Cemre, yeni mezun olmuş bir psikologtu ve ne kadar zor olsa da geçmişini geride bırakarak Roma'ya yerleşmişti. Burada yeni başlangıçlar için her şeye hazırdı. Ta ki yan komşusu Matteo ile tanışana kadar...
Romantik ve aksiyon dolu bir hikayeye hazır...
Ben geldiim💖 Bu ay benim için aşırı yorucu ve yoğundu kusura bakmayın🥲🫶🏻 Çok aksiyonlu bir bölümle geldimm lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃
"Hazır mısın?"
"Bekle." Çantamdan aceleyle ağrı kesiciyi çıkardım ve arabanın torpidosundaki su şişesini elime aldım. Matteo uzanıp elimdeki şişeyi aldı ve benim için açtı. Uzattığı suyu alarak ağrı kesiciyi içerken bir elim karnımdaydı. Daha ağrımıyordu ama işi sağlama almak çok daha iyiydi. "Şimdi hazırım."
Dün gece aldığımız mektuptan sonra apar topar sabahında yola çıkıp Milano'ya gelmiştik. Milano'nun içini daha tam olarak görmemiş olsam da yolda gördüğüm kadarıyla gerçekten çok güzeldi.
İknalarım sonucunda da bu gece Eda ve Ateş de Türkiye'ye geri döneceklerdi. Sabah her ne kadar apar topar çıkmamıza Ateş sinirlense de neyse ki ikna olmuştu. Onlara en kısa zamanda görüşeceğimize dair söz vermiştim. En azından işler düzelene kadar... Ayrıca Andrea ve Isabella'ya onlarla ilgilendikleri için minnettardım. Havalimanına da onları ikisi bırakacaktı. Aslında Andrea gelmek istemişti fakat Matteo, Isabella ve Diego için de endişeleniyordu. Onları yalnız bırakmak istemediğini anlayabiliyordum.
Kaldığımız otel şehir içine biraz uzaktı. Mektubun arkasına X, club'ın adresini de yazmıştı. Kalabalıkta kaybolmamız kolay olsun diye Matteo ile benzer giyinmiştik. Ben siyah askılı bir crop ve dar siyah bir jean giymiştim. Kombinimi tamamlayan topuklu botlarım vardı. Matteo da siyah tişört ve siyah jean giymişti ve her zamanki siyah botları ayağındaydı. İkimiz de ek olarak deri ceket giymiştik. Hatta yüzümü biraz değiştirmesi için siyah buğulu bir makyaj da yapmıştım. Gerçekten simsiyah görünüyorduk.
"Karnın ağrımıyor değil mi? İlaç etki eder?" Matteo'nun sorusuyla ona baktım. Gözleri kısık bir şekilde yüzümü inceliyordu. Başımı sağa sola salladım ve işaret parmağımı ona doğrulttum. "I ıh. Ayrıca hiç öyle bakma. Acıdan ölsem de vazgeçmeyeceğimi biliyorsun."
Matteo cevabım karşısında yüzünü önüne çevirdi ve manidar bir şekilde gülümsedi. Tepkisi sırıtmama neden olurken elimdeki suyu torpidoya geri koydum. "Alış bence artık."
"Önce hep seni düşündüğüm için... Biraz zor." Cevabı beni duraksatırken ona baktım. Bakışları gözlerime kilitken devam etti. "Bunu konuştuk. Git dersem... Gideceksin Cemre. Duydun mu beni? Arabaya geri döneceksin. Aklıma binbir türlü ihtimal geliyor.i
Koltukta ona doğru biraz daha doğruldum ve kollarımı boynuna doladım. Matteo bu hareketime anında uyum sağlayarak o da ellerini belime doladı. Gözlerimi rengine hayran olduğum ela gözlerine kilitlediğimde fısıldadım. "Birlikte döneceğiz. Duydun mu beni?"
