Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 6

Rue zat nerveus op haar stoel. Ze had een hekel aan wachten. Dat er een klok tegenover haar hing aan de muur die haar constant herinnerde dat het nog wel even kon duren voor Harvey naar buiten kwam, deed haar ergeren. Ook waren de rest van de collega's druk aan het werk, maar zij had niet veel te doen. Wat best gek was, want deze dag was allesbehalve rustig en saai. Het was een soort achtbaan, die maar niet leek te eindigen. En zij was nu aan het dalen, wat het misselijke gevoel in haar buik kon verklaren. Het stopte pas toen de deur openging en Harvey naar buiten kwam. Ze wilde het liefst opstaan en naar hem toe lopen om hem er direct over te vragen, maar ze wist haar kalmte te bewaren. Hij kon trots op haar zijn, want het was niet makkelijk om al haar vragen niet gelijk te stellen.

'Niks,' bromde hij. 'Geen sporen van verzet, geen sporen van misbruik, geen wonden of iets dergelijks. De verdere testresultaten komen waarschijnlijk morgenmiddag.'

'Meneer,' zei Liam opeens, 'dit moet u zien.' Zijn stem klonk serieuzer dan normaal.

Hoewel haar naam niet genoemd werd, stond Rue ook op om mee te kijken naar Liams computerscherm. 'Wat is er?'

'Er zit alleen maar waas op de camerabeelden.'

Harvey fronste zijn wenkbrauwen. 'Hoe bedoel je er is alleen maar waas?'

'Precies zoals ik zeg,' en hij liet er een paar aan hen zien. 'Kijk, deze is van bij Bethany's huis en een kwartier lang is er alleen maar waas. Ook bij het busstation,' en hij toonde ook die beelden. 'We hebben niks.'

'Laat mij eens kijken,' zei Harvey en hij duwde Liam weg van de computer. Hij keek vol verbazing naar het beeldscherm.

'Er zit een soort waas op,' zei hij overbodig.

Liam zuchtte verontwaardigd. 'Dat zei ik letterlijk net!' zei hij. 'Meneer,' voegde hij er snel aan toe. 'Er kunnen twee dingen gebeurd zijn,' begon hij.

'En dat is?' vroeg Rue aan hem.

'De camera's werken niet goed – wat ik zeer betwijfel, want van een paar minuten eerder en later zijn wel gewoon beelden opgenomen, of...' Volgens Rue stopte Liam met praten om spanning op te bouwen, iets waar ze totaal geen behoefte aan had. 'De camera's zijn gehackt.'

Harvey keek Liam aan. 'Maar wie in dit kleine dorp is slim genoeg om te hacken? Deze camera's zijn erg goed beveiligd,' zei hij, 'er is bijna niemand die slim genoeg is om die camera's te hacken, we hebben dus te maken met een sluwe maar ook slimme hacker.'

Rue haalde haar schouders op. 'Ik weet zeker dat men hier echt wel slim genoeg is om te hacken, ik denk dat best veel mensen het kunnen, zo moeilijk kan het ook weer niet zijn.'

'Misschien is het niet iemand uit dit dorp,' suggereerde Liam toen zacht, zodat Harvey en Rue hem nog net konden horen.

Het was even stil. 'Dat lijkt me onwaarschijnlijk,' zei Harvey afkeurend.

Rue fronste verward haar wenkbrauwen. 'Mij lijkt het juist nogal waarschijnlijk, meneer, ik weet niet of uw aardrijkskundige brein het weet, maar de meeste mensen wonen niet in Elverduin. Het kan ook een dader zijn die in een ander dorp woont en de camera's heeft gehackt.'

Harvey keek haar even voor een tel beledigd aan, maar toen begon Liam met lachen en plakte hij ook een lach op zijn gezicht.

'Oké, nou voor vandaag is het wel mooi geweest voor jou,' zei Harvey, en hij gebaarde naar haar tas.

Rue zuchtte geïrriteerd en stond op. 'Fijne dag nog, en tot morgen!' riep ze naar de twee, en toen sloeg ze de deur dicht. Ze voelde haar telefoon trillen in haar zak en viste het eruit. Tot haar verbazing was het een appje van Nila, haar beste vriendin, die ze jammer genoeg door werk al een tijdje niet meer persoonlijk gezien had. Ze vroeg of ze konden afspreken morgen om te lunchen, en aangezien ze wist dat Harvey het wel even redde zonder haar, stemde ze in. Was er toch nog iets om naar uit te kijken voor morgen.