Ένα Βράδυ Μόνο

57o Ήρεμη Θάλασσα

Άνοιξα τα μάτια μου και γύρω υπήρχε σκοτάδι. Δεν θυμόμουν πως βρέθηκα στο κρεβάτι μου. Το τελευταίο πράγμα που θυμόμουν ήταν να μιλάω με τον αδερφό μου. Γύρισα το κεφάλι μου και δίπλα μου είδα τον Logan να κοιμάται. Σηκώθηκα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα για να μην τον ξυπνήσω και βγήκα από το δωμάτιο μου. Κατευθύνθηκα στην κουζίνα γιανα πιω ένα ποτήρι νερό. Περνώντας από το σαλόνι είδα τον αδερφό μου να κοιμάται. Κοίταξα το ρολόι στον απέναντι τοίχο και η ώρα ήταν τρεις τα ξημερώματα. Πήγα στην κουζίνα αθόρυβα και πήρα ένα ποτήρι. Το γέμισα αλλά πριν προλάβω να πιω έστω μια γουλιά στο μυαλό μου ήρθε αυτό που τόση ώρα δεν μπορούσα να θυμηθώ.

"Η μαμά αυτοκτόνησε. "

Το ποτήρι μου έπεσε από το χέρια και έγινε θρύψαλα. Ο ήχος αυτός  με έκανε να βγω αμέσως από αυτή την σκέψη. Ευτυχώς ο αδερφός μου δεν ξύπνησε γιατί κοιμάται βαριά. Μάζεψα τα γυαλιά καμία το νερό  και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη για αυτό. Από την μια στιγμή στην άλλη η ζωή μου δεν ήταν όπως την  ήξερα. Οι τοίχοι γύρω μου άρχισαν να μικραίνουν. Όλα μου φαίνονταν ασφυκτικά. Ένιωθα ότι πνιγόμουν. Έβαλα τα παπούτσια μου και πήρα τα κλειδιά του σπιτιού πάνω από το έπιπλο που υπήρχε δίπλα από την πόρτα. Έψαξα λίγο την τσάντα του αδερφού μου και βρήκα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Λίγο πριν βγω από το σπίτι άκουσα μια φωνή μέσα στο σκοτάδι.

"Τι κάνεις ;"
Γύρισα και ήταν ο Logan. Δεν του απάντησα. Δεν ήθελα να του μιλήσω. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Με βιαστηκες κινήσεις βγήκα από το σπίτι.

"Γαμώτο σου !"
Άκουσα πίσω μου πριν κλείσω την πόρτα. Πήγα στο αυτοκίνητο με γοργό βήμα και μπήκα μέσα. Έβαλα την ζώνη μου και άναψα την μηχανή. Πριν προλάβω να ξεκινήσω η πόρτα του συνοδηγού άνοιξε και μέσα μπήκε ο Logan.

"Βγες. "
Του είπα ξερά χωρίς καν να τον κοιτάω.

"Αν δεν θες να μου μιλήσεις, μην το κάνεις αλλά μόνη σου δεν σε αφήνω. Πήγαινε όπου θες εγώ δεν θα μιλάω εκτός αν μου το ζητήσεις. "
Μου είπε εκείνος και εμένα η υπομονή μου εξαντλήθηκε.

"Βγες, σου είπα !"
Του φώναξα αυτήν την φορά και γύρισα να τον κοιτάξω. Εκείνος χωρίς να μου πει κάτι βολεύτικε καλύτερα στην θέση του και έβαλε την ζώνη του. Γύρισα μπροστά μου και με νευρικές κινήσεις ξεκίνησα. Δεν ήξερα που ήθελα να πάω. Απλά ήθελα να ξεχάσω. Ήθελα να ξεχάσω ότι έμαθα για την οικογένεια μου. Ήθελα να ξεχάσω όσα πέρασα τα τρία τελευταία χρόνια. Ήθελα να ξεχάσω ότι υπάρχω. Ήμασταν αρκετή ώρα στον δρόμο. Τελικά σταμάτησα το αυτοκίνητο όταν εφτασά σε μια απόμερη παραλία. Βγήκα από το αυτοκίνητο χωρίς να κοιτάξω τον Logan και προχώρησα προς τον θάλασσα. Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω οπότε χωρίς να το σκεφτώ πολύ έβγαλα τα παπούτσια μου και τα ρούχα μου και έμεινα με τα εσώρουχα. Προχώρησα στο νερό και βούτηξα. Το παγωμένο νερό έκανε το σώμα μου να ανατριχίασει αλλά δεν με ενδιέφερε. Με έκανε να μην σκέφτομαι και αυτό μου άρεσε. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει. Πήρα ανάσα και τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι είχα κάτσει πολύ παραπάνω ώρα από αυτή που έπρεπε κάτω από το νερό. Άνοιξα τα μάτια μου και μπροστά μου είδα τον Logan.