Yirmi Yedi

334 29 0
                                    


Herkese Merhaba! Umarım iyisinizdir
Keyifli okumalar  dilerimm ☁️

☁️☁️☁️

Yavaş yavaş yanan yetimhaneden çıkan  dumanlarla   Gökyüzünün masmavi rengi gözleri alan bir illüzyonmuş gibi ortadan kaybolmuştu.

Geriye kalan şey kızılımsı bir turuncuya boyanan Gökyüzü ve  kömür karası bir dumandı.

Her zaman sakin görünen atmosfer bir anda çocuk çığlıkları ve görevlilerin bağırışlarıyla küçük çaplı bir kıyametten dönmüştü.

Her yerin dumanla kaplı olması elbette alışık bir durum değildi ama bundan daha fazla şaşırılacak olay bir anda gerçekleşti.

Tüm çocukların çıktığı yanılgısını kanıtlayan durum Alevlerin içinden Kucağında çocukla çıkan  yaşlı adamdı.
Adam  bunu sanki her gün yapıyormuş gibi sakindi .

Bu garip his  öğretmenlerin ve çocukların bir kaç adım geriye adımlamalarına sebep olsa da yaşlı adam bunu fark etmedi.

Onun telaşını ise çocuklardan sadece bir kişi fark edebildi...

Kucağında taşıdığı çocuğun abisi...

Asaf...

Asaf Yılmaz.

Dedesinin kucağında çıkan
İ kardeşini görmeden önce ağlayarak içeriye koşmak istemişti onu tutan öğretmen sakin olmasını söylese de ona hiç bir şekilde ümit vermemişti.

Asaf o an ona söylenecek her türlü söze kanacak durumda olduğu halde öğretmeninin kelimelerini asla duyamadı.

Ümitle beklediği her şeyin sonunda düşmesine yol açacak bir tümseğe dönüştüğü hissediyordu.

Sanki ümit denilen tuzak sadece düşmesi için gereken seraptan ibaretti...

Buna rağmen küçük Asaf çıkan bütün çocuklara bakmıştı.

Onun Masal’ı... Kardeşi yoktu!

Ona uslu bir şekilde beklerse çikolatasını vereceğini söylediği halde  yoktu...

Çocuğun kalbi daha önce hiç yaşamadığı kadar çok korkuyla titremişti.

Masal içeride hala onu bekliyor olabilir miydi? O da kendisi kadar korumuş muydu?

Çocuk başını iki yana salladı.

Masal’ın korkmasına izin veremezdi. İçeriye doğru koşmaya çalışması da tam da o an gerçekleşmişti.

İçerideki küçük Masalsa yangını çıkarmadan önce ona bakan uzun boylu adamlara  doğru ‘ Polis amca Asaf Abim ödevini bitirdiğinde beni bulup  çözecek değil mi? Babam bizden bunu istedi değil mi? Peki beni illa bağlamanız gerekiyor muydu? ‘ diye sordu.

Adamların gözleri ekseriyetle küçük kıza değmekten kaçındı.

Böylesi saf bir çocuğu kandırmak onların uzun zamandır yapamadıkları suçluluk duygusuna boğdu.

Yine de içlerinden biri ince kıvırcık saçları dağılmış olmasına rağmen  açık kahve gözlerini kocaman açarak merakla  ondan cevap bekleyen kıza döndü.

“ Abin seni kurtarmaya gelecek bu yüzden korkma! Ayrıca bağlı olmazsan bu işin bir zorluğu olmaz anladın mı?! “

Masal bu sert açıklamadan sonra değişik bir korkuya kapılsa da adama cevap olarak başını sallamakla yetindi.

Adamlar ufacıkta olsa sızlayan vicdanlarına rağmen kızın içinde bulunduğu katı ateşe verdiler..

Belki de patronlarının emrettiği gibi direkt kızın bulunduğu yerden ateşe vermelilerdi ama kızın meraklı gözleri üzerimdeyken bunu yapmadılar daha doğrusu yapamadılar.

Küçük Yeşil Bulut Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin