Where the Wind Blows (Batchmate Series #2)

Chapter 25

"W-Wala po ang bible rito. ." sagot ko sa kanya.

Bagama't dama ko ang paglamig ng mga kamay ko dahil sa takot na binibigay nito sa akin, naglakas-loob akong sagutin siya. Lumunok ako at iniwas ang tingin.

"Masamang magsinungaling, hija," he smirked and stepped forward. "Alam kong nandito iyon."

"W-Wala nga po rito," kumbinsi ko kahit na umaabot na ang takot sa dibdib ko.

Umiling-iling ito na parang nadidismaya. "Alam kong nandito iyon, iniwan ko kasi talaga 'iyon. ."

Humigpit ang hawak ko sa pinto sa sinabi niya. Tama nga ang kutob kong sinadya talaga itong iwan para may rason ito kay Pastor na balikan ako!

Madilim sa amin, wala masyadong tao ang lumalabas at medyo liblib ang bahay namin dahil napaliligiran ito ng tatlong malalaking puno. Mas lalo akong dinaluhan ng kaba at takot. Natatakot ako sa mga pisibilidad na mangyayari.

Umamba akong isasara ang pinto nang harangan niya ito ng kanyang kamay. Pero hindi ako nagpatinag, pinilit kong isara ito pero ang matanda pilit na tinutulak ang pinto pabukas. Nanginginig kong sinandal ang likuran sa pintuan, tinutulak ito pasara pero nagtagumpay ang matanda.

Napadapa ako sa sahig nang malakas niyang tinulak ang pinto. Mabilis ko namang nabuhat ang sarili nang makapasok na siya sa loob. Nang harapin ko ang madilim na ekspresyon ng kanyang mata ay mas lalong umangat ang takot sa mukha ko. Tatakbo na sana ako palabas ng bahay pero mabilis niyang nahablot ang dulo ng damit ko at tinulak ako paupo sa upuan bago ikandado ang pintuan.

Binuksan ko ang bintana ng bahay at iiyak-iyak na sumigaw. "Tulong!" I shouted. "Tulong po!"

Naramdaman ko na lang ang paghablot ni Herbert sa buhok ko at sakupin ang panga ko gamit ang matigas niyang kamay. Pinaharap niya ako sa kanya bago sampalin nang malakas.

Nawalan ako ng balanse. Pabagsak akong napahiga sa sahig dahilan para malaglag ang bible at phone na nakapatong sa mesa.

"Tangina balak mo pa ako ilaglag ah!" he breathe heavily before shutting the windows. "Tignan natin kung makakasigaw ka pa."

He aggressively took off his handkerchief from his pocket and forcely put it around my mouth and tied its tips on the back of my head hindi niya ito tuluyang nagawa dahil sa likot ko. Tumutulo ang mga luha sa mata ko habang nagpupumiglas pero paulit-ulit niyang hinahampas ang mga kamay kong pinipigil siya. Isang beses niya akong sinuntok sa tiyan kaya hindi ako nakagalaw dahil sa pamimilipit sa sakit.

"Tangina!" he roared as he threw the handkerchief somewhere. "Hindi ka nagtatanda, ah!"

Nakapulupot ang aking katawan nang matanaw ko siyang sumaglit sa kusina. I forced myself to get up, even I feel my knees were numbed. Nakaluhod na ako, nakahawak sa upuan para may suporta patayo nang bumalik si Herbert na may dala nang kutsilyo. Napaiyak na lang ako sa sobrang takot.

"Wag kang gagalaw! Subukan mo lang gumalaw hindi ka na talaga tulyang makakagalaw," he warned, pointing the tip of the knife on me.

Suminghot ako at kalmadong umupo sa upuan. A smirk drew on his lips before sitting beside me. Napapikit na lang ako dahil hindi ko sita kayang harapin. Takot na takot ako. Pinapanalangin ko na lang sa Diyos na sana dumating na si Donovan.

Sa mga ganitong sitwasyon hindi ko kayang protektahan ang sarili ko. Ito ang kahinaan ko. Pagod na rin ang katawan ko. Ang sakit sakit ng mga natanggap kong pagbuhat ng kamay ng matandang 'to sa akin!

"Masunurin ka nga gaya ng sabi ni Pastor," he laughed devilishly before putting his arm around my shoulders. "Sige nga, hija, kung masunurin ka hubad ka sa harap ko."