21.BÖLÜM

559 46 27
                                    

Merhabalar, umarım bölümü seversiniz💌

22. Bölüm için sınır yorum ve oy: 22

Ben Varım-
Ayten Alpman♪

...

Yatakta bedenimi esnetip,birbirine yapışan kirpiklerimi ayırdım. Uyku sersemliği halinde gözlerimi birkaç dakika boyunca öylece kırpıştırdım. Ardından aklıma gelen şey doğrudan kalkıp gözlerimi irice açmama neden oldu. Bugün hastaneye dönecektim ve belki de geç kalmıştım. Alt dudağımı dişlerimin arasına alıp elimi telefonuma uzattım ve ekranı açtım. Normalde de dakik bir insan değildim ama en azından iş saatimi de geçirmek istemezdim.
Saat 7:49'du. Pekâlâ,geç kalmamıştım.

Dün gece Emir'le uyumuştuk ve ben bunu düşününce bile yanaklarıma ateş basmıştı.

Dokunuşu ve hissettirdikleri hep yeniden gireceğim bir sınav gibiydi.

Açık balkon kapısından içeriye sızan güneş gözlerimi kısmama sebep oldu. Emir'i balkonda görmeyi beklemiyordum ama üzerinde haki yeşili bir tişört ve krem rengi pantolonla kollarını trabzanlara yaslamış sigara içiyordu. Çıplak ayaklarımla balkona çıkıp Emir'in yanında durdum tıpkı onun gibi. Zemin güneşten dolayı ısınmıştı ve çıplak ayakla olduğum için yanmıştım.

Emir varlığımı hissetmiş olacak ki gözlerini bana değdirdi sigarasından çektiği dumanı üflerken. Üzerine giyindiği tişört ve yeşil hareleri uyum içerisindeydi. Bu hoşuma gitmişti. Gözlerimi kısıp yan profiline baktım. Sakalları yeni yeni çıkıyordu ve sigarayı her içine çekişinde yanakları içe çöküyordu.

Duman benim yüzüme doğru geldiğinde Emir küllüğe bastırıp sigarasını söndürdü. Kolumu yasladığım trabzana bu sefer sırtımı yasladım. Yüzüm evin içerisine doğru dönmüştü.
"Ne zaman uyandın?" Dedim esnerken.

Emir'in gözleri yine beni buldu.
"Sana da günaydın," dedi boğuk sesiyle.

Dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Evet,gün aydı değil mi?" Yine nasıl baş belası bir gün bekliyordu acaba bizi?

"Aslında," dedi bana dönerken. Aramızda ki mesafeyi kısa bir süre içinde kapatıp gözlerini gözlerime kilitledi. "Günümün ayması için 2. adımı uygulamadım,"

Tek kaşım havalandı. Uykulu gözlerimi kırpıştırdım.
"2.adım mı? İlk adımın neymiş ki?"

Gamzeme kaydı gözleri. Dudağının bir köşesi kıvrıldı. "İlk adım; gece boyunca kokusunu içime çektiğim kadının yanımda huzurla uyuması," dudakları saçlarıma yakındı. "İkinci adım ise..." Konuşmasını,devam etmesini bekledim ama Emir,sıcak dudaklarını dudağımın köşesine bastırdığında gözlerim usulca kapandı. Yutkundum. İkinci adımı bu olmalıydı. Geri çekilip baş parmağını yanağımda gezdirdi.

"Şimdi günaydın o zaman," dedim çatallı sesimle.

Yeşil hareleri kısıldı ve hafifçe tebessüm etti. "Günaydın."

✧⁠*⁠。

Elimde ki karton kahve bardağından bir yudum alıp hastane koridorunda ilerledim. Hastane sıcak olduğundan rahat ve ince bir gömlek giyinmiştim.

İMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin