Roma'daki Söz

25

Selamm ben geldim🥹 Kimse okumuyor diyordum ama bölüm izlenmelerimiz az da olsa artmış, bu da beni motive etti açıkçası🥹💘 O nedenle kaldığımız yerden devam ediyoruz iyi okumalar💖

**bölüm sonunda "sonunda!" dediğinizi de duyar gibiyim dkdkskdk💖

Media: Matteo Romano

"En çok sen uyuyup yine en çok nasıl sen yoruldun anlamış değilim." Sesinden bile ne kadar keyifli olduğu anlaşılıyordu. İğnelemesini görmezden gelerek mırıldandım. "Ben de sende bitmek tükenmek bilmeyen enerjiyi anlamış değilim."

Gözlerimi kapattığımda son duyduğum şey Matteo'nun keyifli gülüşüydü.

🍃

Gözlerimi araladığımda sakince etrafıma bakındım. Bakışlarım anında kolunu belime atmış ve yüzü neredeyse yüzümde duran Matteo'ya saplandığında gözlerimi kırpıştırdım.

Harika.

Kalp atışlarımın anında 120'ye fırladığına emindim. Matteo'nun güzel yüzü huzurla uyuduğuna işaret eden bir sakinlikteydi. Uzun kirpikleri yüzüne düşmüştü ve...

Of. Bu adam cidden çok güzeldi.

Dudakları her zamanki gibi dolgundu. Kıvırcık saçlarının bir kısmı alnına dökülmüştü.

Camdan dışarı baktım. Akşam üzeri olmalıydı. Güneş batmış gibiydi çünkü etrafına kızıllıklar bırakmıştı. Vay canına... Saatlerdir uyuyorduk demek.

Matteo'nun elini dikkatlice üzerimden çektim ve yüzüne son kez bakıp yatakta doğruldum. Uzun zamandır bu kadar rahat bir yatakta yattığımı hatırlamıyordum.

Lavobaya gidip elimi yüzümü yıkadım. İçimde garip bir sıcaklık vardı. Suyla boynumu ve kollarımı serinletirken derin bir nefes aldım.

Aynada kendime bakarken bile gözümün önünde az önceki uyuyan suratı beliriyordu. Huzurlu ve güzel yüzü...

Sıkıntıyla ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. Bu iş çılgınlaşmaya başlamıştı.

Odaya geri döndüğümde beni izleyen bir çift ela göz beklemiyordum.

"Uyanmışsın." Cümlem karşısında hafifçe gerindi ve doğruldu. Gözlerinde anlamlandıramadığım bir parıltı vardı.

"Evet. Mükemmel bir uykuydu ama bitmek zorunda kaldı." Cevabı karşısında kaşlarım otomatikman çatılırken onu izledim. Kalkarken ben mi uyandırmıştım?

Matteo devasa büyük yataktan kalkıp bana doğru yürürken tam gözlerimin içine bakıyordu. Gözlerimi kaçırmamak için kendimle büyük bi savaş verdim.

"Uzun zamandır bu kadar huzurlu bir uyku çekmemiştim." Tam önümde durduğunda nefesimi istemsizce tuttum. "Senin yanında... Her şey çok daha huzurlu."

"Matteo..." Derin bir nefes alıp ona bir adım da ben attım. Adını telafuz ettiğim an gözlerini kıstı ve ilgiyle gözlerimin içine bakmaya devam etti. Ah bu adam...

"Ben... Dürüst olacağım." İkimizin de... Yani ikimizde de bir şeyler olduğu belliydi. Kelimeler dudaklarımdan zorlukla çıkarken artık fısıldıyordum. Bunu yaptığıma inanamıyordum ama kalbim söylemem için sanki bas bas bağırıyordu. "Aramızda... Bir çekim var gibi hissediyorum. Bilmiyorum sen de aynı hissediyor musun ama-"

"Cemre..." Alnını alnıma yaslamasıyla sözlerim kesildi ve gözlerimi kapattım. Adımı söyleyişi bile içimde bir şeylerin kıvılcımlanması için yeterliydi.