Cemre, yeni mezun olmuş bir psikologtu ve ne kadar zor olsa da geçmişini geride bırakarak Roma'ya yerleşmişti. Burada yeni başlangıçlar için her şeye hazırdı. Ta ki yan komşusu Matteo ile tanışana kadar...
Romantik ve aksiyon dolu bir hikayeye hazır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃
Son üç gün çok hızlı geçmişti. Roma'ya apar topar dün akşam gelmiştik. Katana'daki son iki gün ise oldukça telaşlı ve karmaşıktı. Morena daha iyiydi ama hala yorgun olduğunu görebiliyordum. Matteo bana pek bir şey söylemese de dönmememiz gerektiğini söylediğinde sadece kabul etmiştim. Onun vereceği karara güveniyordum.
Isabella bizimle gelmişti çünkü o... İyi değildi. Düğünde olanlar onu çok korkutmuştu ve hala daha korktuğunu biliyordum. Diego ise gelmemişti fakat bir hafta sonra geleceğine dair söz vermişti. Matteo'yla tartıştıklarını biliyordum. Ama nihayetinde o da bir yetişkindi. Matteo sadece onların güvende olmasını istiyordu.
Morena'ya yardım için Matteo'nun kuzeni Viola onunla ilgilenecekti. Maximus için ise en doğru kararın orada kalması olduğuna karar vermiştik. Doyasıya koşup eğlenebileceği bir bahçesi vardı. Matteo her ne kadar geri gelip onu sık sık görebileceğimizi söylese de onunla vedalaşırken gerçekten ağlamıştım.
Roma'ya dönmeden bir gün önce eve yeni evli çift Alessandro ve Camilla gelmişti. Düğünde olanlardan sonra onların da hala sarsılmış olduklarını görebiliyordum. Matteo ile Alessandro çalışma odasında bir şeyler konuşmuşlardı fakat ne konuştukları hakkında hiçbir fikrim yokru.
Camilla gerçekten tatlı bir kızdı. Onlar için en iyisini dilemiştim. Camilla hemşireydi ve Alessandro ile hastanede tanıştıklarını söylemişti. Birbirlerini gerçekten seviyorlardı.
~
"Siz de çok yakışıyorsunuz bu arada."
Matteo bahçede Alessandro ile sigara içerken onları izledim. Geniş omzunun kıvrımları ve çatık kaşlarıyla gergin olduğunu görebiliyordum. Son zamanlarda daha fazla sigara içmeye başlamıştı. Oysa Roma'dayken madiren içerdi.
Derin bir iç çektim.
"Teşekkürler." Bakışlarımı tekrar Camilla'ya çevirdiğimde yüzündeki yorgun ama samimi gülümsemesiyle bana bakıyordu. "Alessandro'yu tanırım ve birine güveniyorsa gerçekten güveniyor demektir. Ve o Matteo'ya çok güveniyor. Onlar köklü bir aile, bence her şey düzelecek."
"Öyle mi dersin..."
"Sen yeter ki onun yanında ol. Yeterince yük omuzlarında var. Bunun ağırlığını biraz olsun hafifletecek kişi sen olabilirsin."
Bakışlarım tekrar ona kaydığında göz göze geldik. Yoğun bakışları gözlerime saplandığında bir sigara dumanını daha içine çekti ve üfledi. Uzaktan bile hissedebildiğim aramızdaki çekim sertçe yutkunmama neden oldu. "Olacağım."
~
Morena ile ne konuşmuşlardı bilmiyordum ama o günden sonra sanki... Bana çok daha yoğun bakıyordu. Değişen bir şeyler vardı. Ya da bana öyle geliyordu ama bir yandan da emindim.
