Selaamm. Nasılsınız?
Bölüme geçmeden önce söyleyeyim,10k olmuşuz🥹 desteğini eksik etmeyen tüm okuyucularıma
teşekkür ederim💌
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen, keyifli okumalar<3
Sınır yorum ve oy:26
Emre Aydın-Sen Gitme
🕯️
Hastane koridorunda Bartu yere çökmüş sessizce oturuyordu. Lavin ve Belinay ağlamamak için büyük bir savaş verse de ıslak ve dolu gözleri her şeyi belli ediyordu. Mert koridorun sonunda her zamanki koruma edasıyla dikiliyor,yüz ifadesini bozmuyordu. Emir, duvara yaşlanmış, ameliyat kapısına bakıyordu öylece. Her ihtimal geçiyordu aklından. Bir ihtimalin düşüncesi bile yetiyordu mahvolmasına. Lizge'yi ilk gördüğü zamanlar, umutsuzluğuna umut olmak istemişti. Yaşamayı sevdirecek bir güç olsun istemişti. Çoğu zaman gülmüyordu mesela. Acı çekiyordu çünkü,biliyordu.
Heyecanla bir şeyler anlatırken elini saçlarına geçirmesi, parmaklarıyla oynaması,dudaklarını birbirine bastırıp gülüşünü gizlemesi,konuşurken bile kendini belli eden gamzeleri... Yeniden görmek istiyordu.
Olmayacağını düşünse,inanmasa girmezdi bu yola girmezdi Emir. Ama inandı. Başlamadan bitmememiliydi. Lizge giderse, Emir bitecekti. Bu ikinciydi annesinden sonra. Bir daha böyle güçlü kalamazdı.
Saatlerdir açılmamıştı ameliyathanenin kapısı. Bütün umutlar doktorun iki dudağının arasından dökülecek kelimelerdeydi. Aynı zamanda o kelimeler umutları yeşerteceği gibi,öldürebilirdi de.
Belinay,abisine bakarken ağlama isteğini bastıramamıştı çünkü ilk defa böyle görüyordu onu. Emir çaresizdi,farkındaydı ve eli kolu bağlı beklemek,her dakika daha fazla zorluyordu onu. Lizge'den sonra kolayca gülebiliyordu,iş dışında bir şeyler yapıyordu. Annesinden sonra ilkti böyle davranması.
Bartu çöktüğü yerden yavaşça kalktığında Emir'in yanına yürüdü. Omzuna dokunup "abi çık biraz hava al. Ben sana haber vereceğim ameliyatı biter bitmez," dedi.
Dağınık saçlarından elini geçirdi Emir. "Olmaz," diye mırıldandı. "Çıktığında beni görmesi lazım,"
"Tamam,söz veriyorum hemen haber vereceğim sana,"
Bu sefer kıpkırmızı gözlerini Bartu'ya çevirdi. "Olmaz Bartu. Kollarımda acı çekti. Çok korkuyordu," birbirine kenetlemiş ellerini açıp baktı. Hâlâ Lizge'nin kanı duruyordu.
Bartu şaşkın bir ifadeyle Emir'e bakmaya devam etti. Böyle güçsüz görmeye alışık değildi.
Belinay oturduğu yerden kalkıp abisinin yanına ilerledi. "Abi, Lizge uyanırsa seni böyle görmesin. Bartu haklı. Biraz hava al ha?"
"Uyanacak," dedi sadece Emir.
Geri çekildi Belinay. Lizge'ye bir şey olursa abisini de kaybetmekten öyle korkuyordu ki hiçbir şey söyleyemedi. Dakikalar sonra ameliyathanenin kapısı açıldığında bir hemşire çıktı. Emir ayağa kalkarken Belinay ve Lavin'de oturduğu yerde doğruldu.
"Hastanın ailesi siz misiniz?"
Dedi hemşire, önce Emir'e sonra Bartu, Lavin,Belinay ve Mert'e bakarken. "Ailesi benim," dedi Emir beklemeden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMA
Novela Juvenilİntikamı için bir şirkete sızmaya çalışan Lizge'yi aslında onu çok daha önceden bekleyen ve daha öncesi olan Emir Mirza karşılayacaktır. Yollarının kesişmesi ikisine de bir seçenek sunarken,bu seçenek çok daha öncesinden belirlenmiştir. Lizge ve Emi...
