Kara Mamba: Lacrima

S2/3. Bölüm

Spoti en çok dinlenen sanatçınız kim çıktı?

Benim uzi amk dfbntmnbgfvgbhnmknhgbvfvgbhmjkmnb ne alaka?

Her bölümü ikiye bölüp attığımı sürekli söylüyorum ama yine söyleyeyim. Bu ikinci bölümün birinci kısmı. Öyle 2.1 2.2 falan uğraşamam diye buraya 3. bölüm olarak atıyorum.

Kitabı da yayınevlerine attım ama bu gidişle biz bu kitabı sadece wattpad'de okuyacağız. Bu özel bölümleri okuyamayacağınız anlamına geliyor.

Şaka şaka. Özel bölüm yok. Tam şu an canım istese yazarım ama hem canım istemiyor hem akışı bozar diye bir şey yazamıyorum. Ama böyle devam ederse birinci bölümden bütün kitabı güncelleyeceğim. Tabii bu, bütün yorumların bir anda kalkmasına sebep olacak satırlardan. Hiç hoş değil. Zaten üç beş yorum var.

Şimdi siz bu ilk bölümleri okurken sıkılacaksınız biliyorum. Yok gruptaki çocukların eşeklik yapması yok Sarah'nın düşünceleri hayalleri bilmem ne. Size bir şey diyim mi vallahi halinize acıyorum. Şimdi o kadar okudunuz kitabı sonunu okumadan bırakmazsınız da. E daha ikinci kitaba yeni geçtik, dört kitap olacak. Bir de ileriki bölümlerde olanları okuyunca Allah bir okurken size sabır versin, bir de yazarken bana akıl fikir. Bazen ileriki bölümlerde olacak olanları düşünürken ağladığımı söylesem kızar mısınız?

İnsan kendi kitabına ağlar mı? Onuncu bölümde (burada yirmi olacak galiba) ve devamında neler düşüneceksiniz, neler hissedeceksiniz adım gibi biliyorum. İnşallah kafayı yemezsiniz. Ben yazarken yiyeceğim.

Şimdi hazır huzurlu (asla değil) bölümler yazıyorken okuyun. Bir haftayı geçmemeye çalışıyorum bölüm yazarken ama geç kalma sebebim okul, iş gibi şeyler oluyor bu yüzden alttan alın adamsınız.

İyi okumalar öptüm.

***

11.01.2024...

Aylar öncesinde yazılmış ve okumam için beklenmiş, her satırında beni düşündüren yazıları okumanın bende bir etki yaratmayacağını düşünmüştüm. Öyle olmadı. Üç gün boyunca geceleri uyuyamadım. Yalnızca soğuk değil, aklıma gelen düşünceler de bedenimi dinç bir hale sokup uykumu yok etti. Bu yüzden her ne kadar yorgun olsam da, bir türlü uykuya dalamadım. Bir anda her şeyden vazgeçen biri, dolandırıcı çetesinin başı ya da acımasız bir seri katil olmam bu olayı normal kılıyordu ama değildi. Benim Grey'i terk edip ondan olan bebeği aldırmamam, onu tek başıma büyütecek olmam normal değildi. Şu an karnımın giderek büyüdüğü sıra ondan ayrı olmam da normal değildi. Normal olan tek şey tıpkı her seferinde belirttiğim gibi kızıma oldukça iyi bir hayat sunabilmek için, her şeyi geride bırakıp Grey'in yanında kalmamdı.

"Çıkalım."

Ateşin ortasında kalmaktan korkup avazları çıktığı kadar bağıran adamların dibinde durmama rağmen Lorenz'ın sesini duymuş olmam şaşırtıcıydı. Elimde kalan kâğıt paraları da ortaya attım, yerdeki benzinin ıslatmasıyla yere yapıştılar. "Seni de, o karnındaki orospu çocuğunu da parçalayacağım! Lanet olası pislikler!" Küçük düşürücü bir bakış attım ama sesimi çıkarmadım. Zaten birkaç saniye sonra ölecekti. Sinirlenip cevap vermeye değmezdi.

Ellerimi koruma içgüdüsüyle karnıma koyarken önüme döndüm, kapıya yönelerek görsel şöleni izlemeyi reddettim. Lorenz yaktığı kibriti adamların etrafına dağılmış paraların üstüne attı, bir anda oluşup büyüyen ateşin sesi depoda yankılandı. Sonra oradan çıktık, birbirinden iğrenç tecavüzcülerin bağırışlarını umursamadan deponun kapısını kapattık.

"Çok basit oldu bu sefer. Ben en azından penislerini keseriz diye düşünmüştüm."

"Yanarak ölmenin acısı hiçbir şeyle karşılaştırılamaz. Sıkma canını." Kolunu omzuma attı. "Gidelim de seni eve bırakalım. Sonra başka işlerimiz var."