Ένα Βράδυ Μόνο

48ο Ξέσπασμα

Ήθελε να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση και να τον φιλήσω. Δεν θα έπεφτα όμως και αυτή την φορά στην παγίδα του. Με όσο θάρρος και δύναμη βρήκα, τον χαστούκισα. Εκείνος έπιασε το μάγουλο του και έκανε ένα βήμα πίσω ξαφνιασμένος.

"Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να παίζεις μαζί μου. Δεν είμαι σαν τις γκόμενες που κυκλοφορείς. "
Του είπα με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Το βλέμμα του άρχισε να σκοτεινιάζει. Προφανώς δεν του άρεσε που δεν κατάφερε να με ρίξει.

"Δεν παίζω !"
Είπε μέσα από τα δόντια του και τα μάτια του πετούσαν φλόγες.

"Τότε πες μου ένα λόγο που ήρθες εδώ με αυτή. "
Του φώναξα αυτή την φορά. Δεν αντέχω να με περνάει για τόσο ηλίθια. Με κοιτούσε με νεύρα αλλά απάντηση δεν έπαιρνα. Προφανώς δεν είχε σκεφτεί κάποια δικαιολογία.

"Γύρισα εχθές στις εστίες και ετοιμάζουν να έρθω εδώ. Ήρθε στο δωμάτιο μου και με παρακάλεσε να την φέρω μαζί. Της είχε πει η Alexa οτι θα είμαστε εδώ για τις ευχαριστίες. Ήξερε ότι αν την φέρω εγώ μαζί μου κανένας δεν θα πει τίποτα. Δεν άντεχα την γκρίνια της οπότε δέχτηκα. Δεν κοιμηθήκαμε ούτε μαζί, ούτε της έχω μιλήσει καθόλου. Δεν με ενδιαφέρει αυτή. Εσύ με ενδιαφέρεις. "
Μου είπε και έκανε ένα βήμα πάλι κοντά μου. Ενώ ήμουν έτοιμη να τον συγχωρέσω γιατί οι δικαιολογίες του μου φάνηκαν πειστικές, μια αναλαμπή μου ήρθε και τελικά ο θύμος επικράτησε. Έκανα ένα βήμα πίσω και τελικά βρέθηκα να ακουμπάω τον τοίχο.

"Ωραίες οι δικαιολογίες για την Barbie σου. Λύσε μου όμως μια ακόμα απορία. Πώς ήξερες ότι θα είμαστε εδώ ; Αφού υποτίθεται είχες κόψει επαφή με τους πάντες. "
Τον κοίταξα στα μάτια και εκείνος πήρε το βλέμμα του άλλου. Τον είδα να κομπίαζει.

"Εντάξει δεν είχα κόψει επαφές με τους πάντες. Ήθελα να ξέρω τι κάνεις. Δεν μπορούσα όμως να μιλάω μαζί σου. Δεν ήθελα να σε μπλέξω σε όλο αυτό περισσότερο. "
Μου είπε και στο βλέμμα του υπήρχε ενοχή. Τίποτα από όσα μου είπε όμως δεν με ενδιέφερε. Ένα πράγμα με ένοιαζε.

"Με ποιόν;"
Τον ρώτησα και εκείνος με κοίταξε ερωτηματικά.

"Με ποιον κρατούσες επαφή ;"
Τον ρώτησα και πάλι αφού διευκρίνισα τι εννοούσα. Εκείνος για μια ακόμα φορα κοίταξε άλλου και  πήρε μια ανάσα, τελικά απάντησε.

"Με τον Kendall. Μην το κάνεις όμως θέμα. Εγώ του ζήτησα να σας πει τίποτα. "
Μου είπε και οριακά με παρακαλούσε. Όμως εγω ένιωσα σαν να πέφτω από τα σύννεφα. Αφού του εγνεψα ότι κατάλαβα, του χαμογέλασα, πιθανότατα σαν ψυχάκι, γιατί ήμουν έτοιμη να κάνω φόνο. Άρχισα να κατευθύνομαι προς την πόρτα και βγήκα από το δωμάτιο μου. Άκουγα πίσω μου τον Logan να προσπαθεί να με πείσει να μην κάνω καμιά βλακεία. Τον αγνόησα πλήρως όμως και κατευθύνθηκα αργά προς την κουζίνα. Εκεί ήταν μόνο τα αγόρια και έπιναν καθισμένοι τον καφέ τους.. Όταν μας είδα σταμάτησαν αυτά που συζητούσαν.