Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 4

Rue zat met haar collega's Leah, Ravi, Liam, Marcus en Harvey in de vergaderruimte. Leah, een Italiaanse jongedame, wierp haar een blik toe. Ze mochten elkaar niet bepaald, maar dat was al sinds de dag dat ze elkaar hadden ontmoet. Rue besloot maar niet te reageren. Haar dag was vroeg begonnen, waardoor ze half gapend daar zat. Harvey was er nog slechter aan toe; naast de stinkende sigarenlucht had ze de geur van alcohol opgevangen. Ze zei er echter niets van. Liam, de man naast haar die rond de dertig was, had een kop koffie op zijn bureau om wakker te blijven. Iedereen had een broodje in de hand, want lunchpauzes waren zeldzaam als ze het zo druk hadden.

Harvey liep naar voren naar het whiteboard en opende een snel een mapje waar hij foto's in had bewaard en pakte een stift. 'Welkom collega's,' zei hij. Harvey glimlachte vriendelijk, iets wat Rue hem niet vaak zag doen. Hij had een goede bui. Dat mocht ook wel een keer. Ze had hem al in tijden niet meer vrolijk gezien. 'Voordat ik alles ga vertellen wat we tot nu toe weten, wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor het harde werk dat jullie vandaag geleverd hebben.'

Rue trok verdacht haar wenkbrauw op, en Harvey keek haar even aan. Nee, die woorden waren zeker niet voor haar bedoeld.

'Oké laten we maar beginnen bij het begin, het meisje dat helaas vermoord is, is Bethany Brown, ze was veertien jaar, woonde al haar hele leven in het dorp Elverduin,' vertelde hij en hij plakte een foto van Bethany op het whiteboard. 'Ze is vermoord door een keukenmes, dat gestoken is in haar rug en het mes komt weer uit haar buik. Het ziet er naar uit dat het geen zelfmoord is, en echt verzet tegen de dood is ook niet gebeurd,' zei Harvey, waarna hij een slok water nam van de fles die op het bureau stond. 'We schatten dat ze ongeveer tussen kwart over zeven en half acht werd vermoord, ongeveer een kwartier of halfuur later vond het meisje Marly Martens haar, we hebben een verklaring met haar afgelegd, en die heb ik al binnengekregen, ik zal het zo met jullie delen.' Hij stopte even met praten. 'Marly zei dat ze het meisje niet persoonlijk kende, maar ze haar wel bekend voorkwam,' vertelde hij. Harvey leek toen even te zoeken naar woorden. 'Ook weten we dat Bethany in de tweede klas zat van gymnasium, om precies te zijn G2b. Ze had twee mentoren Enna Slotenhaar en Larissa Goedhart, waarvan Larissa haar persoonlijke mentor was. We hebben geprobeerd contact met ze te leggen, maar dat is tot nu toe niet gelukt, we gaan het morgen weer proberen. Ook hebben mijn assistente Rue en ik gesproken met de moeder en stiefvader van Bethany, Beth en Nick Brown,' vervolgde Harvey. 'Nick zei dat hij in de sportschool was, maar dat moeten we nog even natrekken. Dus Leah, zou jij dat even willen doen? En als je ook wat meer informatie zou kunnen verschaffen over Bethany, wat je over haar te weten kan komen en over Beth en Nick.'

'Ga ik doen.'

'Mooi. Beth beweerde dat ze aan het douchen was, dus ook niet echt een alibi, maar daar is geen bewijs voor dat ze liegt, en we kunnen het niet natrekken. Ik had het al eerder gehoord dat Bethany's vader ook vermoord was, ik vroeg haar moeder ernaar, maar ze zei dat ze er nooit over spraken, en hoorden dat Bethany niet een sociale type was,' vervolgde hij en hij nam weer een slok water. 'Er kan mogelijk een link zijn tussen de twee moorden, maar dat hoeft niet zo te zijn,' zei Harvey. 'Maar we moeten met alles rekening houden. Verder weten we dat Bethany en Nick nogal een instabiele band hadden, dus hij zou een motief kunnen hebben, maar zelf zei hij dat hij hield van zijn stiefdochter.' Harvey stopte toen met praten. 'Iemand nog toevoegingen of vragen?' Niemand stak zijn hand op of zei ook maar een woord. 'Mooi,' zei hij, waarna hij wegliep van het whiteboard en ging zitten tussen de anderen. 'Dan Ravi, kijk naar de telefoongegevens van Beth, Nick en Bethany, kijk wat je kan vinden en of er rare dingen te zien zijn. Liam, zoek naar camerabeelden om te bekijken welke route Bethany precies heeft afgelegd en of iemand haar toevallig volgde. En maak een schema met handige tijdstippen voor me, dan kunnen we het whiteboard aanvullen. Dan mail ik nu...' en hij pakte zijn mobiel, '...de verklaring van Marly naar jullie door.'

Rue was de eerste die haar telefoon tevoorschijn haalde, en ze opende nieuwsgierig haar mail.

ɢᴇɢᴇᴠᴇɴꜱ ɢᴇᴛᴜɪɢᴇ

ᴏᴘ ᴍᴀᴀɴᴅᴀɢ 15 ᴍᴇɪ 2023 ʀᴏɴᴅ ᴋᴡᴀʀᴛ ᴠᴏᴏʀ ᴀᴄʜᴛ ʙᴇʟᴅᴇ ᴍᴀʀʟʏ ᴅᴇ ᴘᴏʟɪᴛɪᴇ ᴏᴠᴇʀ ᴇᴇɴ ᴍᴏᴏʀᴅ.

ᴠᴏᴏʀɴᴀᴀᴍ: ᴍᴀʀʟʏ
ʀᴏᴇᴘɴᴀᴀᴍ: ᴍᴀʀʟʏ
ᴀᴄʜᴛᴇʀɴᴀᴀᴍ: ᴍᴀʀᴛᴇɴꜱ
ɢᴇʙᴏᴏʀᴛᴇᴘʟᴀᴀᴛꜱ: ᴇʟᴠᴇʀᴅᴜɪɴ
ɢᴇʙᴏᴏʀᴛᴇʟᴀɴᴅ: ɴᴇᴅᴇʀʟᴀɴᴅ
ɢᴇʙᴏᴏʀᴛᴇᴅᴀᴛᴜᴍ: 13-12-2010
ʙꜱɴ: 7283.93.337
ɴᴀᴛɪᴏɴᴀʟɪᴛᴇɪᴛ: ɴᴇᴅᴇʀʟᴀɴᴅꜱᴇ
ɢᴇꜱʟᴀᴄʜᴛ: ᴠ
ᴀᴅʀᴇꜱ: ᴀᴛʜᴇɴᴇꜱɪɴɢᴇʟ 30
ᴘᴏꜱᴛᴄᴏᴅᴇ: 2178 ᴅʀ
ᴛᴇʟᴇꜰᴏᴏɴɴᴜᴍᴍᴇʀ: 0677904514
ᴇ-ᴍᴀɪʟᴀᴅʀᴇꜱ: ᴍᴀʀʟʏᴍᴀʀᴛᴇɴꜱ2010@ɢᴍᴀɪʟ.ᴄᴏᴍ

ᴠᴇʀᴋʟᴀʀɪɴɢ ᴠᴀɴ ɢᴇᴛᴜɪɢᴇ:

ᴠᴇʀᴋʟᴀʀɪɴɢ ᴠᴀɴ ɢᴇᴛᴜɪɢᴇ: ᴍᴀʀʟʏ ᴍᴀʀᴛᴇɴꜱ ᴡᴇʀᴅ ᴀꜰɢᴇʟᴇɢᴅ ᴏᴘ ᴍᴀᴀɴᴅᴀɢ 15 ᴍᴇɪ 2023 ᴏᴍ ʜᴀʟꜰ ɴᴇɢᴇɴ 'ꜱ ᴏᴄʜᴛᴇɴᴅꜱ ʙɪᴊ ʙʀɪɢᴀᴅɪᴇʀ ᴠᴀɴ ᴘᴏʟɪᴛɪᴇ ɪɴ ʜᴇᴛ ᴅɪꜱᴛʀɪᴄᴛ ɴᴏᴏʀᴅ, ʀᴀᴠɪ.
ᴅᴇ ɢᴇᴛᴜɪɢᴇ ᴠᴇʀᴋʟᴀᴀʀᴛ ʜᴇᴛ ᴠᴏʟɢᴇɴᴅᴇ:"ᴏᴘ ᴍᴀᴀɴᴅᴀɢ 15 ᴍᴇɪ 2023 ɢɪɴɢ ɪᴋ ʀᴏɴᴅ ᴋᴡᴀʀᴛ ᴠᴏᴏʀ ᴀᴄʜᴛ ɪɴ ᴅᴇ ᴏᴄʜᴛᴇɴᴅ ɴᴀᴀʀ ᴅᴇ ɢʏᴍʟᴏᴋᴀʟᴇɴ ᴏᴍ ᴍᴇ ᴏᴍ ᴛᴇ ᴋʟᴇᴅᴇɴ ᴠᴏᴏʀ ᴅᴇ ɢʏᴍʟᴇꜱ ᴅɪᴇ ᴏᴍ ᴀᴄʜᴛ ᴜᴜʀ ʙᴇɢᴏɴ. ᴛᴏᴇɴ ɪᴋ ᴅᴇ ᴛʀᴀᴘ ᴀꜰᴅᴀᴀʟᴅᴇ ᴢᴀɢ ɪᴋ ʜᴇᴛ ʟɪᴊᴋ. ɪᴋ ʜᴇʀᴋᴇɴᴅᴇ ʜᴇᴛ ᴍᴇɪꜱᴊᴇ ᴠᴀᴀɢ, ɪᴋ ᴢᴀɢ ʜᴀᴀʀ ᴡᴇʟᴇᴇɴꜱ ɪɴ ᴅᴇ ɢᴀɴɢᴇɴ, ᴍᴀᴀʀ ɪᴋ ᴡᴇᴇᴛ ʜᴀᴀʀ ɴᴀᴀᴍ ɴɪᴇᴛ. ᴛᴏᴇɴ ɪᴋ ᴅᴀᴀʀ ᴀᴀɴᴋᴡᴀᴍ, ᴡᴀꜱ ᴇʀ ɢᴇᴇɴ ꜱᴘᴏᴏʀ ᴠᴀɴ ɪᴇᴍᴀɴᴅ ᴀɴᴅᴇʀꜱ ᴛᴇ ʙᴇᴋᴇɴɴᴇɴ, ᴇɴ ᴏɴᴅᴇʀᴡᴇɢ ᴋᴡᴀᴍ ɪᴋ ɴɪᴇᴍᴀɴᴅ ᴛᴇɢᴇɴ, ᴏᴍᴅᴀᴛ ʟᴇᴇʀʟɪɴɢᴇɴ ᴠᴀᴀᴋ ɴᴏɢ ᴏᴘ ʜᴇᴛ ʟᴀᴀᴛꜱᴛᴇ ᴍᴏᴍᴇɴᴛ ɴᴀᴀʀ ᴅᴇ ɢʏᴍʟᴇꜱ ɢᴀᴀɴ. ɪᴋ ʜᴇʙ ʜᴇᴛ ʟɪᴄʜᴀᴀᴍ ɴɪᴇᴛ ᴀᴀɴɢᴇʀᴀᴀᴋᴛ ᴇɴ ʙᴇɴ ᴏᴘ ᴀɴᴅᴇʀʜᴀʟᴠᴇ ᴍᴇᴛᴇʀ ᴀꜰꜱᴛᴀɴᴅ ɢᴇʙʟᴇᴠᴇɴ. ɪᴋ ᴡᴀꜱ ᴇᴠᴇɴ ɪɴ ꜱʜᴏᴄᴋ, ᴅᴜꜱ ʜᴇᴛ ᴅᴜᴜʀᴅᴇ ᴇᴠᴇɴ ᴠᴏᴏʀ ɪᴋ ᴅᴇ ᴘᴏʟɪᴛɪᴇ ʜᴇʙ ɢᴇʙᴇʟᴅ, ᴡᴀᴛ ʀᴏɴᴅ ᴛɪᴇɴ ᴠᴏᴏʀ ᴀᴄʜᴛ ᴍᴏᴇᴛ ᴢɪᴊɴ."

'Leah,' zei Harvey nog, 'zoek even het adres op van Catherine Hofman, we willen haar nog even spreken.'

Ze knikte. 'Ik app het wel naar u.'

'Top. Rue, kom mee, we gaan haar ondervragen,' en hij wenkte haar om hem te volgen.

Met tegenzin stapte Rue in de politieauto op de achterbank en keek toe hoe Harvey onhandig de navigatie instelde. 'We kunnen gaan.'