11. BÖLÜM

689 47 34
                                    

Selaamm. Nasılsınız? Öncelikle iyi bayramlar diliyorummm. Bölüme geçmeden öncee oy vermeyi ve yorum yapmayı kesinlikle unutmuyoruzzz💌 bu bölüm için yapacağınız her yorum çok değerli. Hepsini okuyorum bilginize<3  Bir sonraki bölüm için oy ve yorum sınırımız da 20'dir.

O zaman sizi hemen bölüme gönderiyoruumm..

Şarkılar..

Berk Baysal - Yaralarını ben sarayım

Çağan Şengül - Canım yanıyor

James Arthur - Car's Outside

...

Oturduğum sandalyeyi hafifçe geri iterek ayağa kalktım. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. O an onun gözlerinden geçen her duyguyu anlamak istedim.

Yeni uyandığı için kızarmış yeşil harelerine, bir erkeğe göre dolgun dudaklarına, kirpiklerine.. tek tek baktım. Bir kere daha şahit oldum üzerimde bıraktığı etkiye.

Masaya kalçamı yasladım. "Uyanmışsın. Özür dilerim amacım uyandırmak değildi, sessiz olmaya çalışmıştım."

"Beni uyandıran ses yapman değildi," dedi bana doğru yaklaşırken.

"Nasıl uyandın o zaman?"

Artık tam karşımda duruyordu. Yeni çıkmaya başlayan sakallarında gezinsin istedim ellerim. Öyle bir sarılayım ki kokusu üzerime sinsin istedin.

"Kokun terketti odayı," dedi.

"Her gittiğimde böyle bulur musun beni?"

"Her gittiğinde bulurum,"

"Bulamazsan? Ya ulaşılmaz bir yerdeysem?"

"Bir kadın gördüm aylar önce. Öylesine dokunulmaz görünüyordu ki.. öyle kalsın diye uğruna savaşacak güç bulmuştum kendimde. Sonra o kadın uğruna ölünecek birisi yoksa yaşamanın da anlamsız olduğunu söyledi. Gülüşünü gördüm. Uğruna sonuna kadar savaşılacak bir gülüş. O kız yavru bir kediyi getirdi yağmurdan korumak için. Süt verdi. Su verdi." Yutkunup gözlerimi kaçırdı. "Ama o gece her ne yaptıysa kendine kapatamayacağına inandığı bir yara açtı, ben bunu fark ettiğimde ise çok geçti.."

Ayak ucumdan saç diplerime kadar ürperdim. "Emir," diye fısıldadım en sonunda. O kadın bendim kelimeleri dökülmedi ağzımdan. Bunu ikimizde biliyorduk zaten. Benim şuan anlamış olmam bir şeyi değiştirmiyordu. O gece geçti gözlerimin önünden. O kediyi gizlice davet alanına alıp süt vermem.. bir kararın eşiğinde olmam.

Tesadüfler demiştim.. Bu tesadüf müydü Kader mi?

Emir o gece beni gördüğünde neye inanmıştı? Bana mı?

Emir o geceden sonra beni tekrar gördüğünde bize inanmıştı.

Bize.

O gece yaşamıştım hayatımın kâbusunu. Hayat bir yanımı kâbusa çevirirken bir yanımda beni toparlayacak bir güç bırakmıştı.

"Bu-" kesik kesik nefesler alıyordum. "Bu tesadüf mü?" Gözlerim yanmaya başladığında kaşlarım anlam vermek istercesine çatılmıştı.

İMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin