İMA

17.BÖLÜM

Selaamm. Nasılsınız?
Bölüm biriktirmem gerektiği için bu bölüm geç geldi. Diğer bölümleri atmak için de belirli bir düzen oluşturacağım. Eğer biriktirdiğim/yazdığım bölüm sayısı beni tatmin etmezse haftada bir bölüm gelmeye devam edecek ki ben rahat rahat bölüm biriktireyim sizler için,

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen, yaptığınız yorumları okumayı seviyorum. Beni motive ediyor<3

Sınır yorum ve oy:26

Keyifli okumalar💌

Teoman-Senden Önce Senden Sonra
Sena Şener-Teni Tenime
Majeste-Aşk Dediğin

&

Alper muhtemelen Başhekimden izin aldığımı duymuş ve gelmişti buraya. Bana olan ilgisi benim için bir arkadaşlıktan öteye gidemezdi ama Alper bunun farkına varamıyordu aylardır.
Elinde tuttuğu çiçeği ve çikolatasından gözlerimi ayırıp yüzüne baktım. Büyük bir endişeyle bana bakıyordu.
"Alper?" Dedim.

"Lizge," dedi nefesini rahat bırakırken. "Nasılsın? Nasıl oldun? Ben başhekimden öğrendim yani eğer daha erken öğrenebilseydim gelirdim yanına. Daha iyi misin?"

Ardı ardına konuşması benim bile nefesimi keserken, göz ucuyla Emir'e baktım. Ayağa kalkmış donuk ve kaşları çatık bir şekilde Alper'e bakıyordu.
Yattığım yerde doğruldum biraz daha. "İyiyim,teşekkür ederim. Kısa bir süre sonra hastaneye,işime geri dönecektim aslında. Orada konuşurduk, zahmet etmişsin,"

Alper konuşmaya başlayacağı sırada Emir bana döndü. "Orada konuşurdunuz?" Dedi kaşları havalanırken.
Garip garip baktım Emir'e.

"Sen?" Dedi Alper, Emir'e doğru.
"Lizge'nin erkek arkadaşı olmalısın," elini uzattı sıkması için.

Emir, Alper'in uzattığı ele ve yüzüne bakıp durdu yaklaşık 2 dakika boyunca. Gözlerini tekrar Alper'in yüzüne değdirdiğinde "Emir, bende," dedi ama Alper'in elini sıkmadı. "Emir Mirza Arslan,"

"Memnun oldum," dedi Alper sakin bir sesle.

Emir kaşlarıyla Alper'in getirdiği çiçeği ve çikolatayı işaret etti.
"Kız istemeden geldin herhalde,"

Alper önce Emir'in ne dediğini anlamadı ama sonra bir elinde tuttuğu çikolata ve çiçeğe bakarak, "Haa,Lizge için bunlar. Bekarım ben,"

Anladım der gibi başını salladı Emir.
"Arkadaşın sana iyi bakmış sanırım," dedi Alper beni gözleriyle süzerken.

Cevap vereceğim sırada Emir araya girdi yine. "Arkadaşı değil,kardeşim;sevgilisiyim. Allah sana da nasip etsin bir an önce," bunu söylerken hafif dişlerini sıkmıştı ve bir kolunu Alper'in omzuna atmıştı.
Dudaklarımı birbirine bastırıp gülüşümü gizledim. Herkese karşı kaskatı olan adam ne olmuştu da birden ilişki insanına dönmüştü?

Alper dona kalsa da kendini hızlı toparladı. "O zaman şöyle çiçeği vereyim ben sana,"
Bana doğru bir kaç adım atıp çiçeği uzattı. Ben elinde ki çiçeğe bakarken Alper'de bana bakıyordu.
Çiçeğe öylece baktığımı fark eden Emir gelip çiçeği aldı. Alper bu sefer bir kaç adım geriye gidip şaşkınlıkla Emir'e baktı.

"Bu çiçeklere alerjisi var Lizge'nin. Hem ne demişler? Hasta ziyaretinin kısası makbul. Lizge bir süre daha,evde,benim yanımda dinlenecek. Artık bir daha ne zaman konuşursunuz bilemiyorum,"