Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar.
Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İstediğiniz başka bir şey varsa söylemeniz yeterli küçük hanım."
Bardağın içindeki pipeti vahşice çevirirken konağın büyük mutfağına benimle birlikte gelen çocuğa baktım. Fazlasıyla ürkek kişiliğim yüzünden ilk tanıştığımız zaman ondan çekinmiştim ama Hakan iyi bir çocuktu, öyle olmasaydı en başta büyükbaba onu evine almazdı.
"Bana küçük hanım deme." Can sıkıntısıyla arkama yaslanıp kollarımı kavuşturdum. "Yaşlı biri gibi hissediyorum."
Hakan bir anlığına bocalasa da buzdolabının kapısını kapatırken mırıldandığını işittim. "Sen asla yaşlanmazsın."
Gözlerimi kısıp kambur duran sırtına baktım. "Ne dedin? Bir şey dedin ama tam duyamadım, ne dedin?"
"Asla yaşlanmazsınız dedim." Ellerini cebine soktu, ardından hemen geri çıkardı. "Yani hep genç kalırsınız, g-güzel kalırsınız, o anlamda dedim. Nilgün büyükanne gibi."
Mutfak camından büyükbabanın geldiğini görünce biraz olsun rahatladım. "Teşekkürler Hakan." Çikolatalı sütten bir yudum aldım. "Sen de bana adımla seslen, olur mu? Mahinev de."
Başını iki yana salladı. "Olmaz. Büyük Bey kızar."
"Neye kızarmışım bakayım?" diye içeri girdi büyükbaba, omzundaki yüklerden kurtulmuştu. Ellerini birbirine sürterek yanımdaki sandalyeyi çekti ve tezgahın üzerindeki sürahiye uzandı. "Konuşun yavrum, ne diye susuyorsunuz? Dilinizi kediler mi yedi?"
Pipetimi dişlerimin arasında ezip Hakan'a baktım konuşsun diye. "Söyle hadi."
Onu zorladığım için biraz rahatsız hissediyordum ama Toprak moralimi o kadar bozmuştu ki kafamı oyalayacak bir şeylere ihtiyacım vardı. Hakan da kararsızlıkla bana baktıktan sonra pes ederek "Küçük hanım, ona adıyla seslenmemi istiyor." dedi. Büyükbabadan çekinmiyordu ama fazlasıyla saygılıydı, gözümden kaçmadı. Bu yüzden ona biraz yardımcı olmak için "Küçük hanım çok tuhaf hissettiriyor." dedim gülümseyerek. Evet, hâlâ gülümseyebiliyorum. "Hakan'la yaşıt sayılırız. Bana adımla seslense daha rahat hissederim." Sessizce suyunu içen Erdem Türel'i izlerken son kozumu oynayarak "Lütfen büyükbaba." dedim nazik bir sesle. "Rica ediyorum senden, olmaz mı?"
Hakan sırtını bize döndü, tezgahta bir şeylerle uğraşırken gözlerimi büyüterek büyükbabaya baktım. "Büyükbaban sana kurban olsun kızım..." Nasırlı elleriyle saçlarımı okşadı. "Sen nasıl istiyorsan öyle olsun yavrum benim. Ama Hakan senden bir yaş büyük. Abi demen daha doğru olur."
Az kalsın gözlerimi devirecektim. "Daha neler büyükbaba. Abi dersem bu sefer de o kendini yaşlı hisseder." Boğazımı temizledim. "Değil mi Hakan?"
Hakan yüzünü bize dönmeden "Evet." diye mırıldandı varla yok arası bir sesle.
Zaferle büyükbabaya baktım, en sonunda başını sallayarak ikna oldu. "Tamam tamam, güzel torunum ne istiyorsa o olacak. Ama önce..." elimin üstünü okşadı. "Toprak abinle neden kavga ettiğini anlat bakalım."
