Ένα Βράδυ Μόνο

58ο Σχεδον Παράδεισος

Ένας Μήνας Μετά

Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου, στην σχολή χαμένη στις σκέψεις. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανα κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αποφάσισα να είμαι μαζί του. Κι όμως αυτή είναι η πιο χαρούμενη περίοδος της ζωής μου. Κι αν με ρωτούσε κάποιος τρία χρόνια πριν αν θα πίστευα ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν έτσι, θα έβαζα τα γέλια. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ τον εαυτό μου δίπλα του. Να όμως που έγινε και αυτό. Φυσικά δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ ακόμα τελείως. Του ζήτησα να το κρατήσουμε για λίγο καιρό κρυφό. Δεν ήθελα να το μάθουν οι υπόλοιποι πριν σιγουρευτώ ότι όλο αυτό είναι αληθινό. Φυσικά δεν είμαι χαρούμενη μόνο για αυτό. Διανύω την τελευταία μου χρονιά εδώ. Είμαι ένα βήμα πριν το όνειρο μου πλέον. Θέλω να αφήσω πίσω μου ότι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια, ακόμα και αυτά που έγιναν τελευταία. Θέλω να αφήσω τις ψεύτικες αναμνήσεις που είχα για την οικογένεια μου. Οι μόνοι άνθρωποι που είναι πλέον οικογένεια μου είναι ο Max και ο Kendall. Ακόμα και η μητέρα μου πέθανε μέσα μου για δεύτερη φορά όταν έμαθα αυτά που μου είπε ο Max. Έχω τα αδέλφια μου, τους φίλους, τον Logan και αυτό μου αρκεί. Δεν θα αφήσω τίποτα να μου χαλάσει αυτή την χρονιά. Το κινητό μου χτυπησε ξαφνικά και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Ναι. "
Απάντησα αφηρημένη χωρίς να δω ποιος είναι.

"Είμαι με τα παιδιά στην λέσχη, θα έρθεις ;"
Με ρώτησε ο Logan. Προφανώς δεν τους φαίνεται περίεργο που μιλάμε τόσο άνετα γιατί τα είχαμε βρει πολύ καιρό πριν.

"Ναι, θα ετοιμαστώ και θα έρθω. Κανόνισε μόνο μην αρχίσεις τις βλακείες σου. "
Του είπα δήθεν θυμωμένη. Με πειράζει πολύ μπροστά τους τις τελευταίες μέρες. Είναι σαν να θέλει να το καταλάβουν.

"Ότι θέλω θα κάνω. "
Απάντησε και είμαι σίγουρη πως τα χείλη του εκείνη την στιγμή θα στόλιζε εκείνο το πονηρό χαμόγελο. Δεν πρόλαβα να του απαντήσω γιατί μου το έκλεισε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι βαριεστημένα και πήγα στην ντουλάπα. Διάλεξα ρούχα και τα φόρεσα.