İntikamı için bir şirkete sızmaya çalışan Lizge'yi aslında onu çok daha önceden bekleyen ve daha öncesi olan Emir Mirza karşılayacaktır. Yollarının kesişmesi ikisine de bir seçenek sunarken,bu seçenek çok daha öncesinden belirlenmiştir. Lizge ve Emi...
25. Bölümü henüz tamamlamadım ve bölümün kısa olmasını istemediğim için yayımlamadım. Her an atabilirim yeni bölümü.
Bu özel bölümü de Mert ve Belinay arasında ki gelişmeleri okuyabilmeniz için atmak istedim.
Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmemeniz ricamdır<3
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belinay Arslan ^
...
Trafikteydim. Yaklaşık yarım saattir ilerlemek bilmeyen,bitmeyen bir trafikti. Uzun zaman sonra araba kullanıyordum. En son ehliyet sınavını geçmiştim, pekiştirebilmek için Mert araba kullanırken yanımda olup yardımcı olmuştu. Sonrasında araba kullanmayı bilmem pekte işime yaramamıştı çünkü nereye gidersem gideyim Mert,şoför koltuğundaydı.
Yasal yollarla evden çıktığım söylenemezdi. Korumaları evin etrafından uzaklaştırmamda zordu ama başarmıştım.
Çıkabilmeme yardımcı olan en büyük etken Mert'in, abimin yanında önemli bir mesele konuşuyor olmasıydı. Dileğimse evde olmayışımı fark etmemesiydi.
Arabanın motorunu kapatıp indiğimde vale anahtarımı alıp arabayı park etmek için uzaklaşmıştı. Sert rüzgar saçlarımı dağıtırken üzerimde ki body sırt dekolteli olduğu için ürpermiştim.
Mekâna girmeden hemen önce telefonumun çalmasıyla durdum. Abim arıyordu ve dışarıya çıktığımı anlamış olmalıydı. Eğer zor bir durumda değilsem abimin aramalarını hiç reddetmezdim. Mekândan birkaç adım uzaklaşıp şarkı sesinin gelmediğine emin olduğumda aramaya yanıt verdim.
"Belinay?" Abimin tok sesi kulağıma dolduğunda alt dudağımı ısırdım.
"Abicim?" Diye mırıldandım şirin çıkan sesimle.
"Abisinin güzeli," dedi fakat sinirlenmemek için kendini zor tuttuğunu sesinden anlayabilmiştim. Dişlerini sıkmasına ramak kalmış gibi kelimelerine devam etti. "Neredesin sen?"
Yutkundum. "Biliyorum. Bu dediğime sinirleneceksin ama bence sana yalan söylemeyeceğim için affedilebilirim ha?"
"Belinay," dedi yine. "Söyle abim,neredesin?"
"Arkadaşlarımın yanında," dedim tek nefeste. "Yani şimdi onların yanına gideceğim yüksek müsadenle." Benim için endişelendiğini biliyordum ve ona bu konuda kızamazdım.
