İMA

24. BÖLÜM

Merhabalar, nasılsınızz?

Umuyorum bölümü severek okursunuz,

Bu bölümün yazım aşamasında çok sıkıntı yaşadım. Yazdığım bölümün yarısı silindi ve daha önce böyle bir şey yaşamamış olduğum için kopyalamamıştım da. Dolayısıyla tekrar yazdım.

Oy verip yorum yapmayı zor görmeyin lütfen. Okunmalara göre oylar düşük olmasına rağmen bölümleri yayımlamaya devam ediyorum.

Önemli bir bölüm,atlamadan okuyun lütfen.

Keyifli okumalar ,

Sınır yorum ve oy 25

"Sonra bir gün sen çıktın karşıma. İçimde küllenen duyguları yeniden yaktın."

🕯️

"O bunu yapmaz," dediğiniz insanların,çok daha fazlasını yaptığını izliyorsunuz derler.

Yaşadığım bu muydu?

"Babalar hiç gitmez babacığım,"

Babalar kızlarını hiç bırakmaz,Lizge. Sil.

Abin düştüğün yerden kaldırır, Lizge. Sil.

Annelerin eli,çocuklarının üzerinden hiç ayrılmaz,Lizge. Sil.

Yeniden güvendin, Lizge. Çünkü Ceylin bunu yapacak biri değil. Sil.

Karşımda ki görüntüye bakarken gerginlik vücudumda kanıma karışmıştı. Abim gitmemiş olabilirdi. Şaşırdığım bu değildi. Donup kalmamın sebebi Ceylin'in yanında abimi görüyor oluşumdu. Bilmediğim şeyler vardı. Abimin bildikleri,bana anlatmadıkları.
Ceylin'in bildikleri,bana anlatmadıkları. Babamın nasıl öldüğünü ya da ölmediyse neden karşımıza çıkmadığı. Emir'in sakladıkları. Var mıydı Emir'in de gizlediği şeyler? Nereden tutmalıydım ipin ucunu?

İstediğim cevaplara ulaşmak iyi rol yapmamdan geçiyordu. Arada birkaç dakika oluşan sessizlik, şaşkınkığımı silip süpürmüş gibi bir ifade takındım. "Merhaba, seni burada görmeyi beklemiyordum abi." Sesim duygusuz,düz çıkmıştı ve bunu yapmak için bir çaba göstermemiştim.

Ceylin'in gözlerine değdi yalnızca birkaç saniye gözlerim. Bu saniyelerde bile gerginliğini sezebilmiştim. Tekrar abime baktığımda onun sakin olduğunu fark ettim. "Bende seni burada beklemiyordum abiciğim."

Abimin gözlerinin içine büyük bir kararlılıkla bakarken,"Beklenmeli," diye mırıldandım. "Her şey,herkesten beklenmeli."

Sırtımı yasladığım duvarı yıkan siz öğrettiniz bana bunu,diyemedim.

Ceylin'in elinde tuttuğu poşetlere baktım. "Alışverişten geldiniz herhalde. Benim yüzümden burada dikildiniz. Geçin lütfen. Evinize mi geçin demeliyim yoksa?"