Vertrouw Niemand

Hoofdstuk 10

Harvey en Rue waren binnen de kortste keren op school aanwezig, en hadden een leeg lokaal tot hun beschikking. Ze zaten gespannen naast elkaar met Harvey's telefoon op tafel, toen hij het woord nam: 'We gaan zo met een klasgenoot praten van Bethany,' zei hij en hij wees naar het lokaal waar ze naar binnen gingen een paar tellen later. 'Schrik hem niet af, wil je?'

Ze rolde met haar ogen. Wat was hij overdreven.

Ze namen plaats in de "verhoorkamer", wat eigenlijk gewoon een leeg lokaal was. Het viel Rue op dat de leerling er nog niet was. De persoon was blijkbaar net zo goed in afspraken nakomen als Asher. Het lag vast aan de generatie, zoals haar vader altijd zei.

'De leerling neemt zijn tijd wel,' zei ze lachend.

Harvey grinnikte. 'Ja, dat doet hij zeker.'

Gelukkig kwam de leerling niet veel later binnen. Alleen bleek het Asher te zijn. Ze keek verward naar haar broertje, die vermoeid zuchtte. Dit zou ongemakkelijk gaan worden, dacht ze.

'Welkom,' zei Harvey, en hij glimlachte vriendelijk.

Asher leek kalm, maar waarschijnlijk omdat hij wist dat zijn oudere zus erbij was. Hij nam tegenover hen plaats.

Harvey begon gelijk met opnemen. 'Dit is Harvey Jones met collega Rue, vandaag is het dinsdag 16 mei drie voor drie, tegenover ons zit Asher Adams,' zei hij.

'Dus Asher, vertel ons eens, wie was je van Bethany Brown?' vroeg Harvey.

Rue bleef stil, want ze wilde het niet ongemakkelijker maken voor Asher dan het al was.

'Ik was haar klasgenoot en ook haar buurjongen,' antwoordde Asher rustig. 'We woonden sinds mijn geboorte al naast elkaar, maar we hadden geen contact.'

Ze merkte dat hij echt relaxed was. Soms kon haar broertje stoer doen en dan later toch echt bang zijn, maar dat was toen niet het geval.

'En hoelang zitten jullie al bij elkaar in de klas?' vroeg Rue omdat ze toch iets wilde bijdragen aan het gesprek.

Asher gaf haar een dit-weet-je-toch-al blik toe, maar ze negeerde het. 'Sinds de brugklas al, dus bijna twee jaar,' antwoordde hij en hij staarde Rue aan.

Harvey maakte een snelle aantekening. 'Hoe was Bethany in de klas?' vroeg hij, kijkend naar de jongen.

Asher krabde aan zijn hoofd. Hij moest blijkbaar even nadenken hoe hij het zou gaan uitleggen. 'Ze was erg rustig, ik had geen hekel aan haar, zeker niet. We waren niet echt vrienden, maar dat was ze met niemand uit de klas.'

'Weet je wie wel haar vrienden waren?' vroeg Rue, die die vraag nog wel durfde te stellen.

'Ze was volgens mij bevriend met Catherine Hofman, zij zit in een andere klas, weet ik, maar ik weet niet welke. Voor de rest heb ik geen idee, in de buurt heeft ze ook geen vrienden, voor zover ik weet,' antwoordde hij kalm.

Rue slikte even. Ze was best trots op hem, dat hij er zo makkelijk doorheen ging. Catherine had veel meer moeite, maar ja, bij Asher lag Bethany ook niet echt gevoelig, wist ze.

'Zijn er nog andere klasgenoten die misschien nog meer over Bethany weten?' vroeg Harvey en hij leunde naar achteren. Het was even stil.

'Een meisje uit onze klas, kende Bethany niet, maar kent wel alle roddels en soms geheimen van iedereen, dus vast ook van Bethany, misschien is zij wel goed om mee te spreken.'

'En wie is dat?' vroeg Rue en ze kwam wat dichter bij haar broertje om hem te treiteren. 'Nou ja, nu ik erover nadenk zijn het er twee, twee meisjes,' zei hij, waarna hij krabde aan zijn hoofd.