BOND of LOVE ( Taekook ) [ SEASON 2 ] ( Completed )

Bond of Love : 13

Unicode

"ငရှုပ်လေးရောက်လာပြီလား?"

Reception ဘက်ကနေ ချိုးဝင်လာတဲ့ ခြေတံရှည်တွေက ခပ်ကြဲကြဲပေမယ့် တစ်လှမ်းစီတိုင်းမှာ အကြည့်မလွဲချင်စရာဖြစ်သည်။အသက်နှစ်ဆယ်စွန်းကာစ ခပ်ချောချောသူဌေးသားလေးဟာ နေ့တိုင်းနီးပါး ဆေးရုံကြီးကို ဝင်ထွက်နေကျဖြစ်သည်။လာတိုင်းလည်း အထုပ်ကြီး အထုပ်ငယ်နဲ့ အရေးပေါ်ဌာနဘက် တန်းနေအောင်လာတတ်သည်။

တွေ့ပါများတော့ အထူးအဆန်း အံ့ဩမနေတော့။လက်ကို လှမ်းပြကာ ဂျီမင်က ထိုကောင်လေးအား နှုတ်ဆက်သည်။

"ရောက်လာလို့ မြင်တာပေါ့!"

"ဟ မင်းကလည်းကွာ ~ အငြိုးကလည်း ကြီးပ!"

"မျက်နှာကြီးမျိုးမို့ အငြိုးက ကြီးသလို အချစ်လည်းကြီးတယ်~"

အဆင်သင့်ရှိနေတဲ့ ခုံတန်းရှည်တွင် အထုပ်တွေချကာ ဝင်ထိုင်ရင်း ခပ်တည်တည်ပြောတော့ ဂျီမင်ကပါ ဝင်ထိုင်သည်။ဒီငရှုပ်လေးက အခုထိ ဂျီမင်ကိုမကြည်သေး။သူနဲ့ ဂျောင်ကုကြား ဝင်နှောက်လို့ အခဲမကြေတာ။စကားကို ဘယ်တော့မှအကောင်းမပြော။သူ့ဦးငယ်ရှေ့ကျ မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လို ချွဲနေတော့တာ။အခုကျ မျက်နှာက တစ်လောကလုံး သူ့လုပ်စာစားနေရသလို တည်တင်ပြီး မော်ချီနေတာ။နာရီကိုလည်း တကြည့်ကြည့်နဲ့ ဂျွန်ဂျောင်ကုကိုပဲ အသက်ပါတဲ့ ကောင်လေး!

"ဦးငယ်က အခု break time မဟုတ်ဘူးလား?"

"ဟုတ်တယ်~ ဒါမယ့် အကြီးစားoperation တစ်ခုဝင်နေတာ ~ နောက် သုံးနာရီလောက်ကြာမှာ~"

"ခွဲစိတ်မှုက အဲ့လောက်ကြာလား?"

ထယ်ယောင်းက နာရီကို ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်ခုံးတန်းတို့ ထိလုနီးနီးစုကျုံ့ပစ်လိုက်သည်။ဦးငယ်ရဲ့ schedule ကို သိသည်။ဒီနေ့လည် ၁၂ခွဲဆိုတာ ဦးငယ် ထမင်းစားနားချိန်လေ။ဒါကြောင့်လည်း ထယ်ယောင်းက ဒီအချိန်လေး ခဏပြေးတွေ့တာ။အခုက မနားရပါဘဲ နောက်ကျတဲ့အထိ ခွဲခန်းမှာရှိနေအုံးမှာတဲ့။အဲ့အချိန်ဆို ဦးငယ် ဗိုက်ဆာနေမှာ။

အလုပ်က အလုပ်ဆိုပေမယ့် ခဏခဏအစာလွန်ရင် ဦးငယ်ဘဲ ထိခိုက်မှာ။ဒီမှာက ဆရာဝန်တွေပေါတာပဲ။တခြားဆရာဝန် ထည့်ပါလား။တစ်ခါလာလည်း ဦးငယ်မပါရင်မပြီး!