Ένα Βράδυ Μόνο

15ο Πόλεμος ή Έρωτας

Είχα κοκαλώσει στην θέση μου. Τώρα κανονικά θα έπρεπε να τον φιλήσω. Τα πόδια μου όμως ήταν λες και είχαν κολλήσει στο έδαφος και δεν μπορούσα να κουνηθώ.

"Άντε τι με κοιτάς ;"
Με ρώτησε ανυπόμονος

"Είναι ανάγκη να δώσουμε και το φιλί ;"
Τον ρώτησα τόσο σιγανά που ούτε εγώ δεν άκουσα σχεδόν την φωνή μου. Μα τι έχω πάθει, γιατί νιώθω έτσι απέναντι του;

"Ξέρω 'γω ; Υποθέτω ότι πρέπει να κάνουμεπρόβα όλη την σκηνή. "
Μου είπε σαν να αδιαφορούσε για το αν θα το κάνουμε ή όχι. Εγώ όμως έβλεπα κάτι άλλο απέναντι μου. Ήταν σαν να καιγόταν μέσα του. Γιατί να νιώθει όμως έτσι αυτός ;

"Με ρωτάς ή μου λες ότι πρέπει να το κάνουμε τελικά ;"
Τον ρώτησα προκλητικά και τον κοίταξα για πρώτη φορά μέσα στα μάτια του. Μα τι σκατά έχω πάθει, γιατί φέρομαι έτσι ;

"Όχι, άστο δεν είναι ανάγκη. Θα το κάνουμε τελευταία στιγμή αυτό. Έτσι και αλλιώς δεν αργεί, σε 3 μέρες; είναι η πρόβα τζενεράλε. Θα το κάνουμε τότε. Νομίζω όλα τα υπόλοιπα είναι τέλεια. Δεν χρειαζόμαστε καν άλλη πρόβα. "
Και τότε το άκουσα, ναι το άκουσα ξεκάθαρα. Ένα κρακ, ήταν η καρδιά μου. Γιατί όμως να νιώσω έτσι. Δεν καταλαβαίνω τι σκατά μου συμβαίνει. Δεν αντέχω άλλο αυτό το τεταμένο κλίμα μεταξύ μας. Νιώθω πάρα πολύ άβολα. Χωρίς να δώσω καμία εξήγηση άφησα το σενάριο στο καναπέ πίσω μου, πήρα τα πράγματα μου και έφυγα. Δεν τον άκουσα καν να προσπαθεί να με σταματήσει. Πρέπει να τον βγάλω από το μυαλό μου. Εγώ δεν υπάρχω καν για αυτόν. Ξέρω ότι απλά παίζει παιχνίδι μαζί μου. Δεν θα του κάνω όμως την χάρη να πέσω στην παγίδα του. Πήγα απευθείας στην λέσχη γιατί ήξερα ότι όλο και κάποιος από την παρέα μου θα είναι εκεί. Όταν έφτασα και μπήκα μέσα, είδα σε ένα τραπέζι την Alexa και τον Carlos. Ήταν από τις λίγες φορές που τους έβλεπα μόνους τους χωρίς την υπόλοιπη ηλίθια παρέα. Αυτός ήταν και ο μόνος λόγος που τους πλησίασα.

"Να κάτσω ;"
Τους ρώτησα κάπως δειλά.

"Ναι, εννοείται."
Μου είπε κεφάτηη Alexa και εγώ έκατσααπέναντι τους.

"Πώς πήγε η πρόβα ;"
Με ρώτησε αυτή την φορά ο Carlos.

"Μια χαρά. "
Του είπα ξερά μην θέλοντας να το συζητήσω πάρα πάνω αυτό το θέμα.

"Εσύ και ο Logan τα πήγατε μια χαρά ;"
Με ρώτησε επιμένοντας.

"Παραδόξως ναι, δεν έγινε τίποτα φοβερό. "
Όσο παρέα και να τους κάνω δεν θα μπορέσω να τους εμπιστευτώ ποτέ, για να τους πω τα συναισθήματα μου. Παραμένουν και φίλοι του Logan. Οπότε ποτέ δεν θα μπορώ να είμαι εκατό τα εκατό σίγουρη για τις πραγματικές τους προθέσεις