Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 2

Rue liep naar de plek waar het meisje droevig op een houten bankje zat. De zon school achter de grijze wolken, en de takken van de bomen dansten op de ijzige wind. Een aantal mensen in de omgeving waren meer met zichzelf bezig en schonken geen aandacht aan haar, waardoor ze er nog eenzamer uitzag. Haar fonkelende, blauwe ogen keken erg treurig. Dat was ook wel begrijpelijk. Het was geen vrolijke dag vandaag. Ze leek nog te verwerken wat er was gebeurd en niet bepaald toe te zijn aan een gesprek. Maar nu was alles nog vers in het geheugen, naarmate de tijd verder streek vervormden de herinneringen zich, dus was het van belang dat ze haar zo snel mogelijk sprak, en ze moest het zo voorzichtig mogelijk aanpakken.

'Hi, ik ben Rue,' stelde ze zichzelf voor. Ze wilde een vriendelijke indruk maken op het meisje. Zoals Harvey zei was ze kwetsbaar, dus ze zette haar liefste glimlach op. Ze wilde dit onschuldige, lieve meisje geen trauma's geven. Die had ze vast al genoeg. Bethany's lijk vinden als eerste op zo'n jonge leeftijd zou vast een grote impact op haar gemaakt hebben.

Ze keek naar haar op. Haar ogen waren nog een beetje rood van het huilen, en ze had een warme, wollen deken gekregen die ze om zich heen had geslagen. Haar blonde haren hingen bijna te recht voor haar bleke gezicht. 'Marly,' fluisterde ze bijna nauwelijks hoorbaar en ze keek Rue voor een tel aan, maar keek gelijk weer weg.

'Hi Marly, zou je met me mee willen gaan? Ik breng je naar Ravi, hij zal je verder helpen, geen stress hoor, hij is erg aardig,' zei ze proberend het meisje een beetje op te beuren. 'Je moet even een verklaring afleggen, om ons te helpen een beeld te krijgen van wat er is gebeurd. Dat gaat ons helpen om de dader op te sporen.'

Marly leek nog steeds erg droevig, maar Rue had het nu in ieder geval geprobeerd. Marly was waarschijnlijk gewoon echt verdrietig, je hoefde niet altijd opgevrolijkt te worden, wist Rue. Soms mag je gewoon verdrietig zijn, zolang het maar niet te vaak gebeurt. Ze stonden allebei op en begon te lopen. Ze wandelden naar haar auto en stapten in. De hele rit zeiden de twee geen woord tegen elkaar. Ze wilde Marly ook niet dwingen om iets te zeggen, dus hield ze haar mond maar. Rue zette halverwege de rit de radio heel zacht aan om de stilte soort van te verbreken. Ze glimlachte toen ze het liedje Blank Space van Taylor Swift hoorde, het was altijd één van haar favoriete liedjes geweest, en ze had Marly er ook op betrapt. Na enkele minuten verscheen het politiebureau en stapte het duo uit.

Ze slenterden naar binnen en Rue voelde al gelijk dat de verwarming aanstond, gelukkig maar, want het was buiten niet bepaald warm. Ook al was het al een tijdje lente. Harvey hield van de warmte, en soms wanneer ze kwaad op hem was – wat eigenlijk best vaak gebeurde, wenste ze dat hij daar spoedig naartoe zou verhuizen. Ze zag al snel een Indiase jongen van een jaar of 28 op hen wachten. Zijn donkerbruine haren waren ook niet gekamd, nou ja, zo leek het. Maar ze wist dat hij een beetje slordig was, en dat kon ze enkel al afleiden door een blik op zijn bureau te werpen. 'Ravi,' zei ze, meer zodat Marly wist dat hij het was, en ze probeerde te glimlachen naar hem, ondanks de situatie. Ze had Ravi altijd wel gemogen. Hij was fijn om mee samen te werken. 'Je hebt het vast wel binnengekregen, zou je een verklaring met Marly willen afleggen?'

Hij knikte: 'Ja hoor, geen probleem,' en gebaarde dat Marly met hem mee kon. Marly sjokte met tegenzin de jongeman achterna. Rue zwaaide nog even naar Ravi, dat deden collega's nou eenmaal, en toen verliet ze het politiebureau. Ze hoopte echt dat Ravi lief zou zijn voor het meisje. Maar dat verwachtte ze wel, Ravi is een engel, zo niet een held. Soms was hij wel een softie, moest ze toegeven. Ze stapte weer in haar auto en reed terug naar de school, waar Harvey haar verwachtte. Ze stapte uit de auto en trof hem aan op het schoolplein.

'De forensisch arts neemt het lichaam elk moment mee om te onderzoeken,' mompelde Harvey, en hij kuchte. 'Weet jij toevallig de achternaam van dat meisje waarvan je beweert dat het Bethany is?'