İMA

34.BÖLÜM

Merhabalar🥲 Bölümü alelacele tamamlayıp yayımladım. Sorun her neyse bir an evvel çözülmesi dileğiyle..   

Lütfen paragraflara yorum bırakmayı unutmayınız,bana da moral oluyor🥹  Birde ☆'a tıklayıp bölüme geçiniz lütfen🌟

Keyifli okumalar! 

Unutmadım,Kolpa&Yaprak Çamlıca

Acı Veriyor,Mert Demir

★

Lizge,Emir'i terk ettikten sonra- İstanbul

Belinay,huzursuzca oturduğu koltukta abisini izlerken gözlerinin yandığını ve içini bir huzursuzluğun kapladığını hissetti. Yanında oturan Mert hiç konuşmasada Belinay'ın dibinden ayrılmamaya çalışıyor,onu dinliyor,destek oluyordu. Henüz ilişkileri bir seviye atlamış değildi çünkü zaten Mert'in ilişkiye adım atması bile yıllar sürmüşken,olağan ilişkide başka bir seviyeye geçmesi zor gibi görünüyordu. Kaldı ki Belinay da durumundan memnundu. Son zamanlarda kafasını eğitim hayatına,abisine,arkadaşlarına ve ilişkisine vermiş,düzene oturtmuştu hayatını ama karşısında suskunlukla oturan abisi için aynı şey söz konusu değildi.

Genzini yakan ağırlığı görmezden gelmeye çalışarak sadece yanında duran Mert'in duyabileceği bir sesle:"Onsuz yeni bir güne başlamak abime acı veriyor,bunu görebiliyorum," dedi. Lizge'nin gidişinin altında ne yatıyordu,hangi sebep onu delicesine seven bir adamı terk etmesine sürüklemişti asla bilmiyordu. Bilmediği için atıp tutmak,hakkında konuşmakta istemiyordu lakin abisini böyle gördükse bu hale gelmesine sebep olan kadına öfke duymaya başladığını hissediyordu. 

Bakışlarını gözlerini bilgisayar ekranına kilitlemiş abisinden yavaşça ayırarak Mert'e doğru çevirdi. Mert'le göz göze geldiklerinde,"Onu çok seviyordu," diye fısıldadı. Mert,karşısında çaresizlikle duran kadının gözlerinin içine bakarken yüzünü avuçlarının arasına almamak,ona sarılmamak için kendini zor zaptediyordu. 

Korkusu yoktu sevdasına düştüğü kadın için karşısına birilerini almaktan,ters düşmekten ya da yargılanmaktan. Ama şu ân Emir'in karşısına geçip,"Kız kardeşini seviyorum oğlum lan ben!" demek, Emir kendi sevdasının içinde zaten yanıyorken birde onu kardeşi için yakmak bencillik gibi geliyordu. 

Belinay'ın yüzüne sadece onun fark edebileceği bir yakınlıkta yaklaşarak:"Sevmek bazen yetmez," dedi. 

Belinay gözlerine düşen kırıklığı saklayamadan,"Gitmek değil,kalmak için de mi etmez,Mert?" diye sordu. 

"Onu sevdasında yananlar bilir," dedi Mert hiç şüphesiz.

"Abim bilir." 

"Belki de Lizge bilir," diye karşılık veren Mert'e anlamsız gözlerle baktı Belinay. 

"Nasıl bir sebep abimi bu hale getirmeye mâhkum bırakabilir onu,hangi sebep?" diye çıkıştı Belinay lakin abisinin onu duymadığını biliyordu çünkü aralarında bir mesafe vardı ve Belinay ses tonunu kontrol ediyordu.

"Onu da  bu sevdanın sevdalıları bilir ancak." 

Belinay sıkıntılı bir nefesi ciğerlerine misafir etti. "Anladım. Bize laf düşmez diyorsun," dedi. Mert'in dilini yarı yarıya çözmeye başlamış gibiydi. Mesela Belinay'ın gözlerinin içine doğrudan,uzun uzun ve kesintisiz bakarken'seni seviyorum,' diyerek ilan-ı aşk etmesede olurdu...