siz ikilinin ilişkisini zaten ileriki bölümlerde daha iyi kavrayacaksınız. Şimdi keyfinize bakın, muhtemelen keyifle okuyacağınız tek sezon bu sezon olacak.

Bölümün yarısını paylaşıyorum. Diğer yarısı da yarına sözüm olsun (real değil). Öpüldünüz.

İyi okumalar <33

***

28.07.2023...

Gitmemek için kendimi yerden yere vurduğum, bazen delirdiğim bazen de ağladığım hastane odasında uyanalı bir saat oldu. Bunun için Grey'i azarlayacak enerjiyi kendimde bulmam o kadar uzun sürdü ki, o süre boyunca yalnızca düz duvara baktım ve onunla beraber sessizce çıkışımı bekledim.

Ağzını siktiğimin doktoru, alerjik reaksiyon belirtileri görülen yerlerimi Brendon'ın önünde bağıra bağıra açıkladı. Bunu yaptı. Beni yerin dibine soktu ve sonrasında 'geçmiş olsun' diyerek hayatına devam etti. Brendon ise önce hakaretler etti, sonra kahkahalar attı ve en sonunda Grey'in onu kovmasıyla sabahın yedisinde evine gitti. Yürüyerek.

"Kendinde misin?"

Bakışlarımı bir süre duvardan çekmedim, sonrasında yavaşça Grey'e döndüm ve meraklı bakışlarına karşılık verdim. Ne diyebilirdim bilmiyordum. "Hayatımda hiç bu kadar rezil olmamıştım," dedim düşünmeden. Sırıtmasına sebep oldu. "Hepsi senin yüzünden." Başını eğdiğinde önüme döndüm. Ne kadar ciddi olduğumu anlaması için tavır mı yapmam gerekiyordu, yoksa açık açık söylemeli miydim bilmiyordum. Benden aldığı sağlık belgemde çileğe alerjim olduğu yazıyordu ve bunu görmüş olması gerekiyordu. Nasıl olurdu da görmezdi?

"Özür dilerim."

Şaşırdım. Bunu onun ağzından duymak bende tuhaf duygulara yer açtı ve gözlerimi duvara dikip onu dinlemeye devam ettim.

"Sağlık raporunda yazıyormuş. Görmedim..."

Gülümsememe engel olmaya çalıştım, olmadı. Yüzüne baktığımda bana baktığını gördüm ve gözlerinde takılı kaldım. O ise dudaklarıma baktı, sonrasında hafifçe gülümsedi. "Çok sinirlendin mi?" Başımı iki yana salladım. "Beni öldürmek istiyor musun?" Tekrar salladım gülerken. "Hayır." Ani gelen bir öksürük gülüşümü keserken midem kasıldı. Grey hızla kalktı, masadaki bardağı alıp yanıma geldi. Doğruldum, bardağı elinden aldım ve boğazımdaki acıyı dindirmesini bekleyerek küçük yudumlar aldım. Tekrardan konuşuncaya kadar beni sessizce bekledi. Arkama yaslandım, ayaklarımı kendime çektim ve tekrardan yüzüne gülümsedim.