Kara Mamba: Lacrima

S2/17. Bölüm

Brendon ve Sarah'yı shipliyorsunuz.

Ben shiplemiyorum kardeşim.

Zaten neyi desteklemediysem hep onu yazdım.

Bu bölümden sonra artık Kara Mamba'nın asıl hikayesini yazmaya başlayacağım ve bunun için çok heyecanlıyım. Umarım beğenirim. Beğenmezsem yayınlayamam çünkü.

Hadi size iyi okumalar. Fikirlerinizi,

yazın...

Çünkü siz ne kadar yazarsanız ben de o kadar yazarım. Bana güç veren şey sizin fikirleriniz.

Brendon ve Sarah ilişkisi için söylediğiniz fikirler dışında.

Hadi allaa emanet öpüldünüz <33333

***

Brendon

Yerin altı hep kan kokardı benim, bizim olduğumuz yerde. Çünkü yerin altı ölmeyi değil, acı çekmeyi hak edenlerin yeriydi. Bunlardan beşi karşımda duranlardı. İşkenceye uğraması, dayaktan bayılması gerekirken hâlâ konuşabilen bu beş tehlikeydi.

"Ne zaman çıkaracaksın bizi buradan artık?"

Silahı arka cebime yerleştirdim ve kollarımı birleştirdim. "Çıkarmam belki."

"Sen dalga mı geçiyorsun lan," diye bağırdı Aaron. "Sarah'nın nerede olduğunu söyle." Ona defalarca akıl hastanesinde olduğunu söylemiştim ama ne o, ne diğerleri bu söylediğime inanmamıştı. "Kaçırdın mı? Ya da kaçtı mı?"

"Hiçbir yere kaçmadı," dedim milyonuncu kez. "Akıl hastanesinde."

"Neden," diye bağırdı Matt. "Neden onu buna zorladın? Ne yapıp edip oradan çıkacağını akıl edemedin mi?"

"Çıkamaz," dedim beşi de bana korkuyla karışık nefretle bakarken. "Odadan bile çıkmasına izin yok."

"Orospu çocuğu!" Anna ayağa kalktı zincirlerin bileğini çekiştirmesine rağmen. "Yaptığın onca şeyden sonra bunu nasıl yaparsın?"

Artık onları ziyarete gelen tek kişi ben değildim. Bu, onlara söylediğim her bir kelimeye bile dikkat etmem gerektiği anlamına geliyordu. Eğer onları buradan çıkaracağımı, birlik olacağımı birisi bilseydi biterdik. Hepimiz, tek tek biterdik. Bu yüzden her ne kadar benim amacım Sarah'ya dokunulmazlık kazandırmak olsa da, onlar bunu bilmemeliydi.
.
"O da en az benim kadar çok şey yaptı. Siz de aynı şekilde."

Damarlarına basmak istemiyordum. Sarah hakkında bu şekilde konuşmayı bırak, bunun ihtimalini düşünmek bile canımı acıtıyordu. Onu korumak isterken bunları yapmak zorunda kalmamın tek sebebi Grey'di. Onun icabına çık daha kısa sürede bakacaktım.

"Ne yani? Sırf ondan intikam almak için akıl hastanesine mi attın?" Güldü Aaron. "Sen Sarah'yı hiç tanıyamamışsın. Onu yerin altına da soksan, çıkar gelir." Gelirdi. "Bizi yaksan küllerimizi toplar ve bir araya getirir." Getirirdi. Benim de istediğim şey buydu. Güçlü olmasıydı. Beni parçalamasına bile razıydım. Her gün ölmeyi göze alırdım onu güçlü görmek için. "Onu o hastanede tutamazsın."

"Gördüğün üzere," dedim arkamı döneceğim sırada. "Burada kimse yok. Sarah da öyle."

"Kara Mamba hâlâ burada, Brendon."

Kapıya dönüp ilerledim.

"Sen onu nereye tıkarsan tık çıkacak. Bakalım o zaman ne yapacaksın."

Kapıyı yüzlerine kapattım ve zifiri karanlıkla baş başa bıraktım. Düşündüğüm tek şey Sarah'ya yaptıklarıydı. Buydu beni dizginleyen. Yoksa onların Sarah için şu an yıkamayacağı hiçbir yer yoktu. Bıraksam herkesin üstesinden gelirlerdi. Yapmam gereken şey de buydu. Ortalığın dizginleşmesi için yalnızca bir hafta kalmıştı. Bu haftadan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.