Ratownik serca || Historia z wątkiem shipu Notney z serialu "Na sygnale"

22. "Nie zamartwiaj się tak"

Nie minęło dużo czasu, nim pokój socjalny opustoszał. Po kilku chwilach od rozmowy dotyczącej Britney, wszystkie zespoły, zaczęły kolejno opuszczać to pomieszczenie, aż w końcu nie została tam ani jedna żywa dusza.

Jedyne co zdawało się tam utrzymywać, to mieszanki tych dziwnych emocji i nadziei, które w ogromnych ilościach wykipywały od dyskutujących o stanie Britney przyjaciołach.

Myśli Gabrysia jadącego na wezwanie, były nieustannie zaprzątane jego przyjaciółką. Tak właściwie, to był w nich pochłonięty do takiego stopnia, że został z nich wyrwany dopiero przez doktora Banacha.

- Nowy, jesteśmy już - powiedział, ale gdy nie dostał żadnej odpowiedzi, szturchnął go w ramię i dopiero to przywróciło go do rzeczywistości.

- Co? A, tak... - otrząsnął się Gabryś i wziął do ręki torbę ratowniczą.

Lekarz przyjrzał się mu uważnie.

- Nowy - odezwał się po chwili, by ten na niego spojrzał.

- Tak?

- Nie zmartwiaj się tak. To nic nie da.

Nowak nie zdążył nawet czegokolwiek odpowiedzieć, bo doktor Banach, jak gdyby nigdy nic, po prostu wyszedł z pojazdu.

- W sumie to może i racja... - westchnął po chwili cicho, chwycił plecak i wychodząc z karetki, podał go Basi.

Wezwanie samo w sobie nie było trudne. Ani pod względem medycznym, ani, jak to często również bywa, pod względem psychicznym.

Zespół doktora Banacha musiał pomóc starszej kobiecie, która podejrzewała u siebie zawał. Na szczęście, jak się okazało, był to tylko silny stres, który spowodował podwyższenie ciśnienia i duszności. Po podaniu pacjentce odpowiednich leków obniżających ciśnienie i uspokojeniu jej, zespół był już gotowy do odjazdu. Kobieta nie wymagała hospitalizacji, bo tak właściwie najważniejsze było jedynie uspokojenie jej. Dzięki wykonaniu kilku prostych ćwiczeń oddechowych i wytłumaczeniu ratownikom, dlaczego tak właściwie kobieta się tak zdenerwowała, jej samopoczucie wróciło do normy.

Tak więc po niedługim czasie, zespół 25S był już w drodze powrotnej.

Mimo prośby Banacha, Gabryś czuł, że nie może tak po prostu siedzieć w miejscu.

Impuls był zbyt silny.

Dlatego, od razu gdy tylko wysiadł z karetki, ruszył w stronę SORu.

No ale nie było w tym przecież niczego złego prawda? Prędzej, czy później, ktoś i tak musiałaby pójść i dowiedzieć się czegoś o stanie Britney.

Wszedł więc do szpitala i gdy tylko zobaczył doktor Górską, podbiegł do niej.

- Pani doktor! - zawołał Nowak, zatrzymując się. - Co z Britney, wiadomo coś?

Lekarka odwróciła się w jego stronę i spojrzała na niego. Przez chwilę milczała.

- Jest teraz na operacji - poinformowała po całkiem długim momencie napiętej ciszy.

- Co? - nie rozumiał Nowak. - Ale na jakiej operacji, dlaczego?

Górska popatrzyła na niego wzorkiem pełnym współczucia. Dopiero po chwili zaczęła tłumaczyć.

- Wykryliśmy u niej podtorebkowego krwiaka śledziony. Nie był on aż tak duży, ale i tak niezbędne było przeprowadzanie zabiegu. Trzeba było usunąć kawałek śledziony, nim doszłoby do powiększenia się krwiaka i innych obrażeń.

- A... A kiedy skończą ja operować..? - z trudem wykrztusił z siebie Nowak.

- Spokojnie, nie potrwa do długo - powiedziała, spoglądając na zegarek. - Za jakieś dwadzieścia pięć minut powinno być już po wszystkim. No ale po zabiegu będzie musiała odpocząć, a później zabierzemy ją na dalsze badania.

Nagle z jednej z sal wyszła pielęgniarka.

- Pani doktor, jest pani potrzebna - powiedziała kobieta, wskazując głową na szpitalną salę.

- Przepraszam cię Gabryś, muszę już iść.

- Jasne... Dzięki... - powiedział Nowy, po czym odprowadził wzrokiem lekarkę.

Stał więc przez długą chwilę na korytarzu, pozastawiony sam na sam ze wszystkimi tymi informacjami i myślami, kłębiącymi się w jego głowie.

°•°•°•°

Kochani, bardzo, ale to bardzo przepraszam Was za to, że ten rozdział wyszedł tak krótki i w sumie to nic nie wnosi on nawet do fabuły... Jednocześnie chciałam serdecznie podziękować za cierpliwość przy czekaniu na jego pojawienie się

Postaram się jednak wynagrodzić Wam ten słaby rozdział w następnym, który prawie w całości będzie po prostu jedną wielką cute scenką <3 Mam nadzieję, że kolejna część się już Wam spodoba :) Uprzedzając pytania; postaram się go dokończyć i wrzucić na nie później, niż za 4 dni

No i oczywiście z całego serca dziękuję Wam za wszystkie gwiazdki, komentarze i odczyty!!! Jesteście naprawdę niesamowici! Nie macie pojęcia jak cieszę się, gdy widzę, że komuś faktycznie podobają się te moje literackie wypociny <33 To dla mnie ogromna motywacja!

Jeszcze raz przepraszam za tak słaby rozdział, obiecuję, że następny będzie fajniejszy (przynajmniej według mnie)

Życzę Wam wszystkiego dobrego, trzymajcie się!