Cemre, yeni mezun olmuş bir psikologtu ve ne kadar zor olsa da geçmişini geride bırakarak Roma'ya yerleşmişti. Burada yeni başlangıçlar için her şeye hazırdı. Ta ki yan komşusu Matteo ile tanışana kadar...
Romantik ve aksiyon dolu bir hikayeye hazır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃
(...)
"Matteo,
Roma'da yaşanan talihsizlikten sonra neyse ki sana ulaştırdığım hiçbir belgenin onların eline geçmediğini öğrendim. Hala buradaki herkes çok sıkı takip ediliyor. Bu mektubu yazarken bile ne kadar zor şartlar altında olduğumu bilemezsin. Ayrıca bir kızdan bahsediliyor. Adını duymadım ama onun senin önemli olduğunu düşünüyorlar.
6 mayıs gecesi the Club Milano'da bir görüşme olacak. O club'ta duymak isteyebileceğin şeyler konuşulabilir. Nicola'nın bile yaptıklarını aydınlatacak şeyler.
Sergio hala diken üstünde. Başkana her ne kadar söz gitmemiş olsa da o da bir şeylerden şüpheleniyor olmalı. Ondan bu kadar saklamaya cesaret edecekleri kadar nasıl bir şey olabilir ben de bilmiyorum. Bazı yolsuzluk açıklamaları doğru ama daha derin şeyler var. Arka planda çok daha kötü şeyler dönüyor ama bunları sana yüz yüze anlatmak zorundayım. Milano'daki buluşmamız başarısız olsa da önümüzdeki ay bir buluşma için sana ulaşmaya çalışacağım.
Bir dahaki mektubuma kadar hoşçakal. Gümüş Zincir seninle.
-X"
Okuduğum mektuba kaşlarım çatık bakmayı sürdürdüm. Demek içeriden Matteo'ya yardım eden biri vardı.
"X... Onun kim olduğunu biliyor musun?" Matteo kollarını birleştirmiş ve kalorifere yaslı bir şekilde bana bakıyordu. Ona yardım edeceğimi kabullendirdiğimden beri suratı asıktı. Sıkıntılı bakışları gözlerime kilitliyken derin bir iç çekti. "Hayır. Sadece babamın gizli arkadaşlarından biri ya da onun destekçisi olduğunu düşünüyorum. Milano'ya gittiğim zamanı hatırlıyor musun? O zaman görüşecektik fakat izlendiğini düşündüğünden beni ekmek zorunda kaldı. Birkaç defa elime bu tarz mektuplar geçti. Özellikle seninle tanıştığımız evdeyken... Roma'da geliyordu."
"Sergio... Onu ne kadar tanıyorsun?" Alışveriş merkezindeki buluşmamız ne kadar tatsız olsa da daha derin şeyler vardı, bunun farkındaydım. Matteo'nun onun adını duymak bile ona yetmiş gibi kaşları çatılırken yaslandığı yerden hareketlenip bana doğru ilerledi. Elimdeki mektubu zarfın içine geri koydum.
"Babası Nicola... O ve babam arkadaşlardı. Hükümette beraber çalışıyorlardı. Çocukluğumuz beraber geçti." Bu bilgi gözlerimi kocaman açmama neden olurken karanlıkta bile seçilen ela gözlerini izledim. "Peki... Nasıl oldu da?-"
"Babam ve annem kazada öldükten sonra Katanya'ya geri döndük. Bizimle artık Morena ilgileniyordu." Matteo mektubu elimden alırken bakışları artık zarftaydı. "Büyüyüp olanların bir kaza olmadığını öğrendiğimde bu işin peşine düştüm. Babamın bir mektubu vardı. Ölmeden... Bir hafta önce yazmıştı. Bana mektubu okutan Morena'ydı. Üstü kapalı Nicola'nın yaptıklarından memnun olmadığını söylüyordu. Ama olanların içeriğine dair hiçbir şey yoktu."
